Δεν ήταν λίγες οι Κυριακές που προσπαθούσαμε να συγχρονιστούμε ως οικογένεια και να φάμε μαζί. Είχαμε μεγάλη ανάγκη να τσακωθούμε στο ίδιο τραπέζι αντί να παίζουμε το σπασμένο τηλέφωνο. Άλλωστε από το τηλέφωνο τι θα μπορούσες να σπάσεις;
Οι Παναγίες ξεκινούσαν από το πρωί, πολλές φορές πιο νωρίς και από το ξυπνητήρι, είτε γιατί κάποιος άργησε, είτε για τα σημάδια από κραγιόν, είτε για τις λάσπες στο Καγιέν. Σουτιέν και βρακιά που βλέπεις στις ταινίες δεν είχε βρει ποτέ η μάνα μου στο Καγιέν, οι κοπέλες δεν φόραγαν τέτοια, ήταν άλλωστε χάσιμο χρόνου.
Την αρχή έκανε πάντα η γιαγιά με μια σπόντα πυρηνική κεφαλή που ανατίναζε τον πονοκεφαλιασμένο και σε κατάσταση “αιμοκάθαρσης από το αλκοόλ και τα χημικά ρωσικά αρώματα” πατέρα.
Συνέχιζε με το αλάτι που έβαλε η μητέρα, το κοντό φουστάνι της αδερφής και το δικό μου σκισμένο πουκάμισο. Σχεδόν κάθε φορά γύριζα σπίτι με σκισμένο πουκάμισο, ήταν μέρος του προγράμματος, αυτό και ένα παγάκι στο παντελόνι. Πληρώναμε ένα πεντοχίλιαρο με το Μήτσο, μετά τα μπουζούκια για ατομικό στριπτίζ.
Ποτέ δεν είχαμε πάει στο μαγαζί με τις Ρωσίδες, εκεί ήθελε βαριά εμφάνιση και φουσκωμένη τσέπη, εμείς με 10–20 χιλιάρικα την βγάζαμε, σημασία δεν θα μας έδιναν. Ο άμοιρος ο πατέρας έπρεπε να τα σκάσει χοντρά, τόσο χοντρά σαν τις γυναίκες που έφερνε στο καμαράκι με τις πομόνες στο χωράφι.
Εγώ κυνηγούσα το Χριστινάκι, την είχα λιώσει στα λουλούδια αλλά αυτή τίποτε. Από τότε που ο Σοσιαλισμός τους έκανε όλους πλούσιους δεν της έκανε πια εντύπωση το Καγιέν, άλλωστε ο πατέρας της που μας είχε φτιάξει τα κάγκελα στο μπαλκόνι έκανε πια τα σίδερα στο Καλατράβα.
Την έβλεπα συχνά στο σχολείο, δεν πήγαινα και κάθε μέρα, αλλά ήμουν καλός μαθητής, εξάλλου ο καθηγητής εκτός από καθηγητής μου, μέλος της ΝΕΛΕ μου έκανε και ιδιαίτερα στο σπίτι. Όσα μπορούσε, γιατί μόλις τον έβλεπε ο θείος μου του έπιανε την κουβέντα για το ΠΑΣΟΚ και τον Αντρέα.
Ο θείος με το χοντρό μουστάκι έβλεπε με στραβό μάτι τον εκσυγχρονισμό, επέμενε πως τα μπουζούκια και τα ΕΣΠΑ είναι της δεξιάς. Γελάγαμε με τον καθηγητή, ποτέ δεν είχαμε δει δεξιό στα μπουζούκια. Δεξιό έβλεπες το πρωί μετά την καντίνα με τα βρώμικα. Σταματάγαμε γεμάτοι μουστάρδες έξω από τις εκκλησίες και τους βλέπαμε με τα παντελονάκια τα μπλέ, τα πουκαμισάκια και τις τσακίσεις. Ποτέ κάποιο σπιτικό δίπλα από εκκλησία δεν είχε πρόβλημα από σκόρους. Η ναφθαλίνη από τα ρούχα τους, καθάριζε την περιοχή από κάθε έντομο.
Ο Θείος επέμενε, πίνοντας τον ελληνικό και πάντα πίσω από το Βήμα της Κυριακής πως ο Σημίτης είναι δεξιός. Τι να του πεις, παλιά μυαλά.
