Της Ειρήνης Παπουτσή
Αποχαιρετισμός – κατ’ άλλους απολογισμός – του 2023 και η επαγγελματική… διαστροφή με βρίσκει να «γκουγκλάρω» αναζητώντας την πιο δημοφιλή λέξη της χρονιάς που έφυγε. Οι λεξικογράφοι του διαδικτυακού λεξικού Dictionary.com επέλεξαν τη λέξη «hallucinate» (ψευδαίσθηση, παραίσθηση) στο πλαίσιο της τεχνητής νοημοσύνης, διαβάζω, διαπιστώνοντας λίγο παρακάτω πως πρόκειται για ένα ρήμα που σημαίνει «παράγω ψευδείς πληροφορίες αντίθετες με την πρόθεση του χρήστη και τις παρουσιάζω σαν αληθινές και πραγματικές».
Μήπως το πιάνω λάθος εξαρχής; Αναλογίζομαι καθώς σύντομα διαπιστώνω, πιότερο νοιώθω αν θέλετε, την ανάγκη να ξεκινήσω «από τα μέσα μου», αφού άλλη είναι η λέξη που δένει κόμπο τον λαιμό και την ψυχή μου: Απώλεια, αυτή είναι η λέξη, με συνώνυμά της τα Τέμπη, τις πλημμύρες και τις φωτιές που ρήμαξαν τον τόπο μας.
«Ρήμαξαν», άλλη λέξη που πληγώνει, ρημαγμένα σπίτια, ρημαγμένες ζωές, ρημαγμένες συνειδήσεις, ρημαγμένοι (πρώην) άνθρωποι που μήνες τώρα ψελλίζουν δικαιολογίες για το ρημαδιό που άφησαν πίσω οι επιλογές, οι (μη) αποφάσεις και ενέργειές τους.
Άμοιροι ευθυνών, περιφερόμενοι και πολυφωτογραφημένοι οι περισσότεροι, ενδεδυμένοι το βλέμμα της κατανόησης, του πολιτικού σχεδιασμού, του επιστημονικού και επαγγελματικού κύρους, του νοιαξίματος ρε παιδάκι μου και του χτυπήματος στην πλάτη, αδυνατούν να κατανοήσουν το βάρος των λέξεων και μαζί το ρημαδιό που άφησαν πίσω τους.
Σπίτια ερείπια, οικογένειες μαυροντυμένες, μια λέξη ψάχνω και θαρρώ τη βρήκα: Τέμπη. Αυτή είναι η λέξη που περικλείει μέσα της όλα όσα ζήσαμε το ’23. Στάσεις, συμπεριφορές, δικαιολογίες, ανευθυνότητα, αναλγησία και απανθρωπιά, «νταλαβέρια» και «κουκουλώματα» κάτω από χαλιά, που ματαίως επιχειρούν να καλύψουν τα… χάλια.
Είθισται να’ ναι αισιόδοξα τα πρώτα κείμενα της νέας χρονιάς, στυφή η γεύση των παραπάνω, μα άλλη ήταν η πρόθεση, αισιόδοξη. Να μην τα ξαναζήσουμε, όχι άλλα Τέμπη στις ζωές μας. Και εδώ θα’ μαστε για να το διεκδικήσουμε. Καλή χρονιά σε όλους…