Της Ειρήνης Παπουτσή
Συγκλονίζει το αιματοκύλισμα στα Βορίζια της Κρήτης, ανοίγοντας, δυστυχώς για πολλοστή φορά, την κουβέντα όχι μόνο για «πρότυπα», κουλτούρες και κατάλοιπα άλλων εποχών, αλλά και για το τεράστιο ζήτημα της ανεξέλεγκτης και πολλές φορές παράνομης κατοχής και χρήσης όπλων, σε ένα καθεστώς ανομίας και «ομερτά» που επικρατεί στο νησί.
Μαυροφορέθηκαν οικογένειες στην Κρήτη, με τα Βορίζια να βρίσκονται στο επίκεντρο, την ώρα που οι εικόνες και οι μαρτυρίες που τις συνοδεύουν σοκάρουν, με την τοπική κοινωνία να ζει υπό καθεστώς φόβου και αγωνίας για την επόμενη μέρα της.
Την ίδια ώρα τηλεοπτικές συχνότητες και πληκτρολόγια έπαιρναν φωτιά «για τα όσα συμβαίνουν χρόνια τώρα σε ένα νησί που δείχνει να ζει με τους δικούς του κανόνες», με τη LarissaPress να απευθύνεται στον πρόεδρο του Συλλόγου Κρητικών Ν. Λάρισας «Ο Ψηλορείτης», Δημήτρη Δραγανιδάκη, ζητώντας το σχόλιό του με αφορμή τα τραγικά γεγονότα, μα – κυρίως – την προσέγγιση του από την σκοπιά του εκπαιδευτικού.
«Μήπως τελικά εκεί βρίσκεται η απάντηση που αναζητούμε;», ήταν το ερώτημα που του θέσαμε, με τον ίδιο να εστιάζει στην παιδεία, την κοινωνικοποίηση, αλλά και τον ρόλο της οικογένειας και της ίδιας της Πολιτείας ώστε να καταφέρουμε να εκλείψουν τέτοια φαινόμενα.
«Σαφώς πρόκειται για ένα τραγικό γεγονός, ενώ η βεντέτα αν μη τι άλλο αποτελεί κατάλοιπο άλλων εποχών. Η Κρήτη, ως επί το πλείστον, έχει καταδικάσει τέτοια γεγονότα και συμπεριφορές όχι μόνο σήμερα αλλά και στο παρελθόν. Δεν μπορεί λοιπόν να “τσουβαλιάζουμε” συλλήβδην κόσμο και κοινωνικές ομάδες για τις επιλογές ορισμένων που επιμένουν σε τέτοιες πρακτικές, οι οποίες σίγουρα δεν αποτελούν νοοτροπία πολιτισμένου ανθρώπου και σε καμία περίπτωση δεν συνδέονται με την ανδρεία», ήταν η πρώτη αντίδραση του κ. Δραγανιδάκη.
«Η Κρήτη έχει δώσει σπουδαίους ανθρώπους στον τόπο μας και τεράστια δείγματα πολιτισμού, ενώ συμμετείχε με αυταπάρνηση σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες. Θα έλεγα λοιπόν ότι όλα είναι θέμα παιδείας, καθώς ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που συντηρούν τέτοιες κουλτούρες. Θέλει πολλή δουλειά ώστε να εκριζωθούν, δουλειά που πρέπει να γίνει μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα, αλλά και μέσα από την ίδια την οικογένεια και φυσικά και η Πολιτεία θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, προκειμένου κάποιοι να πάψουν να εκμεταλλεύονται την “ασυλία” που τους παρέχεται, ξεφεύγοντας τελικά από τα όρια», προσθέτει.
«Παιδεία, κοινωνικοποίηση και εξωστρέφεια είναι θεωρώ η απάντηση ώστε να μην επαναληφθούν τέτοια τραγικά γεγονότα», καταλήγει ο συνομιλητής μας.
