Της Ειρήνης Παπουτσή
ΦΩΤΟ: Δ. Καστανάρας // LarissaPress
Στημόνια, τελάρα, κιλιμίσιες τεχνικές, πολύχρωμα νήματα, όμορφες δημιουργίες και… αμέτρητα χαμόγελα μας υποδέχτηκαν στο Εργαστήρι Υφαντικής “Νίκος Χυτούδης” του Συλλόγου “Η Ανατολική Ρωμυλία” Ν. Λάρισας, που σε μια πρωτοποριακή ιδέα προχώρησε στη δημιουργία ενός τμήματος φέρνοντας στο σήμερα την παραδοσιακή τέχνη της υφαντικής.
«Όλα ξεκίνησαν από μια εκδρομή μας στο Πήλιο, όπου και ήρθαμε σε επαφή με την επαγγελματία υφάντρια και εκπαιδεύτρια υφαντικής τέχνης, Αντιγόνη Τσιρογιάννη, προχωρώντας σε μια συνεργασία μαζί της για τη δημιουργία του τμήματος», περιγράφουν στη LarissaPress την όμορφη… περιπέτεια η πρόεδρος του συλλόγου, Τάνια Οικονόμου – Μεχτερίδου και η ταμίας του, Πετρούλα Κυράτσα – Σκουρτιά, ξετυλίγοντας το… νήμα ενός ιστορικού συλλόγου, που ιδρύθηκε το 1973 με στόχο τη διάδοση και διάσωση της πολιτιστικής κληρονομιάς, των ηθών και εθίμων της Ανατολικής Ρωμυλίας.
Επαφή με τις ρίζες λοιπόν μα και μια απόπειρα ανάδειξης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς και της παράδοσης του τόπου μας ήταν εκείνα που κινητοποίησαν τα αντανακλαστικά τους, με την κ. Οικονόμου – Μεχτερίδου να στέκεται ιδιαιτέρως στη δημιουργία του τμήματος υφαντικής, που «κέντρισε» το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον και μας οδήγησε σε μια πρώτη γνωριμία μαζί τους.
«Η υφαντική είναι μια Τέχνη αρχέγονη μα και διαχρονική, που επιβιώνει από τα νεολιθικά χρόνια, μια τέχνη που παντρεύει την αισθητική με τη χρηστικότητα. Είναι η τέχνη των γιαγιάδων μας που ύφαιναν παραδοσιακά κομψοτεχνήματα στους χειροποίητους ξύλινους αργαλειούς τους. Έχει όμως η πανάρχαια αυτή τέχνη θέση στη σύγχρονη εποχή; Απαντάμε κατηγορηματικά: «Ναι»! Η υφαντική στο σήμερα εξελίσσει τις παλιές τεχνικές, τροποποιεί τους παραδοσιακούς αργαλειούς και δημιουργεί μοντέρνα υφαντά αντικείμενα που ταιριάζουν στην αισθητική και τις λειτουργικές ανάγκες ενός σύγχρονου ανθρώπου. Στο μάθημα λοιπόν θα «ταξιδέψουμε» στον κόσμο της υφαντικής, γνωρίζοντας και την παράδοση αλλά και μια πιο σύγχρονη θεματολογία», σχολιάζει.
Με τις μαθήτριες της κ. Τσιρογιάννη προσηλωμένες με… ευλάβεια στο έργο τους η μικρή έκθεση που εντοπίσαμε στην αίθουσα τραβά το βλέμμα μας, φέρνοντας δίπλα μας τη δημιουργό τους, με την κ. Τσιρογιάννη να μας περιγράφει μια χαρακτηριστική απεικόνιση χορευτριών της ελληνικής μυθολογίας, έργο που εκτίθεται στο πωλητήριο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ενώ λίγο πιο κει ένα πανέμορφο χρηστικό αντικείμενο από κουρέλια γίνεται Τέχνη και μαζί… ανάρπαστο από τους λάτρεις του είδους.
«Ξέρετε πολλοί σχεδιαστές μόδας ψάχνουν επαγγελματίες της υφαντικής, ενώ έχει κατατεθεί σχετική πρόταση ώστε η τέχνη να μπει στα σχολεία. Προς το παρόν στην Ελλάδα βλέπουμε αργαλειούς μόνο σε λαογραφικά μουσεία, ωστόσο πρόκειται για μια τέχνη που καλούμαστε να φέρουμε στο σήμερα καθώς μέσω αυτής ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή με την ψυχή του, αναπτύσσει δεξιότητες και φαντασία», σημειώνει η κ. Τσιρογιάννη, κάνοντάς μας γνωστή τη συνεργασία της με οίκους της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού.
Χαμηλόφωνη η κουβέντα μας, με τη στοχοπροσήλωση όσων μετέχουν στο τμήμα χαρακτηριστική. Απόλυτη η αφοσίωσή σας, σχολιάζω στην κυρία δίπλα μου, που με πλατύ χαμόγελο αποδέχεται τη διαπίστωση βάζοντας δίπλα της τη λέξη «ψυχοθεραπεία».
Και τα… βαφτίσια του τμήματος ως «Νίκος Χυτούδης» πως προέκυψαν, απευθύνομαι και πάλι στην Τάνια Οικονόμου – Μεχτερίδου, που μιλά με σεβασμό για τον αείμνηστο και επί σειρά ετών πρόεδρο του συλλόγου, Νίκο Χυτούδη, μεγάλο λάτρη της παράδοσης, στον οποίο και αφιερώθηκε τιμητικά το τμήμα υφαντικής, αλλά και για έναν σύλλογο 200 μελών, που μετέχει στην Πύλη Πολιτιστικών Φορέων του υπουργείου Πολιτισμού, ενώ τα μέλη που ψηφίζουν και ψηφίζονται είναι όλοι με καταγωγή από την Ανατολική Ρωμυλία.
Βιωματική η σχέση του ανθρώπου με την ύλη, πόσο μάλλον σαν «παντρεύεις» την παράδοση και την αισθητική με τη χρηστικότητα, σκέφτομαι μεγαλοφώνως καθώς τις αποχαιρετούμε, με τα στημόνια να έχουν πάρει φωτιά και τα σκυμμένα με προσήλωση κεφάλια να ανασηκώνονται σε έναν ευγενικό αποχαιρετισμό μας.