Άρθρο του Χρήστου Λενούτσου, Διευθυντή του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας.
Η καθημερινότητα ενός ωδείου είναι γεμάτη ήχους, πρόβες, προσδοκίες και μικρές στιγμές δημιουργίας. Μέσα σε αυτό το ζωντανό περιβάλλον παρατήρησα κάτι που άγγιξε μια βαθύτερη ανάγκη. Οι σπουδαστές, μέσα στις πολλές υποχρεώσεις της καθημερινότητάς τους, δεν έχουν πάντα τον χώρο και τον χρόνο να παρακολουθήσουν τις συναυλίες που οργανώνουμε, παρότι η ζωντανή μουσική αποτελεί θεμέλιο της καλλιτεχνικής τους πορείας. Είναι εκεί όπου η γνώση παίρνει σώμα, όπου η τεχνική συναντά τη φαντασία και το παιδί βλέπει στην πράξη τι σημαίνει να αφιερώνεσαι σε μια τέχνη. Κι επειδή τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτή τη βιωματική επαφή, γεννήθηκε η σκέψη πως, εφόσον τα παιδιά δεν φτάνουν πάντα στη συναυλία, τότε η συναυλία μπορεί να βρει τον δρόμο προς αυτά.
Στο περιβάλλον του ωδείου μας, τις ώρες που κυριαρχεί η ζωντάνια των τμημάτων και η ενέργεια των μαθητών, αποφασίσαμε να μεταφέρουμε τη Σκηνή στο μάθημά τους. Οι σπουδαστές κατεβαίνουν στην Αίθουσα Συναυλιών και κάθονται επάνω στη Σκηνή, ώστε να έρχονται σε άμεση επαφή με μεγάλους καλλιτέχνες όλων των ειδών μουσικής. Βλέπουν μπροστά τους τον επαγγελματία μουσικό να σκέφτεται, να ερμηνεύει, να εξηγεί πώς γεννιέται μια ιδέα και πώς μετατρέπεται σε ήχο. Κι εκεί, μέσα σε ένα διάστημα μιας διδακτικής ώρας, ζουν κάτι που δύσκολα περιγράφεται, αλλά εύκολα μένει.
Πιστεύω βαθιά ότι η ουσιαστική μουσική παιδεία δεν χτίζεται μόνο μέσα από μεθόδους και τετράδια, αλλά μέσα από στιγμές. Στιγμές που ανοίγουν το βλέμμα του παιδιού προς κάτι μεγαλύτερο. Η άμεση επαφή με την αυθεντική εκτέλεση είναι μια από αυτές. Δεν υπάρχει καλύτερη ενθάρρυνση από το να βλέπεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μουσική να παίζει, να μιλά, να εμπνέει. Αυτό το «μαθαίνω βλέποντας» έχει μια δύναμη που ξεπερνά κάθε διδακτικό εγχειρίδιο.
Ίσως αυτή να είναι και η βαθύτερη φιλοσοφία της πρωτοβουλίας μας. Ότι η μουσική εκπαίδευση πρέπει να καλλιεργεί ευαισθησία και φαντασία, όχι μόνο δεξιότητες. Να δίνει στα παιδιά την ευκαιρία να συναντούν τη μουσική και ως ζωντανή δημιουργία, όχι μόνο ως μάθημα. Να βοηθά τους νέους να νιώσουν ότι η τέχνη τους αφορά, τους αγγίζει και τους χωρά.
Η υλοποίηση αυτού του θεσμού δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη σταθερή στήριξη της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού του Δήμου Λαρισαίων. Η συνεργασία αυτή είναι πραγματικά πολύτιμη, γιατί δεν ενισχύει απλώς μια καλλιτεχνική πρωτοβουλία αλλά στηρίζει μια ολόκληρη φιλοσοφία εκπαίδευσης που θέτει τα παιδιά στο κέντρο της μουσικής εμπειρίας.
Είμαστε το μοναδικό ωδείο της χώρας που εφαρμόζει μια τέτοια πρακτική, κι αυτό το βλέπουμε όχι ως διάκριση αλλά ως ευθύνη. Στόχος μας είναι να δημιουργούμε τις συνθήκες ώστε κάθε παιδί να αισθάνεται ότι η μουσική δεν είναι κάτι μακρινό. Είναι εδώ, δίπλα του, πάνω στη Σκηνή όπου κάθεται. Είναι μια ζωντανή στιγμή που μπορεί να του αλλάξει τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο – και αυτό, για εμάς, αρκεί.
