Του ΘΑΝΟΥ ΓΚΟΥΡΟΜΠΙΝΟΥ*
Λίγο πριν την εκπνοή του 2019 και του τέλους μιας κακής δεκαετίας για την παγκόσμια οικονομία, στην οποία υπήρξαν σαρωτικές αλλαγές, η ανθρωπότητα δέχτηκε ένα μεγάλο βήμα για τον εαυτό της. Την είσοδο της πληροφορικής και των νέων τεχνολογιών στην καθημερινότητα της.
Λίγο πριν το τέλος της 4ης Βιομηχανικής επανάστασης και στην αρχή της 5ης, θα πρέπει να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι για τη νέα εποχή. Για τη νέα δεκαετία στην οποία θα υπάρξουν σαρωτικές αλλαγές.
Και τι θα περιλαμβάνουν αυτές οι αλλαγές; Την είσοδο ακόμα περισσότερο της τεχνολογίας στις ζωές μας. Αυτό έχει και καλές και κακές συνέπειες. Δυο από τις πιο σημαντικές κακές συνέπειες θα είναι ο ψηφιακός αναλφαβητισμός στις τεχνολογίες από τον γερασμένο ηλικιακά πληθυσμό και τις τριτοκοσμικές χώρες πχ της Αφρικής, αλλά και το μεγάλο χάσμα στην πραγματική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Ενώ μια σημαντική καλή συνέπεια θα είναι η ευκολία στην καθημερινότητα μας σε όλους τους τομείς.
Για να είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο θα πρέπει και οι επιστήμονες να μπορούν διαχειριστούν την εξέλιξη και το κόστος δημιουργίας και εφαρμογής. Γι’ αυτό και δημιουργήθηκε η ανάγκη δημιουργίας του «software management». Η αρχή έγινε στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας (2000 – 2010) με τον καθορισμό του Agile Μανιφέστου από μια ομάδα επιστημόνων. Σημείο σταθμός για τα έργα πληροφορικής. Το μήνυμα ένα. Πρέπει να δουλέψεις σκληρά, να αποτύχεις. Έτσι θα μάθεις στο τέλος.
Στη χώρα μας κρίνεται η ανάγκη δημιουργίας ενός σύγχρονου κράτους ψηφιακής πολιτικής, μιας και η γραφειοκρατία των περασμένων δεκαετιών έφτασε σε τέλμα την κοινωνία. Και πως θα ξεκινήσει αυτό; Πως γίνεται αυτή η υλοποίηση των Ευέλικτων συμβάσεων; Με τη σημαντικότερη αρχή. Δηλαδή, τον “πελάτη” στο πεδίο. Λαμβάνοντας μαζί τις αποφάσεις για την πορεία και εξέλιξη του έργου, το οποίο χωρίζεται σε κομμάτια και γίνεται σταδιακά, λαμβάνοντας υπόψιν τις γρήγορες εξελίξεις της τεχνολογίας.
Περνάμε σιγά σιγά στην εποχή του Agile από το Waterfall Μάνατζμεντ. Τι είναι το Waterfall και που λειτουργεί; Είναι το κλασσικό management, όπου έχει τα στάδια εξέλιξης του έργου. Δηλαδή, δουλεύει κυρίως άριστα στα τεχνικά έργα όπου ξέρουμε την πορεία του έργου. Το Agile είναι εντελώς διαφορετικό. Η διαδικασία σπάει σε μικρά sprints και ακολουθεί το παραπάνω σχήμα σε κύκλο! Οι δυο μέθοδοι έχουν μια σειρά από θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά. Υπερτερώντας η Agile στο σύγχρονο management.
Και αυτό γιατί ξεκινώντας με την κρίση του 2008 και την είσοδο των τεχνολογιών έπρεπε να αλλάξουμε ριζικά. Γι’ αυτό και η Αγγλία πρωτοπόρα σ’ αυτό το κομμάτι έθεσε το “as built” rather than “as designed” στο παιχνίδι. Και έβαλε 2 από τα πιο βασικά πράγματα. Τον πελάτη στο πεδίο και την συνεχής ανταπόκριση στις αλλαγές. Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα που πρέπει να μελετήσουμε από τις έμπειρες πια χώρες του βορρά όπως η Δανία, η Φινλανδία, η Αυστρία, κλπ.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια δεκαετία όπου θα συμβούν ριζικές αλλαγές παγκόσμια. Και μεγαλύτερη είσοδο της τεχνολογίας στις ζωές μας και την καθημερινότητα μας. Θα πρέπει να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι. Κυρίως αυτοί που θα καλεστούν στην ανάπτυξη και διαχείριση όλων αυτών.
Θα πρέπει να αναπτύσσουμε μοντέλα διοίκησης διαφορετικά από αυτά του παρελθόντος. Όπως αυτό του Waterfall. Από αυτό κρατάμε μόνο τη βασική δομή και τις αρχές. Το Agile Management αντικαθιστά το παρελθόν.
Λειτουργώντας με πιστοποιημένους πχ Scrum Masters, αντιμετωπίζοντας οργανωμένα το πιο δύσκολο κομμάτι που είναι αυτό της εκτέλεσης, δουλεύοντας σε μικρά κομμάτια με επαναλήψεις, παίρνοντας feedback συνεχώς και προσαρμόζοντας την Ελληνική Γραφειοκρατία στα δεδομένα των σύγχρονων μεθόδων θα είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι για αυτή την αλλαγή.
Συμπερασματικά, γυρνώντας κανείς στην περιοχή μας τελευταία, συναναστρεφόμενος τον κόσμο, παρακολουθώντας σεμινάρια – ημερίδες και εκδηλώσεις αναρωτιέται κανείς πολλά. Και κυρίως έχοντας τη γνώση, την εμπειρία και την ικανότητα να εντοπίζει εύκολα τα λάθη και τις ελλείψεις.
Αιρετοί που συνεχώς λένε πως θέλουνε ανάπτυξη τουριστική και πολιτιστική στην περιοχή δίχως ίχνος σχεδιασμού. Δε το συζητάμε καν για στρατηγική. Στις επιτροπές διαβούλευσης και Δημοτικά Συμβούλια ακούς τους Διοικούντες, να λένε για τις εφαρμογές που «κλέψανε» από άλλες Ελληνικές ή και Ευρωπαϊκές πόλεις, επενδύοντας σε δικά τους copies δίχως ιδέα για το τι πάνε να κάνουνε σκορπίζοντας άσκοπα χρήματα. Διοικητικές επιτροπές που ζητάνε χρηματικές εγκρίσεις μέσω τηλεφώνου ή και ακόμα δίχως την παρουσία στοιχείων και κυρίως ίχνος τεχνολογίας. Καταλαβαίνω, εν έτη 2020 είναι δύσκολο για τους διοικούντες να έχουν υπολογιστή μαζί τους. Ημερίδες και πάνελ ιδεών στα οποία ΔΕΝ απευθύνονται στο κοινό για ερωτήσεις, με μοναδικές ιδέες για πολιτιστική και τουριστική ανάπτυξη τις προβατίνες και τα τυριά της περιοχής. Μη μιλήσουμε για το Χριστουγεννιάτικο πολυέξοδο τίποτα που ακόμα στήνεται (Μέσα Δεκέμβρη). Ας αφήσουνε τις αποστολές στις γείτονες χώρες για την παροχή γνώσης και ιδεών, και ας αρχίσουμε με το κάλεσμα των επιστημόνων της περιοχής. Εκεί έξω υπάρχουνε πολλοί, και ας μην ανήκουν σε κομματικά στρατόπεδα. Είναι πολίτες της περιοχής, που βλέπουνε καθημερινά την ανακοίνωση νέων έργων, αλλά ΔΕ βλέπουνε καμία πρόσληψη και ΚΥΡΙΩΣ καμία αλλαγή. Μη μιλήσουμε για τα χωριά.
Η εποχή προστάζει ένα πράγμα. Προχωράμε μπροστά, γεμάτοι εφόδια και γνώσεις, ξοδεύοντας λιγότερο, επενδύοντας στο μέλλον μέσω των τεχνολογιών που μπορούμε να ελέγχουμε, στρώνοντας το δρόμο ρόδινα για τις επόμενες γενιές.
*Ο Θάνος Γκουρομπίνος είναι Υποψήφιος MSc Project & Programme Management Πανεπιστημίου Θεσσαλίας