ΔΕΝ πέρασε καιρός από το Κυριακάτικο βράδυ που το μήνυμα των εθνικών εκλογών αποτυπώθηκε εμφατικά στον ελληνικό χάρτη: μια ολόκληρη χώρα βάφτηκε στα μπλε, απεικονίζοντας με αδιαμφισβήτητο τρόπο την βούληση του ελληνικού λαού να τελειώνουμε με το «χθες».
ΤΟ μήνυμα του ελληνικού λαού ήταν απλό και ξεκάθαρο: «Κυριάκο προχώρα και βάλε τέλος στο κράτος του αναχρονισμού και της διαφθοράς, ξερίζωσε όλες τις κατεστημένες νοοτροπίες που δημιουργούν συνεχώς εμπόδια στην πρόοδο της χώρας. Επέλεξε εκείνους τους ανθρώπους που ξέρουν και μπορούν, που δεν λειτουργούν με πελατειακές εξαρτήσεις, που μπορούν να αναμετρηθούν με τις παθογένειες των μικροκομματικών και συντεχνιακών συμφερόντων».
Η εμφατική επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με την ταυτόχρονη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται όμως πως δημιούργησε μια παρανόηση.
Η απουσία στιβαρής και σοβαρής αντιπολίτευσης δεν σήμαινε πως οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι θα βρισκόταν στο απυρόβλητο, δεν σήμαινε πως θα είχαν περιθώριο χρόνου και σίγουρα δεν σήμαινε πως θα μπορούσαν να φύγουν για διακοπές, βάζοντας την χώρα στον αυτόματο πιλότο.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, το μήνυμα της κάλπης εμπεριείχε μια ακόμη διάσταση που όπως φαίνεται δεν έγινε καθόλου αντιληπτή από την κυβέρνηση: «αντιπολίτευση είμαστε εμείς, ο ελληνικός λαός».
Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ Μητσοτάκη, όπως αυτή εκφράστηκε μέσω της κάλπης, ήρθε επειδή άνθρωποι διαφορετικών ιδεολογικών και πολιτικών τοποθετήσεων, ξεπέρασαν τα όρια του «κομματικού μαντριού», και στήριξαν αυτόν και τη ΝΔ ως το μοναδικό σύστημα εξουσίας που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή παρείχε τις εγγυήσεις πως θα μπορούσε να αλλάξει τη χώρα.
ΑΠΟ τη στιγμή όμως που οι συγκεκριμένοι πολίτες βρέθηκαν εκτός «κομματικού μαντριού» απέκτησαν την ελευθερία να το ξανακάνουν όποτε εκείνοι θεωρήσουν πως πρέπει.
ΑΥΤΟ ακριβώς το γεγονός συνιστά και την πιο δομική αντιπολίτευση της χώρας.
ΤΑ όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες εβδομάδες, από τις φωτιές και την ανατίναξη ενός στρατοπέδου(!) μέχρι την εξοργιστική χθεσινή δολοφονία του 29χρονου στην Αθήνα από τους χούλιγκαν που έκαναν ανενόχλητοι εκδρομή θανάτου απέχουν παρασάγγας από αυτά που υποσχέθηκε ο Πρωθυπουργός στον ελληνικό λαό. Πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Δεν υπάρχει ο «κακός ΣΥΡΙΖΑ» -και ούτε πρόκειται να υπάρξει-, δεν υπάρχει καμία εξωτερική απειλή, δεν υπάρχει κανένας εξωγενής κίνδυνος. Υπάρχουν μόνο οι γνωστές κρατικές αγκυλώσεις, οι χρόνιες ελληνικές παθογένειες και η ανικανότητα.
Η κυβέρνηση δίνει την εικόνα διαλυμένου καραβιού, το οποίο πορεύεται χωρίς ικανό πλήρωμα, χωρίς πυξίδα και χωρίς σχέδιο. Ο Πρωθυπουργός οφείλει να συνειδητοποιήσει πως το Φθινόπωρο υπάρχει ο κίνδυνος να βρει τους πολίτες εξοργισμένους. Οι κάλπες του Οκτωβρίου ενδέχεται να βάλουν τέλος στην παρανόηση…