Στο ζήτημα της άνισης μεταχείρισης μεταξύ προνοιακών επιδομάτων αναπηρίας και αναπηρικών συντάξεων επανέρχεται ο Βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κ. Βασίλης Κόκκαλης, με κοινοβουλευτική ερώτηση προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.
Ο κ. Κόκκαλης θέτει θέμα κοινωνικής ανάγκης αλλά και συνταγματικής επιταγής, ζητώντας η προστασία που έχουν ήδη τα προνοιακά επιδόματα – δηλαδή απαλλαγή από κατασχέσεις, συμψηφισμούς και εισφορές – να επεκταθεί και στις αναπηρικές συντάξεις, οι οποίες σήμερα υπόκεινται σε παρακράτηση λόγω οφειλών προς τον e-ΕΦΚΑ ή άλλους φορείς.
Ο Λαρισαίος βουλευτής υπενθυμίζει ότι από το 2018, με κοινή υπουργική απόφαση, τα προνοιακά επιδόματα ΑμεΑ:
- δεν θεωρούνται εισόδημα,
- δεν κατάσχονται,
- δεν συμψηφίζονται με χρέη προς το Δημόσιο ή άλλους φορείς,
- δεν υπολογίζονται σε εισοδηματικά κριτήρια για άλλες κοινωνικές παροχές.
Αυτή η προστασία θεσμοθετήθηκε οριστικά με το άρθρο 81 του νόμου 4611/2019.
Αντίθετα, σύμφωνα με τον νόμο 5078/2023, οι αναπηρικές συντάξεις: υποχρεωτικά συμψηφίζονται με οφειλές έως 30.000 ευρώ (ή 10.000 ευρώ για τον πρώην ΟΓΑ), το ποσό παρακρατείται σε έως 60 δόσεις, ελάχιστη μηνιαία δόση: 50 ευρώ, στις συντάξεις ορισμένου χρόνου ο συμψηφισμός επανυπολογίζεται κάθε φορά, ανάλογα με την έκβαση της υγειονομικής κρίσης.
Επισημαίνει ότι αυτό οδηγεί σε σημαντική μείωση του μηνιαίου εισοδήματος των ανθρώπων που δεν μπορούν να εργαστούν λόγω αναπηρίας και από την αναπηρική σύνταξη καλύπτουν βασικές βιοτικές ανάγκες.
Τονίζει ότι τόσο η αναπηρική σύνταξη όσο και τα προνοιακά επιδόματα δίνονται για τον ίδιο λόγο: τη διαπίστωση αναπηρίας και την ανάγκη οικονομικής στήριξης. Επομένως, όπως υποστηρίζει, είναι παράλογο και κοινωνικά άδικο να προστατεύεται πλήρως η μία κατηγορία παροχής και όχι η άλλη.
Στο τέλος της παρέμβασής του, ο βουλευτής ρωτά ευθέως τους αρμόδιους υπουργούς:
Αν προτίθενται να επεκτείνουν την πλήρη προστασία των προνοιακών επιδομάτων και στις αναπηρικές συντάξεις, ώστε: να μη γίνεται συμψηφισμός με χρέη, να μην παρακρατούνται ποσά, να μην αποστερείται ο δικαιούχος μέρος του μοναδικού εισοδήματός του.
Ο κ. Κόκκαλης καταλήγει ότι πρόκειται για ζήτημα ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και συνταγματικής προστασίας των ατόμων με αναπηρία, τα οποία δεν έχουν εναλλακτικές πηγές εισοδήματος.
