*Του Αθανάσιου Σιδέρη
Πολιτικός Επιστήμονας – Μεταπτυχιακός Φοιτητής Πολιτικού Μάρκετινγκ
Αναπληρωτής Υπεύθυνος Επιστημονικών και Επαγγελματικών Φορέων στην ΟΝΝΕΔ
Η δημόσια συζήτηση για τους νέους επιστήμονες και επαγγελματίες στη χώρα μας παραμένει συχνά εγκλωβισμένη σε απλουστευτικά σχήματα. Από τη μία, ο υπερπροστατευτισμός και η λογική της διαρκούς επιδότησης· από την άλλη, η παθητική διαπίστωση ότι «οι νέοι φεύγουν». Και οι δύο προσεγγίσεις αποφεύγουν το ουσιαστικό ερώτημα: πώς διαμορφώνεται ένα σταθερό, δίκαιο και λειτουργικό πλαίσιο που επιτρέπει στους νέους ανθρώπους να δημιουργήσουν προοπτική στον τόπο τους.
Η Λάρισα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αντίφασης. Πρόκειται για μια πόλη με έντονη παραγωγική ταυτότητα, ισχυρό επιστημονικό δυναμικό και νέους επαγγελματίες με γνώσεις, δεξιότητες και διάθεση να παραμείνουν και να δημιουργήσουν. Παρ’ όλα αυτά, η πραγματική πρόκληση δεν βρίσκεται στους ανθρώπους, αλλά στις δομές που θα τους επιτρέψουν να μετατρέψουν τη γνώση και την εργασία τους σε βιώσιμη επαγγελματική προοπτική.
Στη Λάρισα όπως και σε πολλές πόλεις της Περιφέρειας το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη ικανότητας ή φιλοδοξίας. Είναι η απουσία ενός συνεκτικού πλαισίου που να συνδέει την εκπαίδευση με την αγορά εργασίας, τη γνώση με την παραγωγή και τους νέους επιστήμονες με την τοπική οικονομία. Όταν αυτό το πλαίσιο απουσιάζει, η φυγή δεν είναι επιλογή· είναι μονόδρομος.
Η εμπειρία των τελευταίων ετών δείχνει ότι οι αποσπασματικές πολιτικές δεν επαρκούν. Τα προσωρινά μέτρα και οι οριζόντιες ενισχύσεις προσφέρουν ανακούφιση, όμως δεν διαμορφώνουν βιώσιμη επαγγελματική πορεία. Αυτό που απαιτείται είναι ένα θεσμικό περιβάλλον με σαφείς κανόνες, προβλεψιμότητα και αξιοπιστία, ιδιαίτερα για τους νέους επαγγελματίες που επιχειρούν να σταθούν στα πόδια τους.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η σύνδεση της εκπαίδευσης με την πραγματική οικονομία της Λάρισας είναι κρίσιμη. Η μετάβαση από το πτυχίο στο επάγγελμα παραμένει δύσκολη και συχνά ασύνδετη με τις ανάγκες της τοπικής αγοράς. Χρειάζονται οργανωμένα σχήματα πρακτικής άσκησης, ουσιαστική συνεργασία εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με επαγγελματικούς φορείς και δομές καθοδήγησης που θα στηρίζουν τα πρώτα επαγγελματικά βήματα.
Επιπλέον, οι επαγγελματικοί και επιστημονικοί φορείς της Λάρισας μπορούν να διαδραματίσουν πιο ενεργό ρόλο στον σχεδιασμό πολιτικών. Όχι μόνο ως φορείς διεκδίκησης, αλλά ως σταθεροί συνομιλητές της Πολιτείας, με τεκμηριωμένες προτάσεις και ουσιαστική συμβολή στη διαμόρφωση αναπτυξιακών επιλογών που απαντούν στις τοπικές ανάγκες.
Επίσης, η μείωση της γραφειοκρατίας και η σταθερότητα των κανόνων αποτελούν βασική προϋπόθεση για κάθε νέο επαγγελματία στη Λάρισα που θέλει να επενδύσει, να συνεργαστεί και να σχεδιάσει το μέλλον του. Η αβεβαιότητα και οι συνεχείς
αλλαγές λειτουργούν αποτρεπτικά, ιδιαίτερα για όσους επιλέγουν συνειδητά να μείνουν και να δραστηριοποιηθούν στην Περιφέρεια.
Ακόμη, η στήριξη της καινοτομίας οφείλει να είναι στοχευμένη και προσαρμοσμένη στα χαρακτηριστικά της τοπικής οικονομίας. Η σύνδεση της γνώσης με την αγροδιατροφή, την υγεία, τις υπηρεσίες και τη μεταποίηση μπορεί να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης για τη Λάρισα, αρκεί να υπάρξει σχέδιο και θεσμική συνέχεια.
Η συζήτηση για το μέλλον των νέων επιστημόνων και επαγγελματιών στη Λάρισα δεν είναι θεωρητική. Είναι ζήτημα αναπτυξιακής στρατηγικής και κοινωνικής συνοχής. Αν θέλουμε μια πόλη ζωντανή, παραγωγική και ελκυστική για τη νέα γενιά, οφείλουμε να επενδύσουμε στο ανθρώπινο δυναμικό με σοβαρότητα και συνέπεια.
Οι νέοι άνθρωποι στη Λάρισα δεν ζητούν προστασία. Ζητούν κανόνες, σταθερότητα και πεδίο να εργαστούν. Και αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να τους διασφαλίσει ένα σύγχρονο κράτος.
