Μια μέρα ένας κάτοικος ενός χωριού είδε ένα ανδρόγυνο να περπάτα μαζί με το γάιδαρό τους. «Ε τους ηλίθιους» σκέφτηκε «κοτζάμ ζωντανό και δεν το εκμεταλλεύονται να το καβαλικέψουν, περπατάνε να κουραστούνε». Μετά από 2-3 ημέρες ο ίδιος κάτοικος βλέπει το ίδιο ανδρόγυνο με τον ίδιο γάιδαρο. Αυτή τη φορά ο άνδρας ήταν επάνω στο γάιδαρο και η γυναίκα περπατούσε δίπλα τους. «Μα δε ντρέπεται να έχει την καημένη τη γυναίκα του να κουράζεται και αυτός να πάει σαν πασάς;» σκέφτηκε. Δεν περνάει μια εβδομάδα και βλέπει πάλι το ανδρόγυνο με το γάιδαρο να περνάει από μπροστά του. Τώρα η γυναίκα καθόταν πάνω στο γάιδαρο και ο άνδρας προχωρούσε πεζός. «Αυτή τον κάνει ό,τι θέλει» σκέφτηκε «κάθεται ατάραχη η κυρία και ο άλλος ο χαζός περπατάει μέσα στη ζέστη». Μετά από λίγες ημέρες τους βλέπει πάλι. Αυτή τη φορά και οι δύο είχαν καβαλικέψει το γάιδαρο. «Μα τι ανθρωποι είναι αυτοί» σκέφτηκε. «Δεν το λυπούνται καθόλου το κακόμηρο το ζωντανό; Πώς αντέχει τόσο βάρος;».
Όπως καταλαβαίνετε, ο γκρινιάρης και ξερόλας κάτοικος του χωριού είναι οι εκ του καναπέως σχολιαστές του Τσιόδρα, του Χαρδαλιά και της κυβέρνησης γενικότερα στο θέμα του κορωνοϊού. Στην αρχή κορόιδευαν για τα μέτρα λέγοντας «πως κάνουν έτσι για μία γρίπη». Ύστερα αφού είδαν πως τα πράγματα στη γειτονιά μας είναι σοβαρά εγκαλούσαν την κυβέρνηση πως δεν κάνει πολλά τεστ και της ζητούσαν να κλείσει τα πάντα. Αφού η κυβέρνηση πέτυχε να μην έχουμε πολλούς νεκρούς άρχισαν να λένε «ε σιγά για 100 νεκρούς κλειστήκαμε μέσα 2 μήνες και διαλύσαμε την οικονομία;». Όταν η κυβέρνηση είπε πως σε δεύτερη φάση (μετά το lockdown) προχωρήσουν σε τεστ γκρίνιαζαν πως θα είναι αργά. Εάν έκανε μαζικά τεστ όταν όλοι είναι σπίτι θα την κατηγορούσαν για σπατάλη, αφού δε γίνεται να κολλήσει κάποιος από μπαλκόνι σε μπαλκόνι. Όταν ανακοινώθηκε πως δε χρειάζονται μάσκες όσο είμαστε σε lockdown φώναζαν. Τώρα που η μάσκα είναι υποχρεωτική φωνάζουν πως δε μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα και πως πρέπει να δοθεί δωρεάν. Όταν οι μάσκες κατασκευάζονται στην Ελλάδα «ο κατασκευαστής είναι φίλος του Μητσοτάκη». Όταν οι μάσκες κατασκευάζονται στο εξωτερικό «είμαστε άχρηστοι, ούτε μάσκες δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε στη χώρα». Γκρινιάζουν να ανοίξουν τα ξενοδοχεία γρηγορότερα για να έρθουν τουρίστες αλλά όταν έρθουν οι τουρίστες και ίσως πολλαπλασιαστούν τα κρούσματα θα θέλουν να τους διώξουν. Όταν, με το καλό, βγει το εμβόλιο θα γκρινιάζουν πως το παίρνουν άλλοι πρώτοι γιατί δίνουν περισσότερα χρήματα και θα εγκαλούν την κυβέρνηση για οικονομία έναντι της υγείας των πολιτών. Εάν δώσει περισσότερα λεφτά η κυβέρνηση θα την εγκαλούν για σπατάλη χρημάτων αφού «λίγες εβδομάδες δεν κάνουν μεγάλη διαφορά». Όταν είναι η ώρα να πάρουν το εμβόλιο θα γκρινιάζουν πως έχει μέσα τσιπάκι και πως θέλουν να τους ελέγξουν.
Με λίγα λόγια, από τον καναπέ λες ό,τι σου καπνίσει χωρίς κανένα απολύτως κόστος. Θα πρέπει όμως οι σχολιαστές να καταλάβουν κάτι. Πως όταν το πλαίσιο αλλάζει, αλλάζει και η στρατηγική. Για να το κάνω ποδοσφαιρικό, δεν ακολουθείς πχ την ίδια στρατηγική όταν το σκορ είναι 0-0 και σε βολεύει η ισοπαλία και όταν είσαι πίσω στο σκορ με 0-1 και θέλεις δύο γκολ για να προκριθείς. Όσον αφορά τον αγαπητό γκρινιάρη κάτοικο του χωριού, στην πρώτη περίπτωση ο γάιδαρος ήταν πολύ κουρασμένος, στη δεύτερη ο άντρας είχε στραμπουλήξει το πόδι του, στην τρίτη η γυναίκα ήταν κουρασμένη και στην τέταρτη ο γάιδαρος ήταν μια εβδομάδα ξεκούραστος και το ανδρόγυνο δούλευε στο χωράφι όλο το βράδυ. Για να κρίνουμε πρέπει να έχουμε γνώση και όσο περισσότερα δεδομένα γίνεται. Και όταν το πλαίσιο αλλάζει να το κατανοούμε και να καταλαβαίνουμε πως είναι λογικό να αλλάξει και η στρατηγική. Αυτονόητο ε; Για μερικούς όχι και τόσο. Είμαι σίγουρος κάποιοι θα αρχίσετε να γκρινιάζετε με αυτά που γράφω.
