Η παραδοσιακή τέχνη της καλαθοπλεκτικής είναι ένα ατόφιο κομμάτι της ταυτότητας των Ελλήνων, μια τέχνη που προέρχεται από τις ρίζες μας, από τη γη μας. Πόσα πανέρια, κοφίνια και καλάθια, συνόδευσαν τους ανθρώπους σε κάθε στιγμή της ζωή τους; Και πόσες βέργες λυγιάς ή μυρσίνης χρειάστηκε να σχίσουν με μεράκι οι καλαθάδες, για να προικίσουν τις κόρες τους και να μορφώσουν τα παιδιά τους;
Αν γυρίσουμε πίσω τον χρόνο, θα διαπιστώσουμε ότι αυτή η τέχνη, μετατρέποντας το πιο ταπεινό υλικό της γης σε θαυμαστό και χρήσιμο έργο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Τα καλάθια ήταν πολλών ειδών, διέφεραν σε μέγεθος, σχήμα και στο υλικό κατασκευής τους. Οι καλαθάδες ήταν οι βασικοί προμηθευτές κοφινιών και κάθε είδους καλαθιών, για τους αγρότες, τους ψαράδες και τους κυνηγούς κάθε περιοχής, τις εποχές που δεν υπήρχε πλαστικό.
Στην Αγριά, λίγο έξω από το Βόλο, είχε το στέκι του ο κ. Στέφανος ένας από τους τελευταίους καλαθάδες της περιοχής ο οποίος καθημερινά εργαζόταν για την κατασκευή καλαθιών διατηρώντας την μοναδική αυτή τεχνική ζωντανή.
Στο βίντεο, ο αρχιτέκτονας Δημήτριος Καραγκούνης, Επίτιμος Προϊστάμενος του Τμήματος Αρχαιολογικών Έργων και Μελετών της ΕΦΑΛΑΡ συνομιλεί με τον καλαθά ενώ ταυτόχρονα παρακολουθεί τα πρώτα στάδια κατασκευής ενός καλαθιού:
