Γκρινιάζουμε. Χαρακτηριστικό του λαού μας. Βρίσκουμε κάτι που πάει στραβά και ξεκινάμε τη γκρίνια. Ένας από τους βασικούς στόχους μας η λειτουργία του κράτους. Γκρινιάζουμε για το κράτος και την εκάστοτε κυβέρνηση όσο συχνά συζητούν οι Βρετανοί για τον καιρό. Και γκρινιάζουμε και για τον εαυτό μας. Δεν είμαστε λέμε σαν τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη, σαν τους λαούς της κεντρικής Ευρώπης κουνώντας το κεφάλι υποτιμητικά για τη χώρα μας. Κι έρχονται κάτι τέτοιες περίοδοι σαν αυτή που ζούμε τώρα να μας κάνει να καταπιούμε τη γλώσσα μας.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει μόνο την κρίση του κορωνοϊού να διαχειριστεί αλλά και την κρίση του μεταναστευτικού. Την ίδια περίοδο, 8 μήνες μετά την εκλογή της. Μαζί της και ο ταλαιπωρημένος αυτός από την κρίση λαός. Στο μεταναστευτικό η κυβέρνηση λειτούργησε με εξαιρετικά αντανακλαστικά στις απειλές του Ερντογάν, και ακόμα λειτουργεί εάν παρακολουθείτε τα όσα γίνονται στον Έβρο. Και ο Έβρος δε έπεσε και ενισχύσεις ήρθαν και ο κατευνασμός σταμάτησε. Οι εν Ελλάδι Έλληνες (δεν αναφέρομαι σε αυτούς του εξωτερικού καθώς δεν υπάρχει δημοσκόπηση για αυτούς) στηρίζουν τους χειρισμούς της κυβέρνησης σε ποσοστό 90%. Ασύλληπτα ποσοστά. Λογικό, για Ελλάδα, να υπάρχει και ένα διεθνιστικό 10% το οποίο να θέλει ανοιχτά σύνορα, πράσινα λιβάδια και χαρτζιλίκι από λεφτόδεντρο μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Όμως ας πάρουμε τα θετικά. Οι Έλληνες, πλην ελαχίστων, ενώθηκαν για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες.
Κι ύστερα ήρθε ο κορωνοϊός. Και η κυβέρνηση έπραξε όπως ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν συνηθίσει. Με σοβαρότητα να βρίσκεται μπροστά από τις εξελίξεις. Πιο μπροστά από πολλές άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Το κράτος, αυτό για το οποίο συνεχώς γκρινιάζουμε λειτούργησε καλύτερα από άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Και η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και πάλι συμφώνησε. Και πάλι ενώθηκε, για άλλο σκοπό τώρα. Οι περισσότεροι κατανόησαν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Προσέξτε, δεν πειθάρχησαν τυφλά. Οι Έλληνες δεν είναι λαός που χαρακτηρίζεται από πειθαρχία, κάθε άλλο. Κι όμως από όσες ευρωπαϊκές χώρες έχω άποψη το πιστεύετε ή όχι οι Έλληνες ανταποκρίθηκαν καλύτερα. Σοκαριστείτε εάν θέλετε αλλά είναι αλήθεια. Προφανώς υπάρχει και η μειοψηφία που δε μένει σπίτι. Οι ψευτόμαγκες που πηγαίνουν βόλτες. Οι ελαφρόμυαλοι του «έλα μωρέ τώρα». Και προφανώς και κάποιος πρέπει να ασχοληθεί με τις περιπτώσεις τους. Και η αντίδραση της πλειοψηφίας έναντι των πράξεών τους δείχνει την υγεία στον τρόπο σκέψης της, Όμως ας μη χάσουμε την όμορφη μεγάλη εικόνα κοιτώντας μια χαλασμένη γωνία της. Και κυβέρνηση έχουμε, και κράτος έχουμε και λαό έχουμε. Ενωμένο όπως πάντα στα δύσκολα.
Αυτές οι κρίσεις που περνάμε ως λαός θα μας κάνουν πιο δυνατούς. Πετάμε πίσω τη δεκαετία της ξεφτίλας και του διχασμού και προχωράμε μαζί. Ενωμένοι θα περάσουμε μέσα από τη φωτιά και θα γενούμε ατσάλι. Φτάνει μόνοι μας να μη χύσουμε την καρδάρα με το γάλα.
