Της Ειρήνης Παπουτσή
Μόνο ευχάριστα δεν είναι τα όσα προκύπτουν ως συμπεράσματα της ημερίδας που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη στην Περιφέρεια Θεσσαλίας με θέμα το μεταχρωματικό έλκος των πλατάνων και τις επιπτώσεις του στα δασικά οικοσυστήματα και το τοπίο, με διακεκριμένους εισηγητές να αναφέρονται σχετικά, διαπιστώνοντας την άμεση ανάγκη εκπόνησης ενός στρατηγικού σχεδίου για τη διάσωση των πλατάνων στα ορεινά της Θεσσαλίας.
«Δυστυχώς η κατάσταση έχει προχωρήσει πανελλαδικά. Η κοιλάδα των Τεμπών έχει γεμίσει άρρωστα δέντρα, ενώ ακόμη και φαινομενικά υγιή πλατάνια αναμένεται εξελικτικά να πληγούν από την ασθένεια – που “εκκολάπτεται” σε περίπου 2 χρόνια – καθώς οι ρίζες τους “δένονται”. Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν η εξάπλωση της ασθένειας δεν έχει επιπτώσεις μόνο στην ομορφιά του ελληνικού τοπίου, μα σε πολύ σπουδαιότερα πράγματα για τον ίδιο τον άνθρωπο, την ακεραιότητα της φύσης και την προστασία της», σχολιάζει στη LarissaPress ο χημικός και περιβαλλοντολόγος, Ζήσης Αργυρόπουλος, ο οποίος στάθηκε ιδιαιτέρως στην έρευνα της Διεπιστημονικής ομάδας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων για τον ρόλο της συνθετικής βιολογίας στη θεραπεία του μεταχρωματικού έλκους των πλατάνων.
«Οι παρεμβάσεις τους αφήνουν μια ελπίδα. Προφανώς και δεν μπορούμε να παρέμβουμε στα άρρωστα δέντρα, ωστόσο μπορούμε να θωρακίσουμε τα υγιή, ενώ υπάρχει ανάγκη για την άμεση εκπόνηση ενός στρατηγικού σχεδίου για τη διάσωση των πλατάνων στα ορεινά της Θεσσαλίας, όπως π.χ. στο Πήλιο», συνεχίζει ο κ. Αργυρόπουλος, προσθέτοντας μάλιστα πως τόσο το καταστροφικό πέρασμα του Daniel, όσο και η ίδια η φύση συντέλεσαν στην εξάπλωση της ασθένειας.
«Ο Daniel βοήθησε κατά πολύ στη μεταφορά του μύκητα, ενώ για να αντιληφθεί κανείς τη δυναμική της ασθένειας αρκεί να αναφέρουμε πως ακόμη και ένας δρυοκολάπτης, που ανυποψίαστος τρυπά τον κορμό ενός δέντρου που ασθενεί, μεταφέρει τον μύκητα στο επόμενο. Παράλληλα, η σταδιακή απώλεια του ανατολικού πλατάνου από την ελληνική ύπαιθρο σηματοδοτεί μια σημαντική και μη αναστρέψιμη βλάβη του τοπίου, κάτι που σε πρώτη ανάγνωση σημαίνει εκπτώχευση της εικόνας που έχουμε για την ελληνική φύση, εκπτώχευση που μπορεί να είναι αισθητική, συναισθηματική και σίγουρα οικονομική.
Είναι προφανές λοιπόν ότι οφείλουμε να συγκροτήσουμε εσπευσμένα ένα Στρατηγικό Σχέδιο προτεραιοτήτων για τη διάσωση του Ανατολικού πλατάνου, ξεκινώντας από τους πλατάνους τοπόσημα – σύμβολα των ορεινών κοινοτήτων και τις συστάδες που δεν έχουν προσβληθεί ακόμη», καταλήγει.
Στο πλαίσιο της ημερίδας έγιναν αναφορές σε σύγχρονες μεθόδους έγκυρης ανίχνευσης του μεταχρωματικού έλκους και συνοπτική παρουσίαση της ασθένειας, όπως και εισηγήσεις που αφορούσαν στον ρόλο των Δασικών Υπηρεσιών στη διαχείριση και πρόληψη, με τον Ζήση Αργυρόπουλο να στέκεται και στη σύνδεση του πλάτανου, από την αρχαιότητα ακόμη, με το ελληνικό τοπίο και την παράδοση του τόπου μας. Σημειώνεται ότι στη χώρα μας ο πλάτανος αναφέρεται ως τοπόσημο αλλά και σε ονοματοδοσίες, καθώς όπως επισημάνθηκε χαρακτηριστικά 123 τοπωνύμια προέρχονται από τη λέξη «πλάτανος», σε ένα ποσοστό που στη Θεσσαλία φτάνει στο 11,9%.
