ΟΣΟΙ θυμούνται τις εξεταστικές επιτροπές που συγκροτήθηκαν από την Βουλή των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, με στόχο την ανίχνευση ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων για σκάνδαλα ή για εμπλοκή σε τραγωδίες, δεν περίμεναν κάτι θετικό από την εξεταστική για τα Τέμπη.
ΩΣΤΟΣΟ ήταν αρκετοί αυτοί, ανάμεσά τους κι εγώ, που περίμεναν το αποτέλεσμα, παρακολουθώντας στενά τις εργασίες της, αναγνωρίζοντας πως η αποστολή της συγκεκριμένης εξεταστικής επιτροπής αποκτούσε μια μορφή «ιερή» καθώς το αίμα 57 αθώων συμπολιτών μας στην μεγαλύτερη τραγωδία που βίωσε η χώρα εδώ και δεκαετίες έριχνε βαριά τη σκιά του στα μέλη της.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ για όλους, μα πρωτίστως για το ίδιο το πολιτικό σύστημα, η κατάληξή της ήταν εξίσου απογοητευτική με τις προηγούμενες.
ΜΙΑ εξεταστική επιτροπή διερεύνησης της αλήθειας στην οποία, τα μέλη των κομμάτων που συμμετείχαν σε αυτήν, τελικά δεν συμφώνησαν μεταξύ τους πουθενά.
ΤΟ πρόβλημα όμως δεν έγκειται στη μη συμφωνία, ούτε στα όσα τραγικά σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια των εργασιών της.
ΟΙ βουλευτές που συμμετείχαν στην εξεταστική επιτροπή για τα Τέμπη -με ελάχιστες εξαιρέσεις-, και πρωτίστως οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων, δεν κατάλαβαν για μια ακόμη φορά πως με την στάση τους ενδυναμώνουν την δυσπιστία της κοινωνίας απέναντι στους θεσμούς και στο ίδιο το Κοινοβούλιο.
ΔΕΝ κατάλαβαν πως η κοινωνία γυρνάει την πλάτη σε όλους όσοι υποτίθεται πως εργάζονται για την πρόοδό της, κατηγορώντας τους για «κουκούλωμα».
ΜΕ την συμπεριφορά τους ρίχνουν νερό στο μύλο της αμφισβήτησης των θεσμών.
ΤΑ «όλοι ίδιοι είναι» και «τίποτα δεν μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς» που ακούγονται από τον απλό πολίτη, αποτελούν μαχαιριά στο σώμα της Δημοκρατίας.
Η ευθύνη του πολιτικού προσωπικού είναι τεράστια. Για όσα συνέβησαν μα πολύ περισσότερο για όσα θα ακολουθήσουν…