Γράφει η Ελένη Σδράλη
Η 8 του Μάρτη είναι μια μέρα μνήμης και αγώνα του κινήματος για τη χειραφέτηση των γυναικών. Η ιστορία της ανάγεται στις ανώνυμες εργάτριες στη Νέα Υόρκη, στις αρχές του 20ου αιώνα, που έσπασαν τον φόβο τους, τολμώντας να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Εκείνοι οι αγώνες που δόθηκαν τότε, μας δείχνουν τον δρόμο που είναι ανάγκη να ακολουθήσουν οι γυναίκες που βιώνουν την πλήρη απαξίωση των ζωών τους από ένα πατριαρχικό σύστημα εξουσίας.
Συνεχώς ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με ένα κύμα αποκαλύψεων περιστατικών έμφυλης βίας σε κάθε πεδίο της εργασιακής, οικογενειακής, πολιτιστικής και κοινωνικής ζωής. Έχουν γίνει καθημερινότητα οι βιασμοί , οι γυναικοκτονίες, η έμφυλη βία.
Η 8 Μαρτίου λοιπόν δεν είναι γιορτή. Είναι μέρα αντίστασης και αγώνα. Μας καλεί να αγωνιστούμε κατά της βαρβαρότητας του νεοφιλελευθερισμού και κατά της πατριαρχίας. Να αγωνιστούμε για την ειρήνη και να στείλουμε μήνυμα αλληλεγγύης στις γυναίκες στη Γαζα, στις Κούρδισες αντάρτισσες, στις γυναίκες πρόσφυγες και τα παιδιά τους, στις γυναίκες που πλήττονται από την έμφυλη βία, την εκμετάλλευση και το trafficking. Να αγωνιστούμε για την αυτοδιάθεση των σωμάτων μας και τον σεβασμό τους από τον σεξιστή πατέρα, σύντροφο, εργοδότη. Να σταθούμε αλληλέγγυοι/ες δίπλα σε κάθε καταπιεσμένο άτομο, δίπλα σε κάθε κακοποιημένη θηλυκότητα.
Για μία κοινωνία δίχως έμφυλη βία, πατριαρχία και κυριαρχία. «Μέχρι να φτιάξουμε έναν κόσμο που θα χωρά μέσα του όλους τους κόσμους».