Απευθύνοντας κάλεσμα «στον δικηγόρο που μάχεται και στη δικηγόρο που αγωνίζεται για να καταξιωθεί» και με όραμα έναν Δικηγορικό Σύλλογο Λάρισας υπεύθυνο, παρεμβατικό, διεκδικητικό και αποτελεσματικό πραγματοποίησε απόψε την ομιλία της η υποψήφια για την προεδρία του ΔΣΛ, Δέσποινα Μίγα – Κατσογιάννη, στο πλαίσιο εκδήλωσης που έλαβε χώρα στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μεγάρου των Δικηγόρων.
«Είμαστε στην τελική ευθεία για τις αρχαιρεσίες της 30ης Νοεμβρίου στον ΔΣΛ. Η απόφασή μου να κατέλθω στις εκλογές αυτές πάρθηκε με στόχο να επέλθει μια αλλαγή και μια επανεκκίνηση. Μια επανεκκίνηση την οποία θεωρώ επιβεβλημένη», τόνισε σε δηλώσεις της η κ. Μίγα.
«Η παρουσία σας εδώ δεν είναι τυπική. Είναι ένα καθαρό, ηχηρό μήνυμα: Ότι η φλόγα της δικηγορίας στη Λάρισα δεν έχει σβήσει. Ότι η αξιοπρέπειά μας είναι ζωντανή, πληγωμένη μεν, αλλά αποφασισμένη να βρει διέξοδο… Ήρθαμε εδώ για να πούμε ένα καθαρό φτάνει και να υπογράψουμε ένα συμβόλαιο τιμής», ήταν τα πρώτα της λόγια, με την ίδια να αναπτύσσει διεξοδικά όλες τις πτυχές και τους άξονες της υποψηφιότητάς της, θίγοντας σειρά ζητημάτων που απασχολούν τον κλάδο και την καθημερινότητά του.
«Δεν μας αρκεί ένας Σύλλογος κλεισμένος στο καβούκι του, που παρακολουθεί τις εξελίξεις από απόσταση. Θέλουμε έναν Σύλλογο Πρωταγωνιστή – μέσα στα γεγονότα, παρόντα στις αποφάσεις, με καθαρή θεσμική φωνή», ανέφερε η κ. Μίγα, ενώ το παρών στην εκδήλωση έδωσαν η αντιπεριφερειάρχης, Μαρία Γαλλιού, ο αντιδήμαρχος Πολεοδομίας και Αστικής Ανάπτυξης, Ανδρέας Ανδριτσόπουλος, ο πρώην πρόεδρος του ΔΣΛ, Δημήτρης Κατσαρός, εκπρόσωποι φορέων, νομικοί κλπ.
Απευθυνόμενη στις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους της η Δέσποινα Μίγα – Κατσογιάννη ανέφερε τα εξής:
«Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που είστε απόψε εδώ. Η παρουσία σας εδώ δεν είναι τυπική. Είναι ένα καθαρό, ηχηρό μήνυμα: ότι η φλόγα της δικηγορίας στη Λάρισα δεν έχει σβήσει. Ότι η αξιοπρέπειά μας είναι ζωντανή, πληγωμένη μεν, αλλά αποφασισμένη να βρει διέξοδο.
Δεν βρίσκομαι σε αυτό το βήμα για να εκφωνήσω απλά έναν τυπικό, ξύλινο λόγο. Δεν είμαι εδώ για να σας χαϊδέψω τα αυτιά, με ωραίες φράσεις, που θα ξεχαστούν το βράδυ των εκλογών.
Είμαι εδώ απευθυνόμενη σε κάθε έναν και κάθε μια Λαρισαία δικηγόρο. Δεν απευθύνομαι σε εξωθεσμικούς παράγοντες ή τοπικούς άρχοντες, τους οποίους σέβομαι και εκτιμώ.
Δεν απευθύνω κάλεσμα κοινωνικό. Δεν απευθύνω κάλεσμα πολιτικό. Δεν απευθύνω κάλεσμα επιχειρηματικό. Απευθύνω κάλεσμα στον δικηγόρο που μάχεται. Στη δικηγόρο που αγωνίζεται για να καταξιωθεί. Σε όλους τους συναδέλφους νομικούς που επιθυμούν να γίνουν ουσιαστικό κομμάτι του μεγαλύτερου επιστημονικού φορέα της Λάρισας.
Ο καθένας από μας έχει έτσι κι αλλιώς γνωστή διαδρομή στην μικρή πόλη μας. Διαθέτει συγκροτημένες απόψεις και για την πολιτική και την οικονομία και τα πρόσωπα. Αυτές τις τόσο διαφορετικές προσωπικές διαδρομές στόχος μου είναι να τις βάλω σε πορεία κοινή κάτω από τη συλλογική ομπρέλα του Δικηγορικού Συλλόγου της Λάρισας.
Είμαι εδώ κυρίες και κύριοι για να μοιραστώ μαζί σας κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: Την αγωνία μου. Την ίδια αγωνία που βλέπω καθημερινά στα μάτια σας, στις αίθουσες, στα διαλείμματα, στα γραφεία.
Κοιτάζω τα πρόσωπά σας και βλέπω τις διαφορετικές όψεις της ίδιας πραγματικότητας. Βλέπω τον νέο συνάδελφο, που μπαίνει στο επάγγελμα με προσδοκίες, με γνώσεις, με εφόδια, με όρεξη και πολύ γρήγορα συναντά ένα σύστημα που μοιάζει φτιαγμένο για να τον εξαντλήσει και να τον αποθαρρύνει.
Βλέπω τη μητέρα δικηγόρο, την ηρωίδα της καθημερινότητας, που προσπαθεί να χωρέσει σε ένα εικοσιτετράωρο την έδρα, το γραφείο, το σπίτι, τα παιδιά, συχνά χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από την Πολιτεία ή τον ίδιο της τον Σύλλογο.
Βλέπω τον έμπειρο δικηγόρο, που μάτωσε για να χτίσει αξιοπιστία, πελατεία, φήμη, όνομα, και σήμερα νιώθει ότι αντιμετωπίζεται ως ένας ΑΦΜ, ως «φορολογική μονάδα», και όχι ως συλλειτουργός της Δικαιοσύνης.
Είμαστε όλοι εδώ, γιατί μας ενώνει μια κοινή, σκληρή διαπίστωση που δεν μπορούμε πλέον να κρύβουμε κάτω από το χαλί: Ο Δικηγορικός Σύλλογος Λάρισας δεν είναι σήμερα ο Σύλλογος που μας αξίζει.
Τα τελευταία χρόνια, το «σπίτι» μας, ο ιστορικός μας Σύλλογος, βυθίστηκε σε ένα πρωτοφανές, βαθύ τέλμα. Την ώρα που η δικηγορική ύλη συρρικνώνεται, την ώρα που δεχόμαστε μια ασύμμετρη πίεση – φορολογική, ασφαλιστική, θεσμική –, την ώρα που επιβαρυνόμαστε με αυξανόμενες υποχρεώσεις και ασταθές νομοθετικό περιβάλλον, το απερχόμενο προεδρείο, και ειδικά ο απερχόμενος Πρόεδρος, επέλεξαν τον ρόλο του θεατή.
Και αυτό συμβαίνει τη στιγμή που άλλοι θεσμικοί παράγοντες, όπως η ηγεσία της ΕΝΔΕ, με αλλεπάλληλες δημόσιες τοποθετήσεις, υπερβαίνουν τα εσκαμμένα και παρεμβαίνουν ευθέως στα δικηγορικά πράγματα, φτάνοντας στο σημείο να αμφισβητούν ακόμη και το αυτοδιοίκητο των Δικηγορικών Συλλόγων. Εκεί που ο ΔΣΛ έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή, ήταν απών.
Αντί να σηκώσει το βάρος της συγκυρίας, η απερχόμενη διοίκηση επέλεξε να είναι ένας παθητικός διαχειριστής της παρακμής. Απάντησε στα οξυμμένα προβλήματα της καθημερινότητας με εκκωφαντική σιωπή. Και στην κρίση του κλάδου απάντησε με δημόσιες σχέσεις, φωτογραφίες και δελτία τύπου.
Απόψε, λοιπόν, δεν βρεθήκαμε εδώ για να προσθέσουμε άλλη μία εκδήλωση στην προεκλογική ρουτίνα. Βρεθήκαμε για να πούμε ένα καθαρό «ΦΤΑΝΕΙ». Ήρθαμε για να «υπογράψουμε» μεταξύ μας ένα Συμβόλαιο Τιμής. Ήρθαμε για να αποφασίσουμε αν θα αφήσουμε τον Σύλλογο να βυθιστεί οριστικά στην αδράνεια ή αν θα πατήσουμε, όλες και όλοι μαζί, το κουμπί της Επανεκκίνησης.
ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ «ΔΥΣΚΟΛΑ» – Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
Αγαπητές και Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Πριν σας μιλήσω για το πρόγραμμα και τις προτάσεις μου, θέλω να καθαρίσουμε το τοπίο. Θέλω να απαντήσω σε αυτά που ακούγονται, σε αυτά που υπονοούνται, σε αυτά που, άλλοι καλόπιστα, άλλοι κακόβουλα, ρωτούν. Η εμπιστοσύνη χτίζεται μόνο με την αλήθεια.
Κάποιοι ρωτούν και θα το έχετε ακούσει οι περισσότεροι: «Μα, Δέσποινα, εσύ δεν ήσουν στο Διοικητικό Συμβούλιο; Δεν στήριξες τον απερχόμενο Πρόεδρο στις προηγούμενες εκλογές; Γιατί τώρα κατεβαίνεις απέναντι;»
Η απάντηση είναι απλή, έντιμη και ξεκάθαρη. Ναι, τον στήριξα. Όπως και πολλοί από εσάς, πίστεψα τότε ότι η αλλαγή προσώπων θα έφερνε και αλλαγή νοοτροπίας. Πίστεψα ότι θα φυσήξει ένας φρέσκος αέρας ανανέωσης, ότι ο Σύλλογος θα γίνει πιο μαχητικός, πιο παρεμβατικός, πιο κοντά στον μάχιμο δικηγόρο.
Δυστυχώς, διαψεύστηκα. Διαψευστήκαμε οικτρά όλοι. Ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου είδα από μέσα αυτό που εσείς το νιώθατε απ’ έξω. Είδα την έλλειψη οράματος. Είδα την απροθυμία για πραγματική παραγωγή έργου και για τις αναγκαίες συγκρούσεις. Είδα τον Σύλλογο να συρρικνώνεται σε έναν ρόλο τυπικό, να λειτουργεί πολλές φορές ως όχημα προσωπικής προβολής και όχι ως εργαλείο συλλογικής διεκδίκησης και προστασίας των συναδέλφων.
Και τότε τέθηκε ένα ερώτημα πρώτα μέσα μου: Τι έπρεπε να κάνω; Να σιωπήσω για να είμαι «αρεστή»; Να γίνω συνένοχη στην αδράνεια; Η απάντηση ήταν – και είναι – «όχι». Αυτή δεν είμαι εγώ.
Η υποψηφιότητά μου δεν είναι προϊόν προσωπικής φιλοδοξίας. Είναι πράξη ευθύνης. Ακριβώς επειδή ξέρω τα προβλήματα εκ των έσω, ακριβώς επειδή είδα το αδιέξοδο από κοντά, ένιωσα ότι δεν έχω το δικαίωμα να πάω απλώς σπίτι μου και να πω «δεν πειράζει, ας συνεχίσουν οι άλλοι». Ένιωσα ότι έχω χρέος να βγω μπροστά, να διεκδικήσω μια άλλη πορεία για τον Σύλλογο.
Έναν Σύλλογο πρότυπο θεσμικής λειτουργίας, επιστημονικής ποότητας και επαγγελματικής αξιοπρέπειας. Έναν σύλλογο θεσμικά θωρακισμένο, που να μην ακολουθεί τις εξελίξεις, αλλά να συμμετέχει στη διαμόρφωσή τους και να πρωτοστατεί.
Και έρχεται και το δεύτερο ερώτημα, που επίσης ακούγεται και θα το έχετε ακούσει όλοι: «Γιατί κατεβαίνεις μόνη σου; Γιατί δεν έχεις δική σου ομάδα συμβούλων;».
Η απάντηση είναι η εξής: Το ότι κατεβαίνω ως ακηδεμόνευτη υποψήφια Πρόεδρος, χωρίς δική μου ομάδα υποψηφίων, δεν είναι αδυναμία. Είναι η μεγαλύτερη δύναμή μου. Είναι η έμπρακτη εγγύηση ότι την επόμενη μέρα ο Σύλλογός μας θα είναι ενωμένος.
Δεν είμαι εδώ για να γίνω αρχηγός μιας κλειστής «παρέας» ή μιας κομματικής «παράταξης». Δεν είμαι εδώ για να μοιράσω οφίτσια σε κολλητούς και ημέτερους. Δεν χρωστάω σε κανέναν κομματικό μηχανισμό, σε κανένα βουλευτικό γραφείο, σε κανένα παράκεντρο εξουσίας, που θέλει να έχει τον ΔΣΛ ως «παράρτημά» του.
Αν με τιμήσετε με την ψήφο σας, την επόμενη μέρα στο Διοικητικό Συμβούλιο δεν θα υπάρχουν «οι δικοί μου» και «οι άλλοι». Θα υπάρχουν όλοι οι Σύμβουλοι που εσείς θα εκλέξετε, και με όλους θα συνεργαστώ. Γιατί ο Πρόεδρος δεν είναι ναρκοθέτης ενότητας, είναι εγγυητής ενότητας. Ο Πρόεδρος δεν πρέπει να λογοδοτεί σε ομάδες συμφερόντων· πρέπει να λογοδοτεί σε έναν και μόνο: Στον δικηγόρο της Λάρισας.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ – Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ
Πάμε τώρα στην ουσία. Τι σημαίνει «Επανεκκίνηση» στην πράξη; Σημαίνει διαρκή μάχη με τα αυτονόητα που μας ταλαιπωρούν και μας προσβάλλουν. Σημαίνει σεβασμό στον χρόνο, στον κόπο και στην αξιοπρέπειά μας.
ΠΡΩΤΟ ΜΕΤΩΠΟ: ΤΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ
Δεν υπάρχει δικηγόρος σε αυτή την αίθουσα που να μην έχει νιώσει την απαξίωση στο Κτηματολόγιο.
Ουρές, ατελείωτες καθυστερήσεις, απαντήσεις του τύπου «δεν μπορώ τώρα», «κλείστε ραντεβού», και, το χειρότερο, κλειστές πόρτες όταν ζητάμε τον Προϊστάμενο, για να λύσουμε ένα επείγον θέμα του εντολέα μας.
Είναι αδιανόητο ο θεσμικός εκπρόσωπος του πολίτη να αντιμετωπίζεται σαν «ενοχλητικός».
Είναι αδιανόητο ο δικηγόρος να παρακαλάει για πρόσβαση.
Δεσμεύομαι εδώ και τώρα ότι αυτό θα τελειώσει.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Λάρισας θα απαιτήσει και θα επιβάλει::
•Ανοιχτές υπηρεσίες χωρίς ραντεβού για τους δικηγόρους.
•Ελεύθερη πρόσβαση σε γραφεία και προϊσταμένους.
Ο δικηγόρος δεν είναι επαίτης. Είναι συλλειτουργός της Δικαιοσύνης.
Και θα μπαίνει στις υπηρεσίες με το κεφάλι ψηλά, όχι με το άγχος «αν θα μας δεχτούν».
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΤΩΠΟ: ΟΙ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΜΑΣ
Περπατάμε στο Δικαστικό Μέγαρο και βλέπουμε την κούραση και την εγκατάλειψη. Κι όμως, είναι ο χώρος μέσα στον οποίο δίνουμε τη μάχη μας κάθε μέρα. Είναι ντροπή, εν έτει 2025, να συζητάμε ακόμη για χαλασμένους ανελκυστήρες.
Να βλέπουμε ηλικιωμένους συναδέλφους, συναδέλφους με προβλήματα υγείας, μάρτυρες και διαδίκους να ανεβαίνουν ορόφους με τα πόδια.
Είναι αναξιοπρεπές να συνωστιζόμαστε κάθε πρωί στην ίδια είσοδο με διαδίκους και κατηγορούμενους, να χάνουμε κρίσιμα λεπτά σε ελέγχους ασφαλείας και να κινδυνεύουμε με ερημοδικία επειδή απλώς… περιμέναμε στην ουρά.
Είναι προσβολή να μην υπάρχει ένα απλό ΑΤΜ μέσα στο Δικαστικό Μέγαρο και να τρέχουμε με τον φάκελο στο χέρι στους γύρω δρόμους, για να πληρώσουμε παράβολα και έξοδα.
Δεσμεύομαι ότι μέσα στους πρώτους έξι (6) μήνες αυτά τα ζητήματα θα έχουν μπει σε τροχιά οριστικής λύσης.
Δεν μιλάμε για «μεγάλα έργα», μιλάμε για τα αυτονόητα, που απαιτούν πίεση, επιμονή και σοβαρή διαπραγμάτευση. Συγκεκριμένα πρέπει να υπάρξει:
•Οριστική επισκευή και συντήρηση των ανελκυστήρων, με ευθύνη που θα αναζητηθεί και θα αποδοθεί.
•Δεύτερη είσοδος αποκλειστικά για δικηγόρους, με ταχεία διέλευση.
•Εγκατάσταση ΑΤΜ εντός του Δικαστικού Μεγάρου.
Δεν είναι θέμα τεχνικής δυσκολίας. Είναι θέμα βούλησης και αυτή τη βούληση την αναλαμβάνω προσωπικά.
ΤΡΙΤΟ ΜΕΤΩΠΟ: Η ΣΤΑΘΜΕΥΣΗ
Ξέρω πολύ καλά πόσο σας ταλαιπωρεί το πάρκινγκ. Κάθε πρωί, αυτός είναι ο πρώτος «αγώνας» πριν τον αγώνα της αίθουσας:
Πρόσφατα συναντήθηκα με τον Δήμαρχο Λαρισαίων, τον συνάδελφό μας Θανάση Μαμάκο και του κατέθεσα συγκεκριμένο, γραπτό υπόμνημα. Δεν μιλάμε γενικά. Μιλάμε με σχέδιο, το οποίο περιλαμβάνει :
Οριοθέτηση θέσεων μικρής διάρκειας γύρω από το Δικαστικό Μέγαρο, αποκλειστικά για δικηγόρους, με σαφή σήμανση και έλεγχο.
Προνομιακή τιμολόγηση για τους δικηγόρους στα δημοτικά πάρκινγκ, όχι ίδια αντιμετώπιση με τον περιστασιακό επισκέπτη.
Και κάτι νέο, πρακτικό, ρεαλιστικό:
Δημιουργία γραμμής Mini-Bus (Park & Ride) που θα συνδέει περιφερειακούς χώρους στάθμευσης με τα Δικαστήρια, ανά 10 λεπτά. Να μπορείς να αφήνεις το αυτοκίνητό σου λίγο πιο έξω και να ξέρεις ότι σε λίγα λεπτά θα βρίσκεσαι στην είσοδο του Δικαστικού Μεγάρου.
Λύσεις πρακτικές, λύσεις έξυπνες, όχι ευχολόγια.
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ – ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ 2025
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Η δικηγορία σε όλο τον κόσμο αλλάζει ταχύτητες. Η ψηφιοποίηση προχωρά, τα συστήματα αυτοματοποιούνται, οι διαδικασίες γίνονται πιο γρήγορες.
Κι εμείς; Εμείς συχνά νιώθουμε ότι δουλεύουμε με «χειρόφρενο σηκωμένο». Φτάνει πια με τον ψηφιακό μεσαίωνα.
Η ναυαρχίδα του προγράμματός μας είναι το MOBILE APP του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας. Δεν μιλάω για ένα site που κάνεις zoom και scroll για να διαβάσεις.
Μιλάω για μια πραγματική εφαρμογή στο κινητό σας, σχεδιασμένη για τον δικηγόρο της Λάρισας:
Να πίνετε τον καφέ σας στο γραφείο ή στο σπίτι και να βλέπετε το πινάκιο live, σε πραγματικό χρόνο. Να ξέρετε με ακρίβεια πότε πλησιάζει η σειρά σας, χωρίς να στέκεστε ώρες όρθιοι στους διαδρόμους.
Να κάνετε αιτήσεις πιστοποιητικών, βεβαιώσεων, γραμματίων με ένα κλικ και να λαμβάνετε τα έγγραφα στο email σας.
Να επικοινωνείτε άμεσα με τον Σύμβουλο Υπηρεσίας, να στέλνετε καταγγελία ή παράπονο μέσα από την εφαρμογή και να γνωρίζετε την πορεία του.
Αυτό δεν είναι ουτοπία. Είναι η πραγματικότητα σε άλλους Συλλόγους και σε άλλα επαγγέλματα. Ήρθε η ώρα να γίνει πραγματικότητα και στο Δικηγορικό Σύλλογο Λάρισας.
Παράλληλα, ήρθε η ώρα να αφήσουμε οριστικά πίσω μας τα παλιά, πλαστικά καρτελάκια.
Νέες, ηλεκτρονικές ταυτότητες δικηγόρου για όλους, με δυνατότητα ψηφιακής υπογραφής και ελεγχόμενης πρόσβασης στις αίθουσες δικηγόρων, που θα συνδέονται με το app και με τις υπηρεσίες μας.
Και κάτι ακόμη, καθοριστικό: η Τεχνητή Νοημοσύνη.
Δεν είναι κάτι που «θα έρθει». Είναι ήδη εδώ. Κάποιοι τη φοβούνται, άλλοι την αγνοούν. Εμείς λέμε: Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν είναι εχθρός, αν την γνωρίζεις και την ελέγχεις.
Ο Σύλλογος θα οργανώσει εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους συναδέλφους, ώστε να αξιοποιούμε τα νέα εργαλεία στην έρευνα, στη σύνταξη δικογράφων, στην οργάνωση του γραφείου μας. Η τεχνολογία πρέπει να γίνει σύμμαχος όλων των δικηγόρων, όχι προνόμιο των λίγων.
Την ίδια στιγμή, όμως, θα διεκδικήσουμε και κανόνες.
Θα ζητήσουμε τη θέσπιση Κώδικα Δεοντολογίας για την Τεχνητή Νοημοσύνη στη δικηγορία, ώστε:
•να μην υφαρπάζεται δικηγορική ύλη από ανώνυμες πλατφόρμες και «νομικά bots»,
•να προστατεύεται το απόρρητο του εντολέα,
•να διασφαλίζεται ότι η νομική ευθύνη και κρίση παραμένουν στον άνθρωπο δικηγόρο.
Ο δικηγόρος είναι αναντικατάστατος. Και ο Δικηγορικός Σύλλογος Λάρισας οφείλει να είναι μπροστά σε αυτή τη συζήτηση, όχι ουραγός.
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ
Όμως, συνάδελφοι, πάνω από τις υποδομές, πάνω από τις εφαρμογές, υπάρχει κάτι που δεν μπαίνει σε «προϋπολογισμούς» και σε «προγράμματα».
Υπάρχει κάτι πιο ιερό: Και αυτό είναι η Αξιοπρέπειά μας. Η ψυχή του λειτουργήματός μας. Ζούμε και εργαζόμαστε σε ένα περιβάλλον που γίνεται όλο και πιο σκληρό, όλο και πιο τοξικό.
Πρόσφατα ακούσαμε απαράδεκτες δηλώσεις από εκπροσώπους δικαστικών ενώσεων – όπως του κ. Σεβαστίδη – δηλώσεις που στοχοποιούν ευθέως τον δικηγόρο, που μας παρουσιάζουν περίπου ως εμπόδιο, που αγνοούν και προσβάλλουν κεκτημένα δεκαετιών.
Το ΔΣ έδωσε ηχηρή απάντηση, αποφασίζοντας διήμερη αποχή και εκδίδοντας καυστική ανακοίνωση. Όμως ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας, που διατείνεται ότι έχει θεσμική υποχρέωση να παρίσταται σε πάσης φύσεως κοινωνικές εκδηλώσεις και ο οποίος αποτελεί αυτόνομο δικοικητικό όργανο σε αυτή την περίπτωση σιώπησε εκκωφαντικά.
Ήδη έχει δημιουργηθεί μία έντονη κρίση στις σχέσεις Δικαστικών λειτουργών και Δικηγορικών Συλλόγων, σε επίπεδο κεντρικής εξουσίας, με τις δημόσιες δηλώσεις του Προέδρου της ΕνΔΕ, με τις οποίες αμφισβητείται η επάρκεια των Δικηγορικών Συλλόγων να διαχειριστούν τις πειθαρχικές διαδικασίες σε βάρος των μελών τους. Οφείλουμε όμως να προασπίσουμε την ανεξαρτησία και την αυτοτέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων και να διασφαλίσουμε το κύρος και την αξιοπρέπεια των Δικηγόρων.
Και περαιτέρω θέτω το ερώτημα:
Πόσες φορές δεν νιώσαμε άβολα, ταπεινωμένοι, από ειρωνικό ύφος σε μια έδρα;
Πόσες φορές δεν αντιμετωπιστήκαμε απαξιωτικά σε μια γραμματεία ή σε μια δημόσια υπηρεσία;
Όλοι έχουμε τέτοιες εμπειρίες και όλοι ξέρουμε ότι, μέχρι σήμερα, συνήθως τις καταπίνουμε σιωπηλά.
Σας το λέω όσο πιο καθαρά γίνεται: Η ανοχή τελείωσε.
Ο Σύλλογος παύει να είναι θεατής. Από εδώ και πέρα, γίνεται ΑΣΠΙΔΑ όλων των συναδέλφων.
Δημιουργούμε την «Πλατφόρμα Παραπόνων και Καταγγελιών»:
Μια σύγχρονη, ηλεκτρονική, απολύτως ασφαλή δομή, στην οποία κάθε συνάδελφος θα μπορεί, ακόμη και ανώνυμα, αν το επιθυμεί, να καταγγέλλει:
•Κάθε αυθαιρεσία,
•Κάθε προσβλητική ή απαξιωτική συμπεριφορά,
•Κάθε πρακτική που θίγει το κύρος του δικηγόρου.
Κάθε αναφορά θα λαμβάνει αριθμό πρωτοκόλλου. Δεν θα χάνεται σε συρτάρια, δεν θα «ξεχνιέται».
Και σας δίνω τον λόγο της τιμής μου: Κάθε καταγγελία θα ελέγχεται.
Όπου διαπιστώνεται προσβολή συναδέλφου, ο Σύλλογος θα παρεμβαίνει με όλα τα θεσμικά μέσα: Με έγγραφες συστάσεις, με αναφορές, με απ΄ευθείας διαμαρτυρία και παράσταση στην Πρόεδρο του ΑΠ, με νομικές ενέργειες, όπου χρειαστεί.
Και δεν θα κρυφτώ πίσω από συλλογικά όργανα. Θα είμαι προσωπικά παρούσα σε σοβαρά περιστατικά, δίπλα στον κάθε συνάδελφο που δέχτηκε προσβολή. Θέλω να γίνει απολύτως σαφές σε όλους, δικαστές, υπαλλήλους, δημόσιες υπηρεσίες, ότι ο δικηγόρος της Λάρισας δεν είναι μόνος του. Έχει πίσω του έναν Σύλλογο ζωντανό, παρεμβατικό, αλληλέγγυο, ένα Σύλλογο που τον στηρίζει, όχι έναν Σύλλογο σιωπηλό, «ουδέτερο» και αποστασιοποιημένο.
Θα αγωνισθώ να παύσουν οι καθυστερήσεις στην έκδοση των δικαστικών αποφάσεων και να τηρούνται οι θεσμοθετημένες προθεσμίες έκδοσής τους, ώστε να μην είμαστε αναγκασμένοι να λογοδοτούμε στους εντολείς μας, χωρίς να φέρουμε καμία ευθύνη για τις καθυστερήσεις.
Θα αγωνισθώ να καθιερωθεί χρονικός διαχωρισμός των ποινικών εκθεμάτων, κατά το πρότυπο του Πρωτοδικείου Αθηνών. Με τον τρόπο αυτό θα γνωρίζουμε εκ των προτέρων την ώρα εκδίκασης της υπόθεσής μας.
Και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό:
Οι Σύμβουλοι Υπηρεσίας παύουν πλέον να είναι ένας τυπικός θεσμός. Δεν θα είναι απλώς ένα όνομα σε έναν πίνακα. Θα είναι παρόντες στα ακροατήρια, στις γραμματείες, στις υπηρεσίες, με το όνομά τους ορατό στις οθόνες και στις ανακοινώσεις, για να παρεμβαίνουν επί τόπου όπου χρειαστεί.
Ο δικηγόρος πρέπει να ξέρει ότι, τη στιγμή που θα αντιμετωπίσει προσβολή, υπάρχει ένα πρόσωπο του Συλλόγου που θα σταθεί δίπλα του. Η Αξιοπρέπεια είναι η κόκκινη γραμμή μας. Και αυτή τη γραμμή, από εδώ και πέρα, δεν θα την περνάει κανείς, χωρίς συνέπειες.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΜΑΣ
Η αξιοπρέπεια, όμως, δεν είναι μόνο θέμα συμπεριφοράς και σεβασμού. Είναι και θέμα εισοδήματος. Είναι και θέμα, του πώς αμείβεται ο μόχθος μας. Το νέο φορολογικό πλαίσιο ήταν, για πολλούς συναδέλφους, η χαριστική βολή.
Δεν μιλάμε απλώς για «ακόμη έναν νόμο». Μιλάμε για ένα καθεστώς που αντιμετωπίζει τον αυτοαπασχολούμενο δικηγόρο περίπου ως ύποπτο εκ προοιμίου, που επιβάλλει τεκμήρια και βάρη, ανεξάρτητα από την πραγματική δυνατότητα πληρωμής.
Ο Σύλλογος δεν μπορεί να αρκείται σε ανακοινώσεις αγανάκτησης. Πρέπει να βγει μπροστά με συγκεκριμένες, έξυπνες διεκδικήσεις.
Πρώτη και κεντρική διεκδίκηση είναι :
Φορολόγηση στην είσπραξη, όχι στην παροχή υπηρεσίας.
Είναι παράλογο και βαθιά άδικο να φορολογούμαστε τη στιγμή που εκδίδουμε γραμμάτιο προείσπραξης ή τιμολόγιο, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να πληρωθούμε μήνες ή και χρόνια αργότερα… ή και ποτέ.
Διεκδικούμε η φορολογική υποχρέωση να γεννιέται όταν τα χρήματα μπαίνουν στον λογαριασμό μας, όχι όταν τυπικά εκδίδεται ένα έγγραφο.
Η Δεύτερη διεκδίκηση αφορά τη Νομική Βοήθεια:
Δεν είμαστε χρηματοδότες του Δημοσίου. Δεν μπορεί ο δικηγόρος να πληρώνει από την τσέπη του ΦΠΑ και εισφορές για αμοιβές που περιμένει ένα, δύο ή τρία χρόνια να εκκαθαριστούν.
Απαιτούμε:
•Την απαλλαγή από υποχρέωση ΦΠΑ μέχρι την εκκαθάριση και την εξόφληση του παραστατικού,
•Την επιτάχυνση των πληρωμών με σαφή χρονοδιαγράμματα.
Οφείλουμε να πούμε καθαρά: Ο δικηγόρος δεν μπορεί να λειτουργεί διαρκώς ως άτοκος δανειστής του κράτους.
Και κάτι ακόμη, απολύτως κρίσιμο για το μέλλον του επαγγέλματος: Η Χρονοχρέωση
Σήμερα, μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει συνηθίσει να βλέπει τη νομική συμβουλή ως «μια κουβέντα στο πόδι».
Αυτό υποτιμά την εργασία μας, υποτιμά τη γνώση μας, υποτιμά την ευθύνη που αναλαμβάνουμε κάθε φορά που δίνουμε μια συμβουλή.
Ο Σύλλογος θα αναλάβει εκστρατεία ενημέρωσης στην κοινωνία της Λάρισας:
•Με καταχωρήσεις στα τοπικά ΜΜΕ,
•Με ενημερωτικά σποτ,
•Με δράσεις στα social media και με ανοιχτές εκδηλώσεις.
Θα εξηγήσουμε με καθαρό τρόπο ότι η νομική συμβουλή είναι προϊόν πνευματικού μόχθου, ότι απαιτεί χρόνο, μελέτη, ευθύνη.
Η επίσκεψη στον δικηγόρο δεν είναι «μια χάρη», ούτε «να μου πεις δυο λόγια».
Είναι υπηρεσία υψηλής προστιθέμενης αξίας και πρέπει να αμείβεται.
Θα προωθήσουμε την εμπέδωση και την πρακτική καθιέρωση της ελάχιστης χρονοχρέωσης για την ανά ώρα απασχόληση, ως συλλογικό σημείο αναφοράς, ώστε:
•Να προστατεύονται οι συνάδελφοι από τον αθέμιτο ανταγωνισμό,
•Να αντιληφθεί ο πολίτης ότι ο χρόνος του δικηγόρου κοστίζει, όπως κοστίζει ο χρόνος κάθε επιστήμονα.
Ο στόχος είναι σαφής: Ο δικηγόρος της Λάρισας πρέπει να αμείβεται δίκαια, με κανόνες, με διαφάνεια, με σεβασμό. Χωρίς να ντρέπεται να ζητήσει την αμοιβή του, χωρίς να αισθάνεται ότι πρέπει να «χαρίζει» τη δουλειά του για να θεωρηθεί «καλός άνθρωπος». Γιατί χωρίς οικονομική δικαιοσύνη, δεν υπάρχει πραγματική επαγγελματική αξιοπρέπεια.
ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ – ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
Θέλω τώρα να απευθυνθώ στο πιο ζωντανό, αλλά και στο πιο ευάλωτο κομμάτι του Σώματός μας:
Στους νέους συναδέλφους και στους ασκούμενους. Σε εσάς, που πολλοί σας θυμούνται μόνο στις εκλογές… και μετά, σιωπή. Ξέρω ότι πολλοί από εσάς νιώθετε αόρατοι. Ξέρω ότι πολλοί αναρωτιέστε αν έχει νόημα να παραμείνετε στη δικηγορία. Το ακούω, το βλέπω, το ζω δίπλα σας.
Εμείς ερχόμαστε να βάλουμε τέλος σε αυτή την υποκρισία. Να πούμε ανοιχτά αυτά που όλοι σκέφτονται, αλλά ελάχιστοι τολμούν να πουν δημόσια.
Πρώτον: Τολμάμε να ανοίξουμε το θέμα του Ασυμβίβαστου.
Ναι, θα ηγηθώ της προσπάθειας, σε πανελλαδικό επίπεδο, για την κατάργηση του αναχρονιστικού εργασιακού ασυμβίβαστου, τουλάχιστον για τους δικηγόρους κάτω της πενταετίας.
Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας: Ξέρουμε ότι ο νέος συνάδελφος συχνά αναγκάζεται να δουλέψει «μαύρα» ή να κάνει δεύτερες δουλειές για να πληρώσει τις εισφορές του, τα πάγιά του, το ενοίκιό του.
Και εμείς τι κάνουμε ως θεσμός; Τον βάζουμε να κρύβεται. Του κουνάμε το δάχτυλο ηθικολογώντας. Όχι. Ήρθε η ώρα να σταματήσει αυτό το θέατρο. Ας του δώσουμε τη δυνατότητα να επιβιώσει νόμιμα και αξιοπρεπώς, μέχρι να σταθεί στα πόδια του επαγγελματικά. Η κατάργηση του ασυμβίβαστου για τους πολύ νέους συναδέλφους δεν είναι χατίρι, είναι όρος επιβίωσης του κλάδου.
Δεύτερον: Η Άσκηση
Λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Η απλήρωτη εργασία δεν είναι “μαθητεία”. Είναι εκμετάλλευση. Διεκδικούμε υποχρεωτική ελάχιστη αμοιβή για τους ασκούμενους και σαφές πλαίσιο δικαιωμάτων.
Κανένας ασκούμενος απλήρωτος. Κανένας ασκούμενος «στον αέρα», χωρίς ασφάλιση, χωρίς στοιχειώδη σεβασμό στον χρόνο και στην προσφορά του. Ο Σύλλογος δεν θα καλύπτει πια τέτοιες πρακτικές. Θα ενημερώνει, θα ελέγχει, θα παρεμβαίνει.
Τρίτον: Έμπρακτη στήριξη στην καθημερινότητα του νέου δικηγόρου
Μειώνουμε τις εισφορές προς τον Σύλλογο για τους νέους συναδέλφους στα πρώτα χρόνια άσκησης του επαγγέλματος. Όχι άλλα ίδια βάρη για κάποιον που τώρα ξεκινά και για κάποιον που βρίσκεται 20 χρόνια στο επάγγελμα.
Εγκαινιάζουμε πρόγραμμα Mentoring: Οι παλαιότεροι και έμπειροι συνάδελφοι αναλαμβάνουν ρόλο καθοδηγητή, όχι ανταγωνιστή. Να βοηθήσουν ουσιαστικά τους νεότερους σε πρακτικά θέματα, από την οργάνωση γραφείου μέχρι τη στρατηγική μιας υπόθεσης.
Ανοίγουμε τη Βιβλιοθήκη του ΔΣΛ και τα απογεύματα, με αναβαθμισμένο εξοπλισμό, ώστε ο νέος συνάδελφος, που ίσως το πρωί τρέχει σε δουλειές για να ζήσει, να έχει χώρο και χρόνο να μελετήσει, να προετοιμαστεί, να εξελιχθεί.
Η Νέα Γενιά δεν είναι «φθηνό εργατικό δυναμικό» για να κρατάει ζωντανό ένα παλιό σύστημα. Είναι το μέλλον της δικηγορίας στη Λάρισα. Και αυτό το μέλλον αξίζει ειλικρίνεια, αξιοπρέπεια και ουσιαστική στήριξη.
ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ & ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Επί πλέον ο δικηγόρος δεν είναι μόνο Αριθμός Μητρώου και ΑΦΜ. Είναι άνθρωπος. Είναι σύζυγος, είναι γονιός, είναι παιδί ηλικιωμένων γονιών, είναι μέλος μιας οικογένειας που δοκιμάζεται μέσα σε δύσκολες συνθήκες.
Στη συνάντησή μου με τον Δήμαρχο Λαρισαίων, έθεσα ως κεντρικό θέμα τη στήριξη της δικηγορικής οικογένειας. Ιδίως της μητέρας δικηγόρου, η οποία συχνά βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.
Δεν γίνεται, το 2025, η μητέρα δικηγόρος να αποκλείεται από παιδικούς σταθμούς, επειδή είναι ελεύθερη επαγγελματίας. Δεν γίνεται να μην ξέρει πού θα αφήσει τα παιδιά της, όταν τα σχολεία κλείνουν και τα δικαστήρια συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά.
Γι’ αυτό:
Διεκδικούμε ποσόστωση στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς για τα παιδιά των δικηγόρων. Όχι για να ευνοηθούμε αδικαιολόγητα, αλλά για να αναγνωριστεί η ιδιαιτερότητα ενός επαγγέλματος που δεν έχει σταθερό ωράριο και σταθερό μισθό.
Διεκδικούμε προτεραιότητα στα θερινά Camp του Δήμου, ώστε οι συνάδελφοι να ξέρουν με σιγουριά πού θα βρίσκονται τα παιδιά τους, όταν αρχίσει η θερινή περίοδος και τα δικαστήρια, τα γραφεία και οι υποχρεώσεις συνεχίζουν.
Η στήριξη της οικογένειας του δικηγόρου δεν είναι «παροχή πολυτελείας». Είναι προϋπόθεση για να μπορεί ο δικηγόρος να ασκήσει το λειτούργημά του, χωρίς να διαλύεται η προσωπική του ζωή.
Και κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό που αφορά την ψυχή αυτού του Συλλόγου: Τον πολιτισμό και τον αθλητισμό μας. Η θεατρική ομάδα του ΔΣΛ, η χορωδία μας, οι αθλητικές μας ομάδες, δεν είναι «χομπίστες που ψάχνουν στέγη».
Είναι ζωντανές κοινότητες, είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας, είναι μια απόδειξη ότι ο δικηγόρος δεν είναι μόνο δικόγραφα και προθεσμίες, αλλά άνθρωπος με ανάγκη για έκφραση, δημιουργία, εκτόνωση.
Δεν αποδεχόμαστε να περιφέρονται από αίθουσα σε αίθουσα, ζητώντας «ένα χώρο για πρόβα». Θα εξασφαλίσουμε σε συνεργασία με τον Δήμο, μόνιμη στέγη σε δημοτικούς χώρους πολιτισμού και άθλησης:
Για τη θεατρική ομάδα,
Για τη χορωδία,
Για τις αθλητικές ομάδες του ΔΣΛ.
Ο πολιτισμός και η συλλογική ζωή του Συλλόγου μας πρέπει να έχουν το σπίτι τους.
Γιατί ένας Σύλλογος που φροντίζει τον άνθρωπο πίσω από τον δικηγόρο, είναι ένας Σύλλογος ζωντανός, εξωστρεφής, ανθρώπινος, ένας Σύλλογος στον οποίο αξίζει να ανήκουμε.
ΘΕΣΜΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ – ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Τέλος, θέλω να μιλήσω για το μεγάλο μας όραμα. Δεν μας αρκεί ένας Σύλλογος κλεισμένος στο καβούκι του, που παρακολουθεί τις εξελίξεις από απόσταση. Θέλουμε έναν Σύλλογο Πρωταγωνιστή – μέσα στα γεγονότα, παρόντα στις αποφάσεις, με καθαρή θεσμική φωνή.
Η εποχή που ο ΔΣΛ περιοριζόταν σε ενημερωτικά σεμινάρια αφού είχαν ψηφιστεί οι νέοι Κώδικες, τελειώνει. Ο ρόλος μας δεν είναι να εξηγούμε απλώς τι ψηφίστηκε, αλλά να συμμετέχουμε στη διαμόρφωση του τι θα ψηφιστεί. Θα είμαστε εκεί πριν: στη δημόσια διαβούλευση, στις επιτροπές, με επιστημονικές ομάδες που θα παράγουν σοβαρή νομική σκέψη και συγκεκριμένες προτάσεις. Θα είμαστε από αυτούς που ανοίγουν τον δρόμο, όχι από αυτούς που τρέχουν λαχανιασμένοι πίσω από τις εξελίξεις.
Το ίδιο ισχύει και για τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής, όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη και οι συνεχείς αλλαγές στη νομοθεσία. Ο ΔΣΛ οφείλει να διεκδικήσει σαφές πλαίσιο δεοντολογίας, να εκπαιδεύσει τους συναδέλφους, να προστατεύσει τη δικηγορική ύλη και τον ρόλο του δικηγόρου μέσα σε ένα ταχύτατα μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Η τεχνολογία πρέπει να γίνει σύμμαχος του δικηγόρου, όχι ανταγωνιστής του.
Και στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα ο Σύλλογός μας πρέπει να πρωτοστατεί; Η Λάρισα πονάει. Η τραγωδία των Τεμπών είναι μια ανοιχτή πληγή δίπλα μας, που δοκιμάζει την εμπιστοσύνη των πολιτών στη Δικαιοσύνη και στο Κράτος Δικαίου. Ο Σύλλογός μας δεν μπορεί να είναι σιωπηλός. Θα είναι εκεί: με φωνή δυνατή, καθαρή, θεσμική και νομικά τεκμηριωμένη. Θα απαιτεί διαφάνεια, επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης, σεβασμό στις εγγυήσεις της δίκαιης δίκης. Όχι ως κομπάρσος των εξελίξεων, αλλά ως θεματοφύλακας των θεσμών, που υπερασπίζεται και τους εντολείς και το κύρος του λειτουργήματος.
Θέλουμε έναν Δικηγορικό Σύλλογο που να ακούγεται όταν μιλά, γιατί θα έχει αποδείξει ότι μιλά για όλους μας.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΛΗΜΜΑ
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
Στις 30 Νοεμβρίου δεν έχουμε απλώς εκλογές. Έχουμε, στην ουσία, ένα δημοψήφισμα για το μέλλον του Συλλόγου μας και του λειτουργήματός μας στη Λάρισα.
Κοιτάξτε τους υποψηφίους. Απέναντί μου βρίσκονται δύο συνάδελφοι, τους οποίους σέβομαι ως επαγγελματίες και ως ανθρώπους. Όμως, συνδικαλιστικά, τι εκπροσωπούν;
Είναι ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της απερχόμενης διοίκησης. Είναι οι άνθρωποι που είχαν τη διοίκηση του Συλλόγου τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Είναι – με όλη τη βαρύτητα του όρου – οι αρχιτέκτονες της σημερινής κατάστασης. Της αδράνειας. Του τέλματος.
Η ψήφος σε αυτούς, όσο κι αν αλλάξει το ύφος, τα χρώματα ή τα συνθήματα, είναι ψήφος συνέχειας. Είναι ψήφος που λέει: «όλα καλά, συνεχίζουμε όπως είμαστε». Είναι ψήφος στο «μία από τα ίδια».
Εγώ σας προτείνω κάτι διαφορετικό. Σας καλώ να μη συμβιβαστείτε με το μέτριο. Να μην αποδεχθείτε ότι «έτσι είναι τα πράγματα». Σας ζητώ να επιλέξετε την Επανεκκίνηση.
Να επιλέξετε έναν Σύλλογο που: δεν θα σας θυμάται μόνο προεκλογικά,
•Θα είναι στο κινητό σας, με το app και τις ψηφιακές υπηρεσίες,
•Θα είναι στο γραφείο σας, με πραγματική στήριξη στην καθημερινή δουλειά,
•Θα είναι δίπλα σας στην έδρα, ως ασπίδα απέναντι σε κάθε απαξιωτική συμπεριφορά.
Δεν έχω κομματικούς μηχανισμούς. Δεν έχω εξαρτήσεις ή «χρίσματα». Έχω μόνο εσάς. Τη δύναμη της βάσης. Τη δύναμη του μάχιμου δικηγόρου, που παλεύει καθημερινά στα ακροατήρια, στις γραμματείες, στις υπηρεσίες.
Πάμε, λοιπόν, να κάνουμε όλοι μαζί αυτό το βήμα:
Για την Αξιοπρέπειά μας και την ουσιαστική απονομή της δικαιοσύνης.
Για την Καθημερινότητά μας, που πρέπει επιτέλους να γίνει ανθρώπινη.
Για το Κύρος του Συλλόγου και του λειτουργήματός μας, που αξίζει να λάμψει ξανά.
Για έναν Δικηγορικό Σύλλογο Λάρισας με θεσμική σοβαρότητα και διεκδικητικό ρόλο.
Για ένα Δικηγορικό Σύλλογο Λάρισας υπεύθυνο, παρεμβατικό, διεκδικητικό και αποτελεσματικό.
Για έναν Σύλλογο Πρωταγωνιστή, που να μας αξίζει πραγματικά.
Γιατί ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ».
Δείτε φωτογραφίες:
Ε.Π.
ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ: Θ. Μπιάλας // LarissaPress
