Γράφει ο Γιάννης Ζαραμπούκας
Πριν μερικές μέρες. στη δεύτερη σεζόν της σειράς «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη, γίνεται για πρώτη φορά στα ελληνικά τηλεοπτικά δεδομένα αναφορά στα intersex άτομα, στα άτομα που γεννιούνται με σωματικά χαρακτηριστικά φύλου που δεν ταιριάζουν αυστηρά στις κατηγορίες «άνδρας» ή «γυναίκα».
Μπορεί να πρόκειται για μία σύντομη στιγμή στη ροή της σειράς, όμως έχει τεράστια σημασία για τα ελληνικά δεδομένα. Κι αυτό γιατί αγγίζει ένα θέμα που, μέχρι σήμερα, δεν απασχόλησε ποτέ ανοιχτά τόσο την ελληνική κοινωνία, όσο και τα μέσα ενημέρωσης.
Η ελληνική τηλεόραση έχει κάνει βήματα τα τελευταία χρόνια ως προς την αναπαράσταση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, όμως τα »intersex» άτομα δεν είχαν ποτέ θέση στο δημόσιο διάλογο. Η επιλογή του Καπουτζίδη να αναφερθεί με σεβασμό και τόση απλότητα-αμεσότητα στο ζήτημα, χωρίς υπερβολές ή μελοδραματισμούς, φέρνει μία νέα ποιότητα στη συζήτηση, καθώς δίνει φωνή σε ανθρώπους που μέχρι τώρα δεν είχαν ακουστεί με προσοχή!
Αξίζει να τονιστεί ότι το να είναι κάποιος «intersex» δεν αφορά τη σεξουαλική του ταυτότητα ή τον προσανατολισμό του, αλλά τη βιολογική του σύσταση. Τα «intersex» άτομα γεννιούνται με φυσικές παραλλαγές στα χρωμοσώματα, στα γεννητικά όργανα ή στα επίπεδα ορμονών, χαρακτηριστικά που δεν αντιστοιχούν αποκλειστικά στο “αρσενικό” ή “θηλυκό” φύλο. Με απλά λόγια, το θέμα έχει να κάνει με την ταυτότητα του φύλου και όχι με τη σεξουαλική προτίμηση του ατόμου. Αυτή η διάκριση είναι θεμελιώδης για να σταματήσει η παρανόηση και το στίγμα που συχνά συνοδεύουν τον όρο.
Στον ελλαδικό χώρο, η κοινωνική αποδοχή και η ενημέρωση παραμένουν ελλιπείς. Και εκεί ακριβώς έρχεται για να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο η τέχνη, η οποία καλείται να ανοίξει δρόμους κατανόησης, εκεί που η κοινωνία μένει πίσω!
Όταν μία δημοφιλής σειρά λοιπόν, όπως οι «Σέρρες» επιλέγει να συμπεριλάβει ένα τέτοιο θέμα, το κάνει προσεκτικά αλλά θαρραλέα. Ο θεατής που ίσως πρώτη φορά ακούει τον όρο intersex αποκτά μία νέα γνώση, ένα ερέθισμα να ψάξει, να ρωτήσει, να οδηγήσει τη σκέψη του σε διαφορετικά μονοπάτια. Και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό, η τέχνη να λειτουργεί ως εκπαίδευση στην ενσυναίσθηση των θεατών.
Η αναφορά στα «intersex» άτομα στις «Σέρρες» δεν είναι απλώς μια σεναριακή λεπτομέρεια. Είναι ένα μήνυμα σεβασμού και αποδοχής, μία υπενθύμιση ότι κάθε ταυτότητα αξίζει να αναγνωρίζεται και να ακούγεται!
Ένα μικρό βήμα για την ελληνική τηλεόραση, αλλά μεγάλο για την κοινωνία και την κοινωνική ενσωμάτωση!
