Σε ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Λάρισας για τα 77 χρόνια από την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αναφέρονται τα εξής:
“Το όραμα των εμπνευστών της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, πριν από 77 χρόνια, γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες ενός κόσμου που είχε γνωρίσει τον απόλυτο τρόμο. Ήταν το όραμα μιας κοινωνίας χωρίς διακρίσεις, όπου κάθε ανθρώπινο ον θα απολαμβάνει ελευθερίες, ισότητα και σεβασμό. Μια διακήρυξη αρχών που, αν και μη δεσμευτική νομικά, αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς για τις δημοκρατίες όλου του κόσμου.
Για τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ, η συμμετοχή στη διεθνή κοινότητα συνεπάγεται την αποδοχή και προώθηση των αρχών της Διακήρυξης. Η Ελλάδα συνυπέγραψε αυτό το ιστορικό κείμενο και ενσωμάτωσε στη νομοθεσία της κρίσιμες διατάξεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ένα περιβάλλον πολλαπλών κρίσεων
Σήμερα όμως, 77 χρόνια μετά, οι προκλήσεις πολλαπλασιάζονται με δραματικό τρόπο. Οι μετακινήσεις πληθυσμών, η απειλή ενός νέου ψυχρού πολέμου, οι συνεχείς οικονομικές αναταράξεις και η επιθετική εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε πολλές χώρες δημιουργούν μια πραγματικότητα όπου εκατομμύρια άνθρωποι στερούνται βασικά αγαθά, όπως τροφή, στέγη, περίθαλψη, θέρμανση, πρόσβαση στην εκπαίδευση και στους θεσμούς.
Οι κοινωνίες που διαθέτουν ισχυρό κοινωνικό κράτος παραμένουν πιο προστατευμένες απέναντι σε τέτοιες κρίσεις. Όπου το κοινωνικό κράτος υποβαθμίζεται, το χάσμα μεγαλώνει και οι άνθρωποι μένουν εκτεθειμένοι σε κοινωνικές και οικονομικές πιέσεις πέρα από τις δυνάμεις τους.
Η ελληνική πραγματικότητα
Στην Ελλάδα, οι πολίτες βιώνουν στο έπακρο αυτούς τους κινδύνους. Η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αντιμετωπίζει τον άνθρωπο όχι ως φορέα δικαιωμάτων αλλά ως «κόστος» που πρέπει να προσαρμοστεί ή να συντριβεί. Γι’ αυτό και η συζήτηση για δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοπρέπεια και ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι πια μια θεωρητική αναφορά· είναι θέμα επιβίωσης.
77 χρόνια μετά: η πραγματικότητα των ανισοτήτων
77 χρόνια μετά την υπογραφή της Διακήρυξης:
· Άνθρωποι στερούνται τα πιο βασικά αγαθά. Η τροφή, το νερό, το ρεύμα, η στέγη, η εργασία δεν είναι αυτονόητα.
· Εκατομμύρια παιδιά παραμένουν εκτός εκπαιδευτικού συστήματος, στερώντας τους το βασικότερο εργαλείο εξόδου από τον κύκλο της φτώχειας.
· Οι ταξικές, οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες οξύνονται. Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός γεννά φτώχεια, αποκλεισμό και νέες μορφές διάκρισης, βαθαίνει τις παλιές και οδηγεί σε ζώνες μόνιμης περιθωριοποίησης.
· Ο αυταρχισμός, το δόγμα «νόμος και τάξη» και η υπερσυγκέντρωση εξουσίας λειτουργούν ως απάντηση στα κοινωνικά κινήματα, στους νέους, στις διεκδικήσεις για έναν πιο δίκαιο κόσμο.
Οι πληγές της κοινωνίας
77 χρόνια μετά:
· Η έμφυλη βία οργιάζει. Οι γυναικοκτονίες συνεχίζονται, οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών παραμένουν πανταχού παρούσες.
· Οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις εκτοπίζουν πληθυσμούς. Πρόσφυγες και μετανάστες αντιμετωπίζονται ως εχθροί, εγκλωβισμένοι σε στρατόπεδα, ακόμη και όταν πρόκειται για ασυνόδευτα παιδιά ή θύματα βασανιστηρίων.
· Τα δικαιώματα των ανάπηρων ανθρώπων παραβιάζονται καθημερινά. Το δομημένο περιβάλλον, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση παραμένουν απροσπέλαστα.
· Τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας συνεχίζουν να καταπατώνται, με διακρίσεις στη νομική αναγνώριση, στην εργασία, στη στέγαση, στην οικογενειακή ζωή. Οι δολοφονίες τρανς ανθρώπων συνθέτουν μια πραγματικότητα βίας και φόβου.
· Το σωφρονιστικό σύστημα γίνεται όλο και πιο εκδικητικό, με την κυβέρνηση της ΝΔ να αφαιρεί βασικά δικαιώματα των κρατουμένων, γυρίζοντας τον τόπο δεκαετίες πίσω.
· Οι Ρομά ζουν συχνά σε συνθήκες πλήρους αποκλεισμού, χωρίς πρόσβαση σε νερό, ρεύμα, εκπαίδευση, εργασία.
· Η παραβίαση της προσωπικής ζωής παίρνει νέες διαστάσεις. Ο «μεγάλος αδελφός» των παρακολουθήσεων είναι μια απειλή που σκοτεινιάζει τη δημοκρατία.
· Εκατομμύρια άνθρωποι παραμένουν «αόρατοι», άνθρωποι-στόχοι μιας κοινωνίας που θέλει μόνο τους «κανονικούς», δηλαδή τους ισχυρούς και τους πειθαρχημένους.
77 χρόνια μετά: η Διακήρυξη παραμένει ζωντανή
Παρά τις οπισθοδρομήσεις, η Οικουμενική Διακήρυξη παραμένει φάρος ελπίδας. Ο στόχος της καθολικής απελευθέρωσης και του κοινωνικού μετασχηματισμού είναι πιο επίκαιρος από ποτέ.
Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Ένας κόσμος όπου η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη και η αξιοπρέπεια δεν θα είναι προνόμιο των λίγων αλλά δικαίωμα των πολλών. Ένας κόσμος που θα χωρά πολλούς κόσμους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεσμεύεται να συνεχίσει τον αγώνα για κοινωνική ισότητα, για ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, για τη δημοκρατία, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όλων. Για να τιμήσουμε στην πράξη όσα οραματίστηκαν πριν από 77 χρόνια όσοι πίστεψαν σε έναν πιο δίκαιο κόσμο”.
