Μήνυμα με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίο εξέδωσε η Ευαγγελία Λιακούλη, Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών & Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και βουλευτής Λάρισας, επισημαίνοντας τα εξής:
«Καμιά φορά, μια μικρή λέξη μπορεί να αλλάξει τα πάντα: μια λέξη τόσο απλή, όσο ένα ‘’ΟΧΙ’’.
Περάσανε ογδόντα πέντε χρόνια από τότε που ένας λαός ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στο σκοτάδι του φασισμού.
Ένας αιώνας σχεδόν, γιατί ο χρόνος κυλάει κι η μνήμη συχνά ξεθωριάζει.
Οι λέξεις, όσο δυνατές κι αν είναι, με τον καιρό φαντάζουν κοινότοπες, χιλιο-ειπωμένες.
Οι φράσεις γίνονται συνθήματα, και τα συνθήματα ηχούν ‘’μηχανικά’’, δίχως σχεδόν ‘’ψυχή’’.
Όμως, υπάρχει κάτι που δεν αλλοιώνεται ποτέ, όσο πολλές φορές και αν έχει ακουστεί: το πάθος για την Ελευθερία.
Και μπορεί μεν η λέξη να έχει φθαρεί -να έχει ακουστεί χιλιάδες φορές- ωστόσο, η ουσία της παραμένει άφθαρτη.
Γιατί πλέον δεν είναι η λέξη που μετρά, αλλά το πνεύμα που τη γέννησε.
Μια ιδέα βαθιά ριζωμένη μέσα στη συνείδηση των ανθρώπων — όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά και κάθε λαού που ονειρεύτηκε και κατάφερε να σταθεί όρθιος, πάντα σε αντίξοες συνθήκες.
Κι ήταν τότε, στις 28 Οκτωβρίου του 1940, στη δική μας μικρή γωνιά της Βαλκανικής, όπου ένας ‘’μικρός’’ λαός αποφάσισε να πει το δικό του, μεγάλο ‘’ΟΧΙ’’.
Ένα ΟΧΙ απέναντι στην απανθρωπιά, στην υποταγή, στην παντοδυναμία των ισχυρών.
Είπε ΟΧΙ όταν όλοι γύρω του σιωπούσαν και όταν ο φόβος ήταν πιο δυνατός από την ελπίδα.
Ο δικός μας, ‘’μικρός’’ μα τόσο μεγάλος λαός, αποφάσισε να μη ‘’μηδίσει’’, να μη ταχθεί με τον εχθρό χάριν συμφέροντος, βολής ή φόβου.
Ο δικός, ‘’μικρός’’ μα τόσο μεγάλος λαός αποφάσισε να μην υποταχθεί, να μη προδώσει το δίκιο για χάρη της ασφάλειας, να μη διαλέξει τη σιγουριά της υποταγής, αλλά να κάνει το χρέος του απέναντι στον αφάνταστα μεγάλο κίνδυνο της αξιοπρέπειας.
Ο λαός μας μπροστά στο αδυσώπητο πρόσωπο του ρεαλισμού, προτίμησε να κυνηγήσει το ανέφικτο.
Προτίμησε να κρατήσει το δικαίωμα να είναι ελεύθερος, όταν τόσοι άλλοι γύρω του παραδίδονταν.
Και τότε, αυτός ο μικρός λαός έδειξε το πόσο μεγάλος είναι, όχι λόγω αριθμών ή όπλων, αλλά λόγω ατόφιου, πρωτογενούς θάρρους.
Δεν συμβαίνει συχνά μια άρνηση, ένα απλό «όχι», να κρύβει μέσα του τόση πίστη, τόση ψυχή, τόση ελπίδα.
Και όμως αυτό συνέβη τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, όταν ο ελληνικός λαός άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του -μια ιστορία γραμμένη με αίμα, αλλά κυρίως με την ακατάπαυστη λαχτάρα για Ελευθερία, την Αυτοδιάθεση και την Αξιοπρέπεια».
