Νέα ερωτήματα γύρω από τη λειτουργία της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πατρών προκαλεί η επανεξέταση μιας υπόθεσης θανάτου βρέφους 19 μηνών, που είχε χάσει τη ζωή του το 2022. Η Εισαγγελία Πατρών έχει ζητήσει να διερευνηθεί εκ νέου ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε αρχικά ο φάκελος, καθώς ανακύπτουν αμφιβολίες για τα συμπεράσματα της πρώτης ιατροδικαστικής έκθεσης.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Πελοπόννησος, η υπόθεση συνδέεται με την ευρύτερη έρευνα για παρατυπίες ή αστοχίες σε ιατροδικαστικές πράξεις της υπηρεσίας της πόλης.
Το χρονικό της τραγωδίας
Το περιστατικό σημειώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2022, όταν το μωρό, που είχε νοσήσει από κορονοϊό, παρουσίασε ξαφνικό μελάνιασμα. Οι γονείς το μετέφεραν εσπευσμένα στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Πατρών, όπου οι γιατροί διαπίστωσαν ότι το παιδί βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση, παρουσιάζοντας μυδρίαση, ένδειξη σοβαρής εγκεφαλικής δυσλειτουργίας.
Οι γονείς κατήγγειλαν ότι υπήρξε καθυστέρηση στη διασωλήνωση, καθώς –όπως υποστηρίζουν– δεν υπήρχε αναισθησιολόγος διαθέσιμος εκείνη τη στιγμή. Μετά από την καθυστερημένη διασωλήνωση, το παιδί μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου, όπου διαπιστώθηκε πως ο εγκέφαλος είχε ήδη νεκρωθεί. Λίγες ημέρες αργότερα, το παιδί κατέληξε.
Αμφισβητήσεις και νέα κατάθεση γιατρών
Η αρχική ιατροδικαστική έκθεση της Υπηρεσίας Πατρών απέδιδε τον θάνατο του παιδιού σε επιπλοκές από τον COVID-19. Ωστόσο, πραγματογνωμοσύνη που ακολούθησε χαρακτήρισε τα ευρήματα «ασαφή», με αποτέλεσμα η οικογένεια να ζητήσει επανεξέταση.
Στο πλαίσιο της νέας έρευνας, γιατροί του Καραμανδανείου και του Νοσοκομείου Ρίου έχουν ήδη κληθεί να καταθέσουν, τόσο στις αστυνομικές αρχές όσο και σε δικαστικό λειτουργό. Οι έρευνες επικεντρώνονται στο εάν τηρήθηκαν τα πρωτόκολλα κατά την περίθαλψη και στη διαχείριση του περιστατικού από την ιατροδικαστική υπηρεσία.
Ανοίγει ξανά ο φάκελος
Η υπόθεση εντάσσεται στη διερεύνηση της Εισαγγελίας Πατρών για σειρά ιατροδικαστικών φακέλων που επανεξετάζονται, καθώς υπάρχουν ενδείξεις για παραλείψεις και ανακριβή πορίσματα.
Η οικογένεια του παιδιού, που δεν έχει σταματήσει να ζητά δικαίωση, υποστηρίζει πως ο θάνατος θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, αν η διασωλήνωση είχε γίνει έγκαιρα και αν υπήρχε πλήρης ιατροδικαστική διαλεύκανση.
Η υπόθεση επαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα της αξιοπιστίας και της επάρκειας των ιατροδικαστικών υπηρεσιών, ειδικά σε περιπτώσεις που αφορούν ανήλικα ή ευάλωτα άτομα.
