Υλοποιήθηκε κατά την καλοκαιρινή περίοδο η πρώτη φάση του αρχαιολογικού προγράμματος που στοχεύει στη διερεύνηση της οχυρωμένης ακρόπολης, στον λόφο Σκιαθά, πάνω από το αρχαίο λιμάνι, στην περιοχή του Αγιόκαμπου Λάρισας.
Σημειώνεται ότι προηγούμενες έρευνες είχαν αποκαλύψει τμήματα της οχύρωσης, έναν βυζαντινό πύργο και τμήμα ιερού, με ευρήματα που συνηγορούν στην ταύτιση της θέσης με την αρχαία Μελίβοια, ενώ οι εργασίες του 2025 επικεντρώθηκαν σε τρεις τομείς: στο βόρειο τείχος, στο κέντρο του τειχισμένου χώρου και στη βορειοανατολική άκρη της οχύρωσης του οικισμού, όπου και καταγράφηκαν επίσης σημαντικά ευρήματα, όπως κεραμικά, αγγεία, τμήματα πήλινων ειδωλίων, αμφορείς κλπ.
Πιο αναλυτικά, στο βόρειο τείχος αποκαλύφθηκε τμήμα μικρής προβολής του προς το εσωτερικό του οικισμού, μήκους 10,45μ. από τη ΒΑ γωνία, σωζόμενη σε ύψος περίπου 3μ. Η διερεύνηση έφτασε μέχρι την έδραση στο φυσικό έδαφος, όπου εντοπίστηκε η κοίτη θεμελίωσης λαξευμένη στον μαλακό βράχο. Η κατασκευή του παρουσιάζει δύο διακριτές τεχνοτροπίες, με το κατώτερο τμήμα να αποτελείται από επάλληλες σειρές σχιστολιθικών γκριζωπών πλακών, ενώ το ανώτερο από επιμελημένους ασβεστολιθικούς γωνιολίθους. Η κατασκευή του συνάδει με τμήματα του τείχους που έχουν αποκαλυφθεί σε άλλα σημεία του οικισμού από παλαιότερες έρευνες. Από τα κεραμικά ευρήματα και τις ενσφράγιστες λαβές αμφορέων φαίνεται ότι το τείχος ήταν σε χρήση από τον 4ο έως τις αρχές του 1ου αι. π.Χ.
Στο κέντρο του τειχισμένου χώρου ερευνήθηκε τμήμα οικοδομήματος μήκους 10,5μ., με δύο τομές στο εσωτερικό του. Διαπιστώθηκε ότι οι τοίχοι του κτιρίου δεν ανήκουν σε ενιαίο οικοδομικό πρόγραμμα. Ο ραχιαίος δυτικός τοίχος είναι κατασκευασμένος από επάλληλες σειρές σχιστολιθικών, γκριζωπών πλακών, όπως στο κατώτερο τμήμα του τείχους. Ο βόρειος καθώς και τα προσκτίσματα στα ανατολικά παρουσιάζουν επισκευές. Επιπλέον, ένας αναλημματικός τοίχος βόρεια του οικοδομήματος πιθανώς ανήκει σε διαφορετική φάση. Σε διερευνητική τομή στη ΒΑ γωνία του κτιρίου αποκαλύφθηκε ο τοίχος σε ύψος 2μ., το χωμάτινο δάπεδο και η θεμελίωση από αργούς λίθους. Τα κατώτερα στρώματα περιείχαν κάλυμμα ερυθρόμορφης πυξίδας, όστρακα μελαμβαφών αγγείων, όστρακα ανάγλυφων αγγείων και τμήματα πήλινων ειδωλίων, ευρήματα που οδηγούν στη χρονολόγηση της χρήσης του χώρου από τον 4ο έως τον 2ο αι. π.Χ.
Τέλος, στη βορειοανατολική άκρη της οχύρωσης του οικισμού αποκαλύφθηκε γωνία δύο κτιρίων των ελληνιστικών χρόνων, τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους με στενό διάδρομο. Από τον χώρο συγκεντρώθηκαν ενσφράγιστες λαβές αμφορέων και σημαντική ποσότητα οστράκων αγγείων.
Η πρώτη φάση του αρχαιολογικού προγράμματος στον Αγιόκαμπο Λάρισας υλοποιήθηκε υπό τη διεύθυνση του Παναγιώτη Τσέλεκα, Επίκουρου Καθηγητή του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της δρ. Σταυρούλας Σδρόλια, Προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας. Ως επιστημονικές συνεργάτιδες συμμετείχαν η δρ. Ιωάννα Βασιλειάδου, ΕΔΙΠ του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ και η Νεκταρία Αλεξίου, αρχαιολόγος της ΕΦΑ Λάρισας. Στην ανασκαφή συνέβαλαν δεκαπέντε φοιτητές και φοιτήτριες του προπτυχιακού και μεταπτυχιακού κύκλου σπουδών κυρίως του ΑΠΘ αλλά και του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου και του Università degli Studi di Messina, που φιλοξενήθηκαν στην περιοχή από τον Δήμο Αγιάς.
Σημαντικά τα ευρήματα και όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες η συχνότητα ανεύρεσης εμπορικών αμφορέων καταδεικνύει τη μεγάλη σημασία του αρχαίου λιμανιού, κάτι που έχει επισημανθεί και από προηγούμενους ερευνητές, ενώ η μελέτη τους αναμένεται να αποφέρει σημαντικά συμπεράσματα για τη ζωή της αρχαίας πόλης.
Ε.Π.
