Σε ερώτηση προς τους συναρμόδιους υπουργούς Εθνικής Οικονομίας & Οικονομικών, κ. Κ. Πιερρακάκη και Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, κ. Κ. Τσιάρα, προχώρησε η Ευαγγελία Λιακούλη, Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών & Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και βουλευτής Λάρισας, σε σχέση με τα προβλήματα εφαρμογής που δημιουργούνται από τις προβλέψεις Κοινής Υπουργικής Απόφασης για τις αποζημιώσεις των κτηνοτρόφων, από τη στιγμή που το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης εμμένει στην αδιέξοδη στάση απέναντι στο ζήτημα του εμβολιασμού του ζωικού κεφαλαίου, για τον περιορισμό της ευλογιάς.
Όπως επισημαίνεται στο κείμενο της ερώτησης της βουλευτή Λάρισας:
«Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα πολλών μέσων με αγροτική θεματολογία αναδεικνύεται η ιδιαίτερα προβληματική πορεία της διαχείρισης της επιζωοτίας της ευλογιάς των αιγοπροβάτων και της πανώλης των μικρών μηρυκαστικών από την πλευρά της Πολιτείας και ιδιαίτερα ο σοβαρός κίνδυνος αποτυχίας της εξαγγελθείσας αναπλήρωσης του χαμένου εισοδήματος των πληγέντων κτηνοτρόφων.
Ειδικότερα, με παρέμβασή της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Γεωτεχνικών Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΟΓΕΔΥ) αναδεικνύει τις σοβαρές αντιφάσεις και τις διοικητικές αστοχίες που χαρακτηρίζουν το ισχύον πλαίσιο αποζημιώσεων, ειδικά δυνάμει της Κοινής Υπουργικής Απόφασης υπ’ αριθμ. 3376803.12.2025(ΦΕΚ Β’ 6471/3.12.2025), αφού όπως υπογραμμίζει, η εν λόγω απόφαση για την αποζημίωση της απώλειας εισοδήματος μεταθέτει την ευθύνη εφαρμογής στις υποστελεχωμένες κτηνιατρικές υπηρεσίες των Περιφερειών, απαιτώντας μάλιστα εντός ασφυκτικών προθεσμιών βεβαιώσεις περί μη παράνομου εμβολιασμού και πλήρους τήρησης μέτρων βιοασφάλειας.
Η ΠΟΓΕΔΥ συγκεκριμένα τονίζει πως η απαίτηση αυτή δημιουργεί αντικειμενική αδυναμία εφαρμογής, καθώς το ίδιο το υπουργείο έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει ότι δεν υφίσταται επιστημονικά τεκμηριωμένη μεθοδολογία, για τον διαχωρισμό του εμβολιακού στελέχους από τον φυσικό ιό της ευλογιάς. Συνέπεια, δε, αυτού του γεγονότος είναι ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος οι αποζημιώσεις να μην καταβληθούν, παρά τις επανειλημμένες υπουργικές ‘’διαβεβαιώσεις’’, κάτι που βέβαια θα επιτείνει την οικονομική ασφυξία των κτηνοτρόφων, υπονομεύοντας και τη συγκεκριμένη κρατική παρέμβαση στην πράξη.
Σε αυτό το πλαίσιο, έχει σημασία να υπενθυμιστεί και το πρόσφατο ψήφισμα συμπαράστασης του Παραρτήματος Βορείου Ελλάδος του Πανελληνίου Κτηνιατρικού Συλλόγου (ΠΚΣ) προς τους αγροτοκτηνοτρόφους, στο οποίο επισημαίνεται ότι, τουλάχιστον δεκαπέντε μήνες μετά την εκδήλωση της ανωτέρω επιζωοτίας, ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να την ελέγξει αποτελεσματικά, ενώ το κόστος παραγωγής αυξάνεται, οι τιμές παραγωγού συμπιέζονται και οι απώλειες ζωικού κεφαλαίου είναι τεράστιες. Την ίδια στιγμή ο ΠΚΣ υπογραμμίζει την ανάγκη άμεσου επαναπροσδιορισμού της στρατηγικής, με κρατικά οργανωμένο, δωρεάν εμβολιασμό βάσει επιστημονικών κριτηρίων, ενίσχυση των μέτρων βιοασφάλειας, πλήρη στελέχωση των κτηνιατρικών υπηρεσιών και ουσιαστική αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος.
Κατόπιν τούτων και δεδομένου ότι η μέχρι σήμερα επίσημη ‘’πολιτική’’ της εκρίζωσης της ζωονόσου ανέδειξε σοβαρές αδυναμίες συντονισμού, ελέγχου και προστασίας του ζωικού κεφαλαίου, με αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη διάχυση της νόσου και την πρόκληση ευρείας κοινωνικής και οικονομικής ανασφάλειαςστον κτηνοτροφικό κόσμο.
Δεδομένου ότι ο εμβολιασμός, ως διεθνώς αναγνωρισμένο εργαλείο όταν τα υπόλοιπα, μη-εμβολιαστικά μέτρα αποτυγχάνουν, μπορεί, με ενιαίο σχέδιο, εποπτευόμενη εφαρμογή και σαφείς επιστημονικές προδιαγραφές, να περιορίσει δραστικά τη διασποράκαι να μειώσει τις οικονομικές απώλειες των παραγωγών», η Ευαγγελία Λιακούλη ρωτά, για το ποια είναι η θέση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, σε σχέση με την ανάγκη αλλαγής στρατηγικής και άμεσης υιοθέτησης κρατικά οργανωμένου εμβολιασμού με επιστημονικά κριτήρια για την ευλογιά των αιγοπροβάτων;
Επιπλέον ρωτά ποια συγκεκριμένα μέτρα προτίθενται να λάβουν τα συναρμόδια υπουργεία (Οικονομικών και Αγροτικής Ανάπτυξης), ώστε να αρθούν τα διοικητικά και επιστημονικά προσκόμματα που απειλούν να οδηγήσουν σε φιάσκο την αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος των κτηνοτρόφων, με βάση τον ανεδαφικό περιορισμό που θέτει η ως άνω ΚΥΑ.
