Ξαφνιαστήκατε βλέπω αρκετοί από τη δήλωση Τσίπρα περί ελέγχου όλων των αρμών της εξουσίας όταν, εάν, ξαναεκλεγούν. Γιατί; Από το 2012 που τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύτηκαν φωνάζω πως οι άνθρωποι είναι παλαβοί ακροαριστεροί. Και δεν έχω κουνηθεί εκατοστό ούτε για μία στιγμή από αυτήν την πεποίθηση. Όταν διάφοροι αναλυτές μιλούσαν για επερχόμενη στροφή Τσίπρα στην κεντροαριστερά μειδιούσα. Κατανοούσα βέβαια πως η εκλογική λογική αυτό επίτασσε, αλλά από την άλλη γνώριζα πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος, και η ομάδα που τον περιβάλλει, δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνουν. Πολύ απλά γιατί δε μπορούν. Γιατί είναι ακραίοι. Μπορούν να στρογγυλέψουν το λόγο τους γύρω από τις ιδέες τους αλλά δε μπορούν να αλλάξουν τις ιδέες τους. Και οι ιδέες τους είναι ακραίες. Δεν είναι δημοκρατικές. Είναι ολοκληρωτικές.
Το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν η ευκαιρία τους. Ήταν η ιδανική περίοδος για να επιβάλει κάποιος ολοκληρωτικό καθεστώς με αριστερό πρόσημο. Ο κόσμος είχε οργή, είχε χάσει μεγάλο μέρος της οικονομικής του δύναμης, αποστρεφόταν τους παραδοσιακούς πολιτικούς, όσοι ήταν υπέρ εθνικού νομίσματος πλησίαζαν (δεν το έφτασαν ποτέ) το 50%, η εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους υπόλοιπους θεσμούς ήταν στα τάρταρα, είχαν κλείσει της τράπεζες, είχαν κάνει δημοψήφισμα και το είχαν κερδίσει πανηγυρικά. Είχαν πάρει το εγχειρίδιο των απολυταρχικών καθεστώτων και το τηρούσαν κατά γράμμα. Το μόνο που μας έσωσε από ολοκληρωτικό καθεστώς ήταν ο φιλοτομαρισμός/δειλία του Τσίπρα. Όλα πηγαίνανε ρολόι μέχρι που κατάφερε, πολύ σπάνιο για ακραίο, να δει δύο βήματα μπροστά. Και είδε το ενδεχόμενο να τον λιντσάρει ο κόσμος πριν προλάβει να ελέγξει τα πάντα. Και εκεί δείλιασε. Εκεί σωθήκαμε. Εάν προχωρούσε μετά το δημοψήφισμα σε ρήξη με την Ευρώπη θα ήμαστε ήδη υπό ολοκληρωτικό καθεστώς. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το εσωτερικό και τα σύνορα της χώρας.
Όλοι καταλαβαίνετε, ελπίζω, πως δεύτερη φορά δεν έχει. Και δεν έχει διότι δεν πρόκειται να έρθουν ξανά, για τις επόμενες δεκαετίες τουλάχιστον, έτσι οι συνθήκες ώστε να κινδυνεύουμε από αριστερόστροφο ολοκληρωτικό καθεστώς. Μπορεί να δημιουργηθούν για δεξιόστροφο, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Ο Τσίπρας έχει τελειώσει. Θα έχει ένα ποσοστό που θα ονειρεύεται το προλεταριάτο αλλά έως εκεί. Δεύτερη φορά δεν έχει. Θα κάθεται δίπλα στο τζάκι μετά από δεκαετίες να σκέφτεται την ευκαιρία που, ευτυχώς για την Ελλάδα, πέταξε και θα μελαγχολεί. Ούτως ή άλλως η ακροαριστερά πάντα με “αν” πορευόταν. Ο Τσίπρας προσέθεσε ένα ακόμα.
