Κοιμούνται και ξυπνούν μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Εδώ και τρία ολόκληρα χρόνια περνούν τη μέρα και τη νύχτα τους στο πεζοδρόμιο. Πρόκειται για δύο συνταξιούχους στην Κυψέλη, που στην Ελλάδα του 2025 δεν μπορούν να βρουν έναν χώρο για να μείνουν αξιοπρεπώς.
«Ένα σπίτι να μπούμε μέσα, δεν μπορώ άλλο, κουράστηκα, απελπίστηκα» λέει η κα Ακριβή.
«Μπορεί να είμαστε άστεγοι, αλλά είμαστε αξιοπρεπείς», είναι τα λόγια του 70χρονου κύριου Χρήστου που πάσχει από ζαχαρώδη διαβήτη. «Υπομονή, είναι αδιέξοδο».
«Πολύ δύσκολα»
Η γειτονιά τούς αγαπά, τους προσέχει, τους συνδράμει. Όμως εκείνοι δεν αντέχουν πλέον να μην έχουν ένα κρεμμύδι πάνω από το κεφάλι τους.
«Πολύ δύσκολα. Στεναχωριέμαι. Να βρούμε ένα φθηνό σπίτι. Μπορούμε να βρούμε ένα μικρό σπιτάκι».
Οι ώρες στο αμάξι κυλούν βασανιστικά. Για πόσο ακόμη θα κοιμούνται σε ένα κάθισμα; Για πόσο ακόμη θα παρακαλούν για τα αυτονόητα;
Δεν ζητούν πολλά, παρά μόνο μία στέγη για να μπορούν να επιβιώσουν με ασφάλεια και αξιοπρέπεια.
