Ως νευροχειρουργοί, κάθε ένας από εμάς μπαίνει στο χειρουργείο, επικεντρωμένος στην δουλειά που έχει να κάνει και τον ασθενή που έχει να αντιμετωπίσει. Αν και οι χειρουργοί συνήθως αναφέρονται ως «επικεφαλής» της αίθουσας, εξαρτώνται από κάθε ένα μέλος της ομάδας του χειρουργείου για επιτυχές αποτέλεσμα. Με κίνητρο από αυτή την επικέντρωση στο «μυαλό του νευροχειρουργού» αποφάσισα να ρωτήσω.
Σίγουρα, αρκετοί χρησιμοποιούν περιγραφές για το τι φιλοδοξούμε να είμαστε όπως η άποψη ότι οι νευροχειρουργοί είναι:
«…σαν τον μαέστρο της συμφωνίας. Όχι μόνο έχουν να παίξουν τον πιο νευραλγικό ρόλο στην αίθουσα και να έχουν την πλήρη ευθύνη του ασθενούς και της ζωής του, αλλά πρέπει να μπορούν να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά με όλους τους άλλους για να επιτευχθεί ο κύριος στόχος. Η απόλυτη ευθύνη, μοιάζει υπερβολικό στους περισσότερους και είμαι σίγουρος ότι από καιρό σε καιρό είναι, αλλά ο χειρουργός την αναλαμβάνει με απροκάλυπτη αυτοπεποίθηση καθώς όλοι οι υπόλοιποι στην αίθουσα παίρνουν παράδειγμα από αυτούς, καθώς παίζουν το ρόλο τους.»
Άλλοι σκέφτηκαν την διαδικασία βήμα-βήμα και το ρόλο που παίζει στο χειρουργείο:
«Φαντάζομαι ότι ο χειρουργός έχει καταστρώσει πλάνο στο μυαλό του και κάνει τσεκ στα βήματα της διαδικασίας, όσο προχωράει το περιστατικό. Συνεχώς ψάχνει για χαρακτηριστικά σημεία για να διατηρεί τη θέση του, καθώς αναζητά για δυσπλασίες ή παθολογικό ιστό στην συγκεκριμένη επέμβαση. Η απόλυτη συγκέντρωση που ο νευροχειρουργός εκδηλώνει είναι μία απόδειξη της οξείας και μεθοδικής προσοχής που έχει μάθει να δίνει με χρόνια πρακτικής και έρευνας»
Αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς. Περνάμε πολλή ώρα με αυτά τα άτομα. Άρα πρέπει να παραδεχτώ ότι πολλοί με ξέρουν καλύτερα από πολλούς συγγενείς μου. Όπως δήλωσε κάποιος:
«Όταν βλέπω το άσπρο των ματιών του χειρουργού μου όταν μπαίνω στο χειρουργείο μπορώ να δω το στο πρόσωπό τους τι σκέφτονται. «Είναι τεράστιο περιστατικό Τέλεια! Έχω την αγαπημένη μου εργαλειοδότρια. Επίσης έχουμε και το ωραίο σετ με εργαλεία σήμερα.» Το προσωπικό του χειρουργείου μπορεί να σου κάνει ή να σου διαλύσει το περιστατικό. Αν έχεις ένα «πλήρωμα» που δεν δουλεύει στη νευροχειρουργική, σε καθυστερεί καθώς εσύ ρωτάς για πράγματα, που δεν τα γνωρίζουν και έπρεπε να είναι έτοιμα για το περιστατικό. Αν από την άλλη έχεις πλήρωμα που δουλεύει μαζί σου το έχεις. Ξέρουν τι θέλεις, τι κάνεις συνήθως, τι διάθεση έχεις. Εκεί, και το πιο δύσκολο περιστατικό, μπορεί να κυλήσει ομαλά. Έτσι όταν ο νευροχειρουργός, μπαίνει στην αίθουσα, μπορεί ο βοηθός του να ΔΕΙ τι σκέφτεται.»
Περισσότερο από τη λήψη της διάθεσής μας, αισθάνονται τα πρακτικά ερωτήματα που τρέχουν μέσα από το μυαλό μας. Διάφορες συγκεκριμένες διευκρινίσεις ήταν:
Πόση ώρα θα πάρει αυτή η χειρουργική επέμβαση;
Γιατί η ετοιμασία της αίθουσας διαρκεί τόσο πολύ;
Θα συνεχίσει η τεχνολογία μου ή θα χαλάσει κατά τη διάρκεια της υπόθεσης;
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το τηλέφωνό μου δεν σταματάει!
Απλά πρέπει να το κάνω αυτό, κόψε αυτό, καίω αυτό, και έπειτα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μπορώ τελικά να φάω!
Αισθάνονται ότι χαλαρώνουμε λίγο σε “μη κρίσιμα” μέρη της εγχείρησης και σκεφτόμαστε μη χειρουργικά θέματα. Μερικά τέτοια παραδείγματα περιλαμβάνουν:
Πρέπει να πάω σουπερμάρκετ
Θυμήσου να κάνεις το εμβόλιο κατά της γρίπης.
Θα το φτιάξω εγκαίρως για να προλάβω το ποδόσφαιρο του παιδιού μου;
Πρέπει να βρω έναν καλύτερο ηχείο για να παίζει μουσική κατά τη διάρκεια αυτών των χειρουργείων.
Αισθάνονται τις εσωτερικές μας αμφιβολίες και ανησυχίες.
Εάν κάνω μια λανθασμένη κίνηση, θα μπορούσα να παραλύσω αυτόν τον ασθενή και να αλλάξω τη ζωή του για πάντα.
Πρόκειται να εισέλθω σε μια πολύ λεπτή περιοχή του εγκεφάλου και αυτός ο ασθενής είναι μόνο 36 ετών …
Εάν ο ειδικευόμενος κάνει κάτι λάθος, είμαι υπεύθυνος για τις ενέργειές του, γι ‘αυτό πρέπει να του πω ακριβώς τι διακυβεύεται εδώ.
Θυμήσου να αναπνέεις….
Αισθάνονται όταν εμείς οι ίδιοι κτυπάμε τον εαυτό μας στην πλάτη.
Είμαι τόσο άψογος τώρα, λειτουργώντας σωστά και υπεύθυνα.
Αυτή η χειρουργική επέμβαση θα βελτιώσει πραγματικά την ποιότητα ζωής αυτού του ασθενούς.
Αυτό πήγε ά-ψ-ο-γ-α.
Ουάου, του έσωσα τη ζωή!
«Η χειρουργική του εγκεφάλου δεν αποτελεί μείζονα εργασία, και η διερεύνηση των περιπλοκών της ανθρωπότητας πρέπει να είναι πρώτα από τα θεμέλια της κατανόησης του τρόπου με τον οποίο δουλεύουμε. Ένας νευροχειρουργός πρέπει να έχει μια άψογη κατανόηση του ανθρώπινου εγκεφάλου, μέχρι τη σύνθετη ανατομία του και τις αξιόλογες δυνατότητές του να διεξάγει τις οδούς και τις διαδικασίες σκέψης του σώματος. Θα πίστευα ότι μια τέτοια εστίαση θα παρουσίαζε μια καλά δομημένη διάταξη της διαδικασίας και τα βήματα της, αλλά αναρωτιέμαι επίσης πώς ο νευροχειρουργός κρατά τον εγκέφαλό του χαλαρωμένο κατά τη διάρκεια μιας αγχωτικής περίπτωσης. Οι σκέψεις εισβάλλουν στη συγκέντρωσή τους σχετικά με το πού παρκάρουμε πάλι σήμερα ή πού θέλουν να φάμε μεσημεριανό;
Ίσως είναι αυτοδύναμοι και συνεχώς χαϊδεύουν το εγώ τους εξασφαλίζοντας στον εαυτό τους την τάξη τους στο χειρουργείο και ότι κάθε μικρή τομή δικαιολογεί το μισθό που γεμίζει τις τσέπες τους. Ίσως ο νευροχειρουργός να είναι εξίσου φοβισμένος με οποιονδήποτε άλλον που θα τολμούσε να παραβιάσει τις δυσνόητες συνθήκες που συνθέτουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο, γνωρίζοντας πλήρως ότι κάθε εσφαλμένο βήμα θα μπορούσε να προκαλέσει επιζήμια βλάβη στον ασθενή και να προκαλέσει μια δυνητικά μη αναστρέψιμη κατάσταση που θα μπορούσε να είναι θηλιά και βάρος στο χειρουργό για πάντα. Είναι αυτονόητο ότι ο νευροχειρουργός είναι σεβαστός και συνεχίζει να αποδεικνύει τις γνώσεις του με την πραγματοποίηση επιτυχημένων χειρουργικών επεμβάσεων και την ανάπτυξη προηγμένων πρακτικών για την περαιτέρω εξασφάλιση της ασφάλειας του ασθενούς κατά τους ευάλωτους χρόνους. Σας ευχαριστώ που αφιερώσατε το χρόνο να διαβάσετε τις σκέψεις [μας] για το τι συμβαίνει πίσω από τον εγκέφαλο του νευροχειρουργού, ενώ ο ασθενής ήσυχα ζει κάτω από το νυστέρι μας και δεν ξεχνάμε ποτέ: ένας εγκέφαλος τη φορά ».