Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ
Παιδί αγροτών από τη Δράμα, με τους γονείς οικονομικούς μετανάστες στη Γερμανία και τον ίδιο να κάνει τα πρώτα του βήματα στη ζωή εκεί, πηγαίνοντας σχολείο και καταλήγοντας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μπόχουμ, μέχρι το ημερολόγιο να δείξει 2001, όταν ο Τάσος Εφέογλου βρέθηκε, με πρόγραμμα Εράσμους στην Θεσσαλονίκη. Εκεί μαθαίνει καλά τα ελληνικά και γνωρίζει την μετέπειτα γυναίκα του. Το αίμα που κυλάει στις φλέβες του αρχίζει να βράζει καθώς έρχεται σε επαφή με την Ελλάδα, και αποφασίζει να δώσει εξετάσεις για να κάνει μετεγγραφή στην χώρα των γονιών του. Πετυχαίνει την εισαγωγή του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στη Λάρισα και τελειώνοντας τις σπουδές του, «θύμα της κρίσης», μεταναστεύει ξανά για την Ελβετία. Εκεί ξεκινά το πιο συναρπαστικό επιστημονικό κομμάτι για τον ίδιο, καθώς ολοκληρώνοντας τον κύκλο της εξειδίκευσής του, επιστρέφει στη Λάρισα έχοντας στα χέρια του μια μοναδική πιστοποίηση. Είναι αυτή η πιστοποίηση που του επιτρέπει να λειτουργήσει το μοναδικό Πρωκτολογικό Κέντρο, στο ΙΑΣΩ Θεσσαλίας, μια υπηρεσία που δεν υπήρχε και η οποία παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη στους πολλούς, ακόμα και στους συναδέρφους του.
Μπορεί εύκολα κάποιος, μέσα σε λίγες γραμμές, να περιγράψει τη ζωή ενός νέου επιστήμονα, ωστόσο πίσω από τις λέξεις αυτές κρύβονται πάντα σκληρή δουλειά, άγχος, αγωνία αλλά και πίστη στις δυνάμεις και στις δυνατότητες της επιστήμης. Κρύβεται ένας δρόμος ενίοτε μοναχικός, με δυνατές όμως συγκινήσεις που αντανακλούνται στο πρόσωπο εκατοντάδων ασθενών που ψάχνουν εναγωνίως για μια λύση στο εύκολο ή στο δύσκολο πρόβλημα τους.
Αυτή του η πιστοποίηση και το Πρωκτολογικό Κέντρο ήταν που μου κίνησαν την περιέργεια, μόλις έμαθα για τη δουλειά του. Ένα Πρωκτολογικό Κέντρο , εξειδικευμένο στις διαγνωστικές προσπελάσεις των παθήσεων του πρωκτού και του ορθού, δηλαδή του κατώτατου τμήματος του παχέος εντέρου. Η αλήθεια είναι πως ποτέ μου δεν φανταζόμουν πως αυτό που ακούγεται ίσως κάπως αδιάφορο συνιστά για αρκετούς συνανθρώπους μας την λύση σε μορφές αναπηρίας.
Σκοπός μου και στόχος μου είναι να βρίσκω λύσεις για τους ασθενείς μου με το πιο προχωρημένο know-how της τεχνολογίας. Η πρωκτολογία κρύβει πολλές παγίδες…
«Είμαι ο μοναδικός στη Θεσσαλία όπου έχω τη σχετική πιστοποίηση από τη Σχολή Πρωκτολογίας από την Ελβετία», μου εξηγεί ο Τάσος Εφέογλου, χαμογελώντας με ικανοποίηση. Μέσα σε λίγα λεπτά κουβέντας διακρίνω πως το χαμόγελό του είναι το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτει στη φαρέτρα του. «Πρόκειται για μια παρεξηγημένη εξειδίκευση με προκαταλήψεις. Η πολυπλοκότητα όμως των παθήσεων, η σοβαρότητα των επιπλοκών και οι αναπηρίες που προκαλούνται είναι τέτοιες που την καθιστούν υπερπολύτιμη για τους ασθενείς.
Δεν υπάρχει παρόμοια εξειδίκευση στην Ελλάδα. Η ειδικότητα μου είναι γενικός χειρουργός. Στη Βασιλεία της Ελβετίας όπου έκανα την ειδικότητά αυτή, ένας Αυστριακός καθηγητής μου έδωσε την ευκαιρία, μου «σύστησε» την εξειδίκευση και έτσι άνοιξε ο δρόμος για μένα. Κάθισα δυο χρόνια δίπλα σε έναν από τους καλύτερους επιστήμονες του πεδίου μου, ο οποίος μου υπέγραψε τελικά και την εξειδίκευση. Είχα ολοκληρώσει μαζί του πάνω από 500 χειρουργεία. Εκεί διαπίστωσα πως η λαπαροσκοπική του παχέος εντέρου είναι πολύ πιο δύσκολη και απαιτητική από μια χολή για παράδειγμα ή μια κήλη.
Τελειώνοντας την εξειδίκευσή μου ήμουν πανέτοιμος να αντιμετωπίσω όλες τις παθήσεις που σχετίζονται με τον πρωκτό. Έτσι όταν επέστρεψα στην Ελλάδα και ασχολήθηκα με το αντικείμενό μου οι πόρτες άνοιξαν για μένα. Επέλεξα να εγκατασταθώ στη Λάρισα, απορρίπτοντας την Αθήνα, γιατί είναι μια πόλη ιδανική για οικογένεια», μου εξηγεί και του ζητάω να μπούμε στα πιο βαθιά της εξειδίκευσης του.
«Με τη δουλειά μου βοηθάω άλλες ειδικότητες, όπως οι γαστρεντερολόγοι, που σε πολλές περιπτώσεις ήταν οι γιατροί που εξέταζαν τέτοιου είδους προβλήματα των ασθενών και προσπαθούσαν να τους βοηθήσουν μόνο με συντηρητικές αγωγές τους ασθενείς. Πολλές από αυτές τις παθήσεις όμως δεν θεραπεύονται με συντηρητικό τρόπο. Κάποιες θέλουν χειρουργείο. Τα χειρουργεία σε αυτή την περιοχή είναι επίπονα. Αν δουλέψεις ως χειρουργός με τις παλιές, συμβατικές, μεθόδους, ο πόνος για τον ασθενή είναι αφόρητος.
Το ΙΑΣΩ Θεσσαλίας έφερε στην ελληνική επαρχία την φιλοσοφία του νοσοκομείου. Διαθέτει τα πάντα. Κι αυτό μου παρέχει εμένα, ως χειρουργό, και κατ’ επέκταση και στον ασθενή, μια ασφάλεια
Να σας αναφέρω για παράδειγμα μια από τις πιο γνωστές ασθένειες, την αιμορροϊδοπάθεια. Με τις παλιές μεθόδους η ασθένεια αυτή αντιμετωπίζονταν με εκτομή. Χρειαζόταν νοσηλεία 3-5 μέρες και με ισχυρή αναλγησία για να αντιμετωπιστεί ο πόνος. Πλέον αυτά τα χειρουργεία αντικαθίστανται με λέιζερ. Διαθέτω τον κατάλληλο ιατρικό εξοπλισμό, όσον αφορά τα μηχανήματα, τα οποία μου επιτρέπουν να έχω ακριβή εικόνα της περίπτωσης και να αναγνωρίσω παθολογίες που δεν θα μπορούσα να διακρίνω με το μάτι, ούτε με μια μαγνητική.
Χρησιμοποιώ, επίσης, πολλές σύγχρονες θεραπείες, όπως το μπότοξ, το οποίο είναι μάλλον μια παρεξηγημένη θεραπεία. Δεν χρησιμοποιείται μόνο στην πλαστική χειρουργική, αλλά σε πολλούς τομείς της ιατρικής. Όπου υπάρχει νευρολογικής φύσεως σπασμός των μυών μπορεί να χρησιμοποιηθεί το μπότοξ. Στην δική μου ειδικότητα το χρησιμοποιούμε για τις ραγάδες, που προκαλούνται από σπασμό του σφιγκτήρα, τον οποίο δεν μπορούμε να τον «ελέγξουμε» ώστε να μην κάνει σπασμό. Προκαλείται τραυματισμός των αιμοφόρων αγγείων, με αποτέλεσμα να μην αιματώνεται καλά η περιοχή και έτσι δεν επουλώνεται η ραγάδα. Με λίγα λόγια σταματάει η χρήση του μαχαιριού και, το πιο σημαντικό, γλιτώνουμε τις ακράτειες.
Σκοπός μου και στόχος μου είναι να βρίσκω λύσεις για τους ασθενείς μου με το πιο προχωρημένο know-how της τεχνολογίας. Η πρωκτολογία κρύβει πολλές παγίδες. Αν κάποιος είναι λίγο άπειρος μπορεί να προκαλέσει μη αναστρέψιμες βλάβες στον πρωκτό, οι οποίες συνιστούν αναπηρία 100%. Για παράδειγμα αναφέρω την ακράτεια, η οποία είναι μια μορφή αναπηρίας. Σκέψου μια νέα γυναίκα να πρέπει να κυκλοφορεί με πάνα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της.
Η τεχνολογία στην πρωκτολογία είναι το 50% της θεραπείας. Κάποιες παθήσεις δεν αντιμετωπίζονται χωρίς αυτήν και με την σωστή χρήση της, αποφεύγουμε τις παράπλευρες απώλειες. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Πλέον έχουμε τη δυνατότητα να εμφυτεύουμε έναν high tech βηματοδότη που συνδέεται στις νευρολογικές απολήξεις των ιερών οστών και όταν γεμίζει το έντερο δίνει σινιάλο στον νωτιαίο μυελό. Το σινιάλο αυτό το αισθάνεται ο ασθενής με μόνιμη ακράτεια και έχει ένα χρονικό διάστημα πέντε λεπτών για να πάει στην τουαλέτα. Αυτό είναι μια τεράστια επιστημονική κατάκτηση που μπορεί να μην λύνει οριστικά το πρόβλημα, ωστόσο το διορθώνει με τρόπο αποτελεσματικό. Μιλάμε δηλαδή για ποιότητα ζωής σε ανθρώπους που ήταν κοινωνικά αποκλεισμένοι λόγω της πάθησή τους αυτής», μου περιγράφει εκπέμποντας το πρόσωπό του μια ακτίνα αισιοδοξίας.
Ακούω με προσοχή και κάποιες στιγμές με πραγματικό θαυμασμό για όλα όσα γίνονται πλέον στις μέρες μας με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Τον ρωτάω για τη δουλειά του στο ΙΑΣΩ Θεσσαλίας.
«Το ΙΑΣΩ Θεσσαλίας έφερε στην ελληνική επαρχία την φιλοσοφία του νοσοκομείου. Διαθέτει τα πάντα. Κι αυτό μου παρέχει εμένα, ως χειρουργό, και κατ’ επέκταση και στον ασθενή, μια ασφάλεια. Καμία άλλη κλινική δεν μπορεί να το συναγωνιστεί. Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο νοσοκομείο. Δουλεύουμε όπως δουλεύουν στο εξωτερικό. Η ταχύτητα της εξυπηρέτησης και η ποιότητα των υπηρεσιών δεν διαφέρουν σε τίποτα από ένα νοσοκομείο του εξωτερικού», μου λέει και μου ανανεώνει το ραντεβού μας σε χρόνο που θα επιλέξει ο ίδιος για να μου περιγράψει νέες τεχνολογίες που δίνουν λύσεις σε χρόνια προβλήματα.