Του Άγγελου Προβιά
ΦΩΤΟ: Δ. Καστανάρας // LarissaPress
Το ρολόι δείχνει λίγο μετά τις 21:00, όταν φτάνουμε στο μπλόκο της Νίκαιας.
Η αναζωπύρωση των κινητοποιήσεων βρίσκεται στο μυαλό των αγροτών και των κτηνοτρόφων, που σχεδιάζουν εντατικά το μέλλον των δράσεών τους.
Περνώντας ανάμεσα στις σκηνές, βλέπουμε αγρότες μαζεμένους γύρω από σόμπες να συζητούν για την κατάσταση, την οικονομική εξαθλίωση, για το πώς θα αντέξουν την δυσμενή κατάσταση.Κάποιοι άλλοι βρίσκονται έξω, ψήνουν όπως κάθε χρόνο και μαζεύονται γύρω από τις φωτιές για να περάσει η νύχτα.
Αυτό όμως που ξεχωρίζει είναι ότι σε μια από τις πολλές ψησταριές που συναντάμε σε διάφορα σημεία του μπλόκου, είναι συγκεντρωμένα αρκετά νέα παιδιά — αγρότες 17, 18, 20 ετών.
Πολλοί από αυτούς βρίσκονται εδώ για πρώτη φορά. Ατενίζουν το μέλλον με ανησυχία, προσπαθώντας να καταλάβουν πού βαδίζει το επάγγελμά τους.
Πολλοί έχουν να μοιραστούν τη δική τους ιστορία στη LarissaPress. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο Αναστάσης, μόλις 17 ετών.
Ξεκίνησε να ακολουθεί το επάγγελμα του πατέρα του, όμως πριν δύο χρόνια έφυγε από τη ζωή και όπως λέει, του έμειναν μόνο τα αγροτικά μηχανήματα.
«Έχουν πέσει όλα τα βάρη πάνω μου», λέει χαρακτηριστικά. «Έχω τα χωράφια και τα μηχανήματα στην ευθύνη μου… Η κατάσταση είναι δυσβάσταχτη. Τα έξοδα τεράστια — πετρέλαια, λιπάσματα — και τα έσοδα ελάχιστα».
«Αν οι τιμές ήταν καλύτερες, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Τώρα, με αυτές τις τιμές, σκούρα τα βλέπω. Θέλουν να μας εξαφανίσουν σαν επάγγελμα. Εμείς, η νέα γενιά, στηρίζουμε τους παλιούς αγρότες. Το θετικό είναι ότι βλέπεις πλέον πολλά νέα παιδιά εδώ, που διανυκτερεύουν και στηρίζουν τις κινητοποιήσεις» αναφέρει ο Αναστάσης.
Καθώς μιλάμε με τον Αναστάση, πλησιάζουν κι άλλα παιδιά. Θέλουν κι εκείνα να μοιραστούν τη δική τους οπτική για τα μπλόκα.
Ο Γιώργος, 19 ετών από τα Φάρσαλα τονίζει: «Η ελπίδα δεν πεθαίνει, αλλά πάνε να μας καταστρέψουν. Είναι κρίμα, γιατί αφιερώνουμε τη ζωή μας σε αυτό το κομμάτι».
«Το ότι βγήκαμε στον δρόμο σημαίνει πως δεν υπάρχει μέλλον στη δουλειά. Όλοι μας θέλουμε να συνεχίσουμε το ίδιο επάγγελμα, αλλά δεν μας αφήνουν. Αν δεν βγαίναμε φέτος, δεν θα υπήρχαμε καν — θα μας είχαν σβήσει από τον χάρτη. Αν σβήσει ο πρωτογενής τομέας, όλα είναι αλυσίδα· θα καταρρεύσουν σιγά σιγά», λέει ο Αχιλλέας, 20 ετών.
Τον λόγο παίρνει και ο Νίκος, 20 ετών, από τους Χαλκιάδες Φαρσάλων:
«Είμαι νέος αγρότης, τώρα ξεκινάω. Η οικογένειά μου είναι αγροτική, όμως οι συνθήκες που επικρατούν μας κάνουν να σκεφτόμαστε να φύγουμε από αυτό το επάγγελμα. Είναι πολύ δύσκολα».
Μια γλυκόπικρη γεύση μένει εν τέλη από αυτές τις συνομιλίες. Βλέπεις μια νέα γενιά που θέλει να στηρίξει το επάγγελμα των γονιών της, μα η οικονομική δυσχέρεια και τα εμπόδια που συναντούν την απωθούν.
Το μόνο σίγουρο είναι πως τα νεαρά παιδιά θα παραμείνουν στο μπλόκο, ακόμη και την Πρωτοχρονιά.
Αναζητούν το καλύτερο μέλλον — όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και για τη γενιά τους…
