Καλημέρες όμορφες και Πασχαλιάτικες.
Κυριακή των Βαΐων σήμερα και άλλες εποχές τέτοια ώρα οι περισσότεροι από εμάς θα έψαχναν να βρούνε ψαράκι να φτιάξουν το μεσημέρι, θα ήταν για καφέ ή τσιπουρομαχίες μέχρι τελικής πτώσεως και φυσικά το απόγευμα καφέ, ποτό μέχρι αναθυμιάσεων και ένα μέρος από εμάς στην Εκκλησία.
Αλλά μπήκαμε σε μία μάχη με έναν αόρατο στο γυμνό μάτι, εχθρό, και έχουμε ζωστεί την πανοπλία της ατομικής ευθύνης.
Υποτίθεται.
Τι είναι όμως ατομική ευθύνη άραγε;
Να σας δώσω ένα παράδειγμα γιατί συνέβησαν τόσα πολλά τον τελευταίο καιρό που ένιωσα την ανάγκη να γράψω και ένιωσα επίσης πως αυτή θα είναι η τελευταία φορά που θα γράψω κάτι για τον ιό, το σύμπλεγμα αυτό από πρωτεΐνες και γενετικό υλικό που κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο μας και είμαστε ακόμα στην αρχή των αλλαγών.
Εγώ τυγχάνει να είμαι γιατρός. Σε κάθε γιατρό θα βρεις αυτούς που τον αγαπάνε, αυτούς που τον μισούνε και κάποιους που δεν τον ξέρουν ακόμα. Το θέμα είναι ότι η δουλειά μου, δε μου επιτρέπει να με γνωρίσει ο άλλος ως άνθρωπο και έτσι τυγχάνει να με γνωρίζει σε ψυχοπιεστικές καταστάσεις για αυτόν, οπότε ήδη είμαι στα καταχωρημένα σαν αρνητικά χρώματα στον καμβά των αναμνήσεών του. Αλλά με αυτό, φιλιώνεις νωρίς. Και χαίρεσαι να σε ξεχνάνε και να συνεχίζουν αμέριμνοι και υγιείς τη ζωή τους.
Η ατομική ευθύνη μου επιβάλλει να είμαι σε κάθε ασθενή το ίδιο. Είτε αυτός είναι πρόσφυγας, παράνομος διαμένων στη χώρα, ευνομούμενος πολίτης, γιος υπουργού ή φοροφυγάς. Πρέπει να είμαι αδιάκριτος και ταυτόχρονα ως Χριστιανός να τους αγαπάω όλους το ίδιο.
Εδώ όμως σαν τοπική κοινωνία και σαν κοινωνία γενικώς το έχουμε χάσει αυτό τον τελευταίο καιρό και πράγματι με μεγάλη μου λύπη το διαπιστώνω κάθε μέρα όλο και περισσότερο.
Και φταίμε εμείς και το κράτος και θα σας εξηγήσω άμεσα τι εννοώ.
Πρόσφατα βλέπω είχαμε ασθενείς θετικούς στον κορωνοϊό (δεν τρώω το τυράκι της λέξης κρούσμα και περιστατικό που δημιουργεί ένα ωραίο νετφλιξιακό χαρακτήρα στο κείμενο που αναρτάται, όπου αναρτάται αυτό), σε περιοχή της Λάρισας που ανήκουν σε ίδια φυλετική ομάδα.
Και αρχίζει η ανθρωποφαγία. Αναφορές στη χούντα, στο Χίτλερ και στο Γκέμπελς, που αν ζούσαν θα κοιμόταν ήσυχοι καθώς θα έβλεπαν ότι έχουν άξιους συνεχιστές. Ρατσισμός άπλετος και κατηγόρια μιας κοινωνικής ομάδας άκριτα και άκρατα ενώ στην πραγματικότητα φταίει το ίδιο το κράτος και/ή ίσως η κουλτούρα τους που κάνουν κάποια πράγματα. Αλλά σίγουρα δε φταίνε οι ίδιοι. Στις αντιδράσεις εμείς τους ξέρουμε και είναι πονηροί κτλ σας αντιπαραβάλλω ότι οι γηγενείς Έλληνες είναι εκ φύσεως διαόλου κάλτσες και όποιος θέλει μπορώ να του το αναλύσω.
Φταίει λοιπόν ποιος? Ο δήμαρχος λένε κάποιοι που δεν πήρε μέτρα. Καταγγέλουν γλέντια με 100 και 150 άτομα. Απάντηση μου: Έγινε επίσημη καταγγελία στην αστυνομία ή ποτέ δεν έγινε και κάναμε το κλασικό που θα κάνανε οι πρόγονοί μας, δηλαδή βγάλαμε βίντεο και το ανεβάσαμε και λέμε απάνω τους αδέρφια? Αν έγινε και δεν επενέβη κανένας τότε ναι υπάρχουν ευθύνες λόγω μη ισομερούς κατανομής του νόμου.
Απλά και το καλοκαίρι άμα πάτε διακοπές και βλέπετε τα αυθαίρετα, ή τα κότερα του μεγαλοεπιχειρηματία/μεγαλογιατρού/μεγαλοδικηγόρου κοντά στην παραλία, φαντάζομαι παίρνετε τηλέφωνο το λιμενικό. Ή την αστυνομία. Τι, όχι?
Άρα ξεκινάμε ότι από μόνοι μας είμαστε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Και μην πείτε α, το ένα απειλεί τη δημόσια υγεία το άλλο όχι. 200 άτομα κολυμπάνε και σκάει ένα σκάφος 12 μέτρων.
Να σας πω ποια είναι η διαφορά? Το σκάφος το βλέπεις, τον κορωνοϊό όχι.
Και εδώ πάμε στο δεύτερο μέρος της ανάρτησης με τους χριστιανομετρητές.
Εγώ, δεν ήθελα να πάω στην εκκλησία, ούτε να τσουγκρίσω αυγό με τους δικούς μου, τίποτα. Εσείς είστε πιο πολύ χριστιανοί από εμένα και σε σας ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών, εγώ είμαι ένα Αμερικανάκι που πιστεύει στο χρήμα και στην κοιλιά μου. Άνθρωπος δεν έιμαι? Ληστές ήταν οι άλλοι, και η κορωνίδα της πίστης μας ο Χριστός, τους συγχώρεσε. Εσείς μου κυνηγάτε την ουρά σας γύρω από πρασινομπερέδες που δηλώνουν ευθαρσώς: εγώ θα πάω στην εκκλησία γιατί έτσι γουστάρω.
Τέλεια κι εγώ αύριο θα πάω για πικ-νικ στην 110 πτέρυγα μάχης.
Γιατί όχι?
Και τελευταίο σκέλος για να μη σας κουράσω, αν και με τη φόρα που γράφω θα γράψω βιβλίο στο τέλος.
Λέμε τους συνωμοσιολόγους, αλλά είμαστε και εμείς οι ιατροί, ΟΤΙ ΝΑ ‘ΝΑΙ.
Και φυσικά οι θηρευτές κλικ και λάικ είναι εκεί. Βγαίνει ο καθένας επί παντός θέματος και γράφει και λέει ό,τι του καπνίσει. Αποδείξεις μηδέν.
Το κοινό και όχι μόνο της Λάρισας μου θυμίζει το κοινό στο Κολοσσαίο της Ρώμης όταν τα λιοντάρια έτρωγαν Χριστιανούς για την πλάκα τους όταν ο Αυτοκράτορας είχε κέφια.
Βάζουμε στην αρένα τα κρούσματα (ορίστε ρε σατανάδες το είπα αυθόρμητα, θου Κύριε) κι από έξω είμαστε όλοι εμείς. Φωνάζουμε και διψάμε για αίμα και από πάνω βάζουμε το μανδύα της προστασίας.
Αφού πριν λίγες εβδομάδες οι περισσότεροι πίστευαν ότι δεν υπάρχει ιός, τι φοβούνται τώρα?
Οι τρελοί του χωριού, γίνανε τελάληδες και ο λεπρός πλέον λίγη διαφορά έχει από τους κλικ-αλιευτικούς τίτλους που δεν προσφέρουν τίποτα, δεν βοηθάνε κανένα, σβήνουν και ξεδιψάνε μόνο την ανάγκη κενών ανθρώπων να γεμίζουν τη μέρα τους με ένα ψευδεπίγραφο ενδιαφέρον για την κοινωνία.
Που ήσασταν όταν χρειαζόμασταν μάσκες και προσωπικό? Στα καφέ. Αυτά κλείσανε. Και τώρα, ο κοινωνικός σχολιασμός έχει περάσει σε άλλες στρογγυλές τράπεζες, αυτές του ίντερνετ, ενώ πατημένη η ψυχή μας από την καραντίνα βγάζει έξω όλες αυτές τις άσχημες, ρατσιστικές και άκρως δολοφονικές και γεμάτες δηλητήριο ευχές όπως να τους σκοτώσουν κτλ.
Ο ίδιος άνθρωπος που παρακαλάει για το θάνατο ενός συνανθρώπου του, θα πάει να ανάψει κεράκι και να υμνήσει τον Θεάνθρωπο που είπε « ‘Αφες αυτοίς πάτερ, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι», ενώ μέσα του αναφωνεί «Μπαμπά να τους διώξουμε; Άμα ρίξεις μία με την καραμπίνα να ρίξω κι εγώ μία;»
Αλήθεια πως θα αντιδρούσατε αν ζούσατε κάπου ως μειονότητα? Αλήθεια πιστεύετε ότι σε αυτή τη ζωή σας ανήκει η γη και το χώμα ή μονο μία θέση στο νεκροταφείο που κι αυτή, πια αμφισβητούμενη είναι αμα γίνουμε σαν τη Νέα Υόρκη?
Σας νοιάζει να βοηθήσετε το κράτος σας και εμάς όλους? Όταν βλέπετε παραβατικές συμπεριφορές να τις καταγγέλετε. Κι αν αυτές πέφτουν πίσω από το καλοριφέρ ανεβείτε ψηλότερα.
Τα αγαθά του δυτικού πολιτισμού είναι το σαπούνι, το ψαλίδι και η δυνατότητα καταγγελίας και υπεράσπισης κάποιου στο δικαστήριο.
Σαφές?
Δεν πιστεύετε ότι υπάρχει δικαιοσύνη ή ότι ο νόμος επιβάλλεται σωστά; Το διεκδικήσατε ποτέ ή ανεβοκατεβαίνουν κυβερνήσεις που θα δώσουν περισσότερα λεφτά;
Τέλος να αναφέρω ότι ο νόμος πρέπει να ισχύει για όλους το ίδιο και να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα. Αν δεν συμβαίνει να προσωράμε σε μαζικές μηνύσεις, κινήσεις κτλ.
Όχι στην ανθρωποφαγία άλλο, σας παρακαλώ. Τόσο πια αξίζει να λέμε ένα κρούσμα εδώ ένα εκεί ένα παραπέρα, πέθανε αυτός, ο άλλος βαριά είναι όχι ο άλλος ανάρρωσε?
Να σας δω μετά που θα τελειώσει όλο αυτό, αν θα νοιάζεστε να παρέχονται οι βέλτιστες υπηρεσίας υγείας σε ένα “κράτος δικαίου”.
Και φτάνει πια να μιλάτε για τα επιδόματα όταν οι περισσότεροι που σχολιάζετε παίρνατε επί δικομματισμού επίδομα καθαρών χεριών και λουριού σκύλου.
Και κάτι τελευταίο που περίμενα να το πω. Τι εγινε αντιεμβολιαστες; Πού χαθήκατε βρε ψυχές;
Δείτε τον κόσμο χωρίς ΕΝΑ εμβόλιο.
Αυτά. Θα μπορούσα αλήθεια να γράψω σελίδες. Αλλά θα κουράσω.
Στη γιαγιά μου, που θα γιόρταζε σήμερα.
Φιλιά στα μούτρα
ΘΠ