Ως ιδέα το «Ελλάδα 2021» ήταν κάτι που μου άρεσε. Μία γιορτή για τα 200 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης αν μη τι άλλο θα έδινε την ευκαιρία στις νέες γενιές να μάθουν περισσότερα για τα γεγονότα της εποχής και τους ανθρώπους που πολέμησαν για να ελευθερωθούμε. Αλλά και οι παλαιότεροι θα μάθαιναν κρυμμένες πτυχές, την ανθρώπινη μεριά των πρωταγωνιστών της εποχής – πέρα από αυτή των μαχών-, τα λάθη που έγιναν και το πώς μέσα από αποτυχίες και επιτυχίες φτάσαμε ως έθνος στο σήμερα.
Όταν όμως ξεκίνησαν τα tweets του επισήμου λογαριασμού της επιτροπής καθώς και τα άρθρα μελών της κάθε άλλο παρά αυτό είδα. Μέσα από όσα έχω διαβάσει χωρίζω την επιτροπή σε δύο (συν μία) ομάδες. Η πρώτη ομάδα αποτελείται από άτομα που χρησιμοποιούν την ιδιότητα του μέλους της επιτροπής και προσπαθούν να προωθήσουν τον εαυτό τους. Δεν είναι λίγα τα tweets που αναφέρονται σε μέλη της και τη δουλειά τους. Η δεύτερη ομάδα είναι αυτή την «αναθεωρητικής ιστορίας». Μια κλίκα ατόμων, που φαντάζει τον εαυτό της ως πνευματική ελίτ, προωθεί τις, τουλάχιστον περίεργες, απόψεις τους όσον αφορά το έθνος. «200 χρόνια έθνος» έγραφε η επίσημη ιστοσελίδα της επιτροπής. Λες και δεν υπήρχαν Έλληνες πιο πριν, λες και φυτρώσαμε το 1821. Αποκαλεί τον Καποδίστρια δικτάτορα και ενδιαφέρεται περισσότερο για τις γκομενοδουλιές του Καραϊσκάκη από τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Η τρίτη ομάδα, το αστείο μέρος αυτής της επιτροπής, είναι οι διαχειριστές του λογαριασμού της επιτροπής στο Twitter. Οι άνθρωποι είτε δεν έχουν λάβει οδηγίες (πράγμα σχεδόν απίθανο) είτε ήταν οι πλέον ακατάλληλοι να διαχειριστούν το λογαριασμό.
Όλα αυτά όπως καταλαβαίνετε, και όπως γνωρίζετε, έφεραν αντιδράσεις. Η κυβέρνηση επέλεξε να χρησιμοποιήσει έναν, όντως πολύ καλό, επικοινωνιολόγο ώστε να βοηθήσει την επιτροπή. Από πρώτη ματιά, η παραδοχή κάθε λάθους είναι ένα θετικό στοιχείο. Όμως από τον τρόπο διόρθωσης καταλαβαίνεις το τι θεωρείται λάθος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται πως η κυβέρνηση θεωρεί πως το πρόβλημα της επιτροπής «Ελλάδα 2021» είναι κυρίως επικοινωνιακό. Εξ ου και η συνέντευξη τύπου της επιτροπής. Ως ένα «νέο ξεκίνημα».
Προσωπικά θεωρώ πως το πρόβλημα της επιτροπής είναι δομικό και δε διορθώνεται. Είναι ζήτημα νοοτροπίας. Πιστεύω δηλαδή πως όταν το προϊόν είναι «χαλασμένο», δεν έχει καμία σημασία το πώς θα επικοινωνηθεί. Είτε δε θα αγοραστεί, είτε θα αγοραστεί, θα δοκιμαστεί και θα πεταχτεί. Ως καλοπροαίρετος όμως της δίνω την ευκαιρία να αποδείξει πως δεν είναι έτσι. Πως όλα ήταν θέμα λάθους τρόπου επικοινωνίας. Να γνωρίζουν όμως πως είμαστε εδώ. Παρακολουθούμε. Και τα στραβοπατήματα θα τα αναδεικνύουμε. Και εάν έχουν το ίδιο τελικό αποτέλεσμα στο προϊόν τότε θα είμαστε διπλά επικριτικοί. Και στο κάδρο της κριτικής θα μπει και ο ΠΘ. Στο κάτω κάτω δική του ήταν η επιλογή της επικεφαλής της επιτροπής «Ελλάδα 2021». Ελπίζω μόνο από επιτροπή υπεύθυνη για τις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης να μη γίνει στο τέλος η επι(ν)τροπή του έθνους.
