Είχε πέσει το πρώτο χιόνι, οι εργασίες στο χωράφι ελάχιστες. Βάλαμε κόκκινο πετρέλαιο στο παλιό πράσινο τρακτέρ, απο αυτό που βάζαμε στο Καγιέν και τον καυστήρα και το βάλαμε μπροστά. Ο Πατέρας ζήτησε απο τη μητέρα να σιδερώσει το ζιβάγκο και το κοτλέ παντελόνι, για την οικογένεια μας αυτό ηταν συναγερμός πολέμου. Ο Πατέρας έπρεπε να βγει να δώσει μάχη για μας κλείνοντας την εθνική οδό,στη Βιοκαρπέτ.
Σήμανε συναγερμός, η θεία έφερε 40 λουκάνικα από τον χασάπη, και εγώ φόρτωσα τσίπουρο στην υδροφόρα. Ο Πατέρας έκρυψε το λευκό Καγιέν στην αποθήκη, στη θέση του τρακτέρ. Μέσα σε λίγα λεπτά μια τεράστια ουρά από τρακτέρ μπροστά από το σπίτι περίμενε τον Πατέρα, η Μητέρα τον φίλησε και του είπε η ΕΣΠΑ ή θάνατος.
Τον αποχαιρέτησα, πίσω μείναμε τα γυναικόπαιδα να προσέχουμε το σπίτι από τους ρουφιάνους δημοσιογράφους που ήθελαν να δείξουν πως περνάμε καλά.
Το μπουζουκτσίδικο έκλεισε και το κωλόμπαρο βγήκε σκοινάκια, ένα τρακτέρ με πλατφόρμα φρόντισε για την μεταφορά του στον τόπο της μάχης οι κοπέλες του “υλικού πολέμου” έπρεπε να φροντίσουν τους μαχητές.
Το απόγευμα ο δρόμος είχε κλείσει, πρώτα “η μισθοτροφοδοσία” ετοίμασε τις ψησταριές, οι υδροφόρες με το τσίπουρο στήθηκαν ανά 200 μέτρα και οι κοπέλες του “υλικού πολέμου” υπό την εποπτεία της Ιβάνκα ξεκίνησαν να “περιθάλψουν” τα θύματα του αλκοόλ. Εκατοντάδες μαχητές με Ζιβάγκο και κοτλέ παντελόνι ρίσκαραν την ζωή τους τρώγοντας κοψίδια και πίνοντας τσίπουρο. Το ΕΣΠΑ έπρεπε να έρθει. “Όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά” άκουγες να φωνάζουν μέσα από τα κιτρινισμένα από τα Καρέλια μουστάκια τους.
Ο υπουργός τελικά παραδόθηκε και απελευθέρωσε το ΕΣΠΑ, βγήκαμε στις πλατείες με τις σημαίες έξω από τα Καγιέν και γιορτάσαμε την μεγάλη νίκη στα μπουζούκια. Ήταν μια ακόμη μεγάλη νίκη του σοσιαλισμού…
Τα χρόνια πέρασαν…
Νόμιζα πως είχαμε τελειώσει, μέχρι που είδα ξανά κόσμο στα τρακτέρ.
Πλησίασα κοντά, είδα γεροντάκια με ξεθωριασμένα Αρμάνι πουκάμισα, η ατμόσφαιρα μύριζε ντίζελ αντί για ουίσκι, είδα τα γέρικα μάτια τους με δυσκολία να αντέχουν το φως της μέρας.
Γύρισα, κουφάλες δεν τελειώσαμε, τα όνειρα του ΠΑΣΟΚτζη δεν σβήνουν…