Ένα από τα δημοφιλέστερα ροφήματα μαζί με τον εσπρέσο είναι σίγουρα ο καπουτσίνο. Όλοι κάποια κρύα μέρα του χειμώνα θα έχουμε απολαύσει έναν καπουτσίνο είτε με σχέδια, είτε με λίγο αφρόγαλα, είτε με πολύ αφρόγαλα αλλά και με την ποικιλία των παραλλαγών που μπορούν να συνοδεύσουν έναν
cappuccino.
H προσωπική μου γνώμη είναι ότι ένας cappuccino είναι ουσιαστικά ένα πολύ καλό τεστ για να δούμε πόσο καλός είναι ο barista που βρίσκεται πίσω από την μπάρα. Πόσο όμως πραγματικά ξέρουμε για αυτό το εξαιρετικό ρόφημα;
Η λέξη cappuccino στα ιταλικά σημαίνει κουκούλα και η κατάληξη -ino της δίνει μία υποκοριστική σημασία άρα δηλαδή μικρή κουκούλα. Σαν αυτή που φορούσε μία συγκεκριμένη ομάδα φραγκισκανών μοναχών στις αρχές του δέκατου έκτου αιώνα όπου ονομάζονταν Καπουτσίνοι μονάχοι ή στα ιταλικά cappuccini.
Αυτοί είναι οι ίδιοι οι μοναχοί της φημισμένης Κρύπτης των Καπουτσίνων στη Ρώμη. H πιο δημοφιλής ιστορία που αγγίζει τα όρια του αστικού μύθου για το πώς πήρε την ονομασία του αυτό το υπέροχο ρόφημα λέει ότι ονομάστηκε έτσι γιατί αν ανακατέψουμε τον καφέ με την κρέμα παίρνει το χρώμα που είχαν τα ράσα των μοναχών.
Όμως πιο πιθανό είναι το όνομα του να το πήρε από τον μοναχό Marco d’Aviano που το επινόησε κιόλας τον 17ο αιώνα. Τον cappuccino τον συναντάμε για πρώτη φορά στα βιεννέζικα καφέ κάπου στο 1770 με την ονομασία kapuziner ενώ αργότερα μετονομάστηκε σε cappuccino. Με την πάροδο των χρόνων εξελίχθηκε πάρα πολύ ο τρόπος παρασκευής του. Φτάνοντας στο σήμερα πάνω από ένα cappuccino, μπορούμε να βρούμε από διάφορα σχέδια με χρώματα ή και χωρίς, μέχρι και προσωπογραφίες κάνοντας έτσι τον καφέ μας ένα μικρό έργο τέχνης.
Θα χρειαστούμε περίπου 150 ml κρύο γάλα με 3,5% λιπαρά, μια δόση espresso 25 ml και μία γαλατιέρα (pitcher). Tα λιπαρά τα θέλουμε για να έχουμε γεύση για τον cappuccino μας. Αφού τοποθετήσουμε το ακροφύσιο στην επιφάνεια του γάλακτος ξεκινάμε το βράσιμο δίνοντας αέρα στο γάλα μας και έχοντας τον νου μας στο επόμενο πιο σημαντικό κομμάτι, αυτό της θερμοκρασίας με την βοήθεια ενός θερμόμετρου. Όταν φτάσει στους 35 0 C βυθίζουμε το ακροφύσιο με σκοπό το γάλα μας να στροβιλίζεται μέσα στην γαλατιέρα.
Το γάλα θα πρέπει να φτάσει στους 60 με 65 ο C, εκεί είναι που οι υδατάνθρακες μετατρέπονται σε σάκχαρα και μας δίνουν μια γλυκιά και ευχάριστη αίσθηση. Αν τους ξεπεράσει θα καεί και θα έχουμε μια άσχημη μυρωδιά αλλά και γεύση στο ρόφημα μας. Σταματάμε αναδεύουμε το γάλα μας καλά να γυαλίσει και σερβίρουμε από το στόμιο. Μπορούμε να τον απολύσουμε μονό ή και διπλό χρησιμοποιώντας μία δόση διπλού espresso.
Να λοιπόν που ένας μοναχός επινόησε ίσως το πιο ‘’επαναστατικό’’ ρόφημα χωρίς ποτέ να μπορούσε να φανταστεί ότι θα κόντραρε τον espresso, χρησιμοποιώντας απλά γάλα. Θα μπορούσε εύκολα το cappuccino να είναι ότι η σαμπάνια για τα κρασιά, ένα ρόφημα εκλεπτυσμένο και γευστικότατο.
