Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ
Το εμβληματικό έργο του Αρχαίου Θεάτρου της Λάρισας, ένα έργο που μπορεί να καταστεί ο πραγματικός στρατηγικός μοχλός ανάπτυξης της πόλης, θα βρεθεί στο επίκεντρο συζήτησης σε ειδική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, μετά την σχετική απόφαση που έλαβε το ανώτατο αυτοδιοικητικό όργανο της πόλης χθες βράδυ.
Η εισήγηση και οι προβληματισμοί που έθεσε στο σώμα η επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο δήμο Λαρισαίων κα Ρένα Καραλαριώτου και η τοποθέτηση του Δημάρχου Λαρισαίων κ. Απόστολου Καλογιάννη διαμορφώνουν ήδη ένα πλαίσιο συζήτησης, το οποίο αναμένεται να αποτελέσει τη βάση ενός διαλόγου που ξεπερνά κατά πολύ την αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου.
Μετά τα όσα ελέχθησαν κατά τη διάρκεια της χθεσινοβραδινής συνεδρίασης το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως το έργο «έχει κάπου βαλτώσει». Σύμφωνα με την εκτίμηση του δημάρχου Λαρισαίων οι κατεδαφίσεις των κτιρίων που βρίσκονται δεξιά του αρχαίου θεάτρου θα έπρεπε να έχουν ήδη ολοκληρωθεί, καθώς υπάρχουν δεσμευμένα τα σχετικά κονδύλια, ενώ, ο ίδιος τόνισε πως θα πρέπει η πόλη συνολικά να μην σταματήσει να διεκδικεί όλα όσα πρέπει να γίνουν για να ολοκληρωθεί το σπουδαίο αυτό έργο.
Ωστόσο μετά την τοποθέτηση της Ρένας Καραλαριώτου και την απάντηση του Απόστολου Καλογιάννη μια σειρά ερωτημάτων τίθεται εκ των πραγμάτων στο τραπέζι του διαλόγου, ερωτήματα που αφορούν ολόκληρη την πόλη και το μέλλον της και τα οποία θα πρέπει να απαντηθούν στην επόμενη συνεδρίαση:
«Η ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου δεν πρόκειται να σταματήσει την επιχειρηματικότητα στην πόλη», δήλωσε ο δήμαρχος Λαρισαίων.
Υπάρχει κανείς που επιδιώκει την παύση της επιχειρηματικότητας; Τι σημαίνει ειδικώς ο όρος «επιχειρηματικότητα»; Ποιος βάζει τους όρους του παιχνιδιού; Ποιος προστατεύει και με ποιον τρόπο, τόσο το μνημείο, όσο και την ανάπτυξη της περιοχής; Πώς προστατεύεται η πόλη από επιχειρηματικές δραστηριότητες που έχουν ως στόχο τη μεγιστοποίηση του κέρδους, ενδεχομένως με την δημιουργία συνθηκών αθέμιτου ανταγωνισμού;
Αυτά είναι κάποια πρώτα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές.
Πώς γίνεται να υπάρχει επίσημη τοποθέτηση εκ μέρους του δημάρχου Λαρισαίων για το τι μέλλει γενέσθαι με τον περιβάλλοντα χώρο του μνημείου, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο διεθνής αρχιτεκτονικός διαγωνισμός που η ίδια η δημοτική αρχή έχει εξαγγείλει και σύσσωμη η αντιπολίτευση έχει ψηφίσει θετικά;
Τι θέση θα πάρει το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης αν χρειαστεί να τροποποιηθούν χρήσεις γης ή να προχωρήσουν σε αναστολή οικοδομικών εργασιών μέχρι να ολοκληρωθεί η μελέτη, όπως ορθά προβληματίστηκε η κα Καραλαριώτου; Μπορεί να αποκλειστούν όλες αυτές οι πιθανότητες χωρίς να υπάρχει η σχετική μελέτη των ειδικών;
«Καθίσταται σαφές ότι κάθε δημόσια παρέμβαση είτε είναι του δήμου είτε του κράτους είτε είναι ιδιωτική, θα πρέπει να σέβονται τον χαρακτήρα του μνημείου και οι όποιες εργασίες να εντάσσονται στο πλαίσιο που θα καθορίσουμε εμείς, βάση της μελέτης όταν αυτή θα ολοκληρωθεί», υποστήριξε η επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο και φαντάζομαι πως δεν υπάρχει κανείς εντός της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου που να στέκεται αρνητικά στην παραπάνω διαπίστωση.
Η ελληνική και όχι μόνο εμπειρία δείχνει πως όταν βρίσκονται σε εξέλιξη τόσο μεγαλεπίβολα projects, ικανά να δημιουργήσουν ένα εντελώς διαφορετικό πεδίο ανάπτυξης και ανταγωνισμού, τότε η μάχη των συμφερόντων πάσης φύσεως γιγαντώνεται. Ήδη στην πόλη ακούγονται πολλά, τόσο για «σχέσεις τριγωνικές», όσο και για σχέσεις που «αλλοιώνουν τη φύση της ίδιας της δημοκρατικής λειτουργίας.
Η ευθύνη, τόσο της δημοτικής αρχής, καθώς και του συνόλου του Δημοτικού Συμβουλίου καθίσταται ιστορική. Δεν είναι μόνο το τι είδους πόλη θα παραδώσουμε στα παιδιά μας αλλά, πρωτίστως, ποιο μοντέλο λειτουργίας προκρίνουμε: ένα πλαίσιο δημοκρατικό που να στηρίζεται σε κανόνες διαφάνειας ή ένα πλαίσιο σαν αυτό που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία;
Όλα μένει να αποδειχθούν…