Της Ειρήνης Παπουτσή
ΦΩΤΟ: Δ. Καστανάρας // LarissaPress
Βρισκόμαστε στα 1817, όταν στην αγγλική ύπαιθρο εμφανίζεται μια νεαρή γυναίκα, φορώντας αλλόκοτα ρούχα και μιλώντας μια ακατανόητη γλώσσα. Ένας άνδρας τη βοηθά να φτάσει στην πόλη, μα σύντομα οι ήρωές μας συλλαμβάνονται με την κατηγορία της αγυρτείας…
Κάπως έτσι ξεκινά να ξετυλίγεται το κουβάρι μιας απίθανης, μα αληθινής ιστορίας, στην Αγγλία του 19ου αιώνα, που επέλεξε να ανεβάσει φέτος η Παιδική – Εφηβική Σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου, με την Πριγκίπισσα Καράμπου να αποτελεί την καλλιτεχνική της πρόταση και τον σκηνοθέτη και συγγραφέα του έργου, Αλέξανδρο Νικόλαο Μπαλαμώτη, να μιλά σχετικά στη LarissaPress αφιερώνοντας την παράσταση «στο παιδί μέσα μας, μα και στον μικρό Αλέξανδρο – Νικόλαο, που έβλεπε τις παιδικές παραστάσεις του “Θεσσαλικού” δύο φορές. Μία με το σχολείο και μία με τους γονείς του την Κυριακή».
Τρίτη σκηνοθετική και πρώτη συγγραφική υπογραφή για το Θ.Θ. και μάλιστα με αφορμή τον εορτασμό των 50 χρόνων του. Με ποιο συναίσθημα σας βρίσκει η πρεμιέρα της παράστασης;
«Πολύ βαθιά η συγκίνηση. Ακριβώς 50 χρόνια από την ίδρυση του Θεσσαλικού Θεάτρου, 20 χρόνια από την αποφοίτησή μου από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και 8 χρόνια από την πρώτη μου σκηνοθεσία, δέχθηκα την πρόταση να αναλάβω την παράσταση της Παιδικής Σκηνής του “Θεσσαλικού”. Έτσι γεννήθηκε ένα έργο εποχής, που με γυρίζει στα παιδικά μου χρόνια», ήταν οι πρώτες του κουβέντες, με τον ίδιο να γυρίζει τον χρόνο πίσω, περιγράφοντας ένα οικογενειακό περιβάλλον που του εμφύσησε την αγάπη για τις Τέχνες και το Θέατρο, αναπολώντας με χαμόγελο τις παραστάσεις στον «Γαλαξία», μα και τα πολύτιμα αποκτήματά του, τις κασέτες με τα ηχητικά τους, που συνέλεγε με λαχτάρα και… φανατισμό!
«Το Θεσσαλικό Θέατρο λοιπόν είναι στο αίμα μου και νοιώθω με τα χρόνια πως αποτελώ και εγώ ένα… αιμοπετάλιό του», προσθέτει γελώντας, περιγράφοντας μαζί την ανάγκη του να γράψει ένα έργο για μια απίθανη μα αληθινή ιστορία, για την οποία πρωτοδιάβασε στα 2017 και συνέχισε να τον απασχολεί για χρόνια.
«Την Πριγκίπισσα Καράμπου ένοιωσα την ανάγκη να τη γράψω, θέλοντας να επικοινωνήσω την ιστορία. Οφείλω εδώ να ξεκαθαρίσω πως σε καμία περίπτωση δεν αυτοπροσδιορίζομαι ως συγγραφέας. Είμαι σκηνοθέτης και ηθοποιός, ενώ η συγγραφή ήρθε με την πάροδο του χρόνου, αφού, μετά από πολλά χρόνια μελέτης στην δραματουργία, είμαι πια σε θέση να γράψω ένα άρτιο θεατρικό έργο. Είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος για το αποτέλεσμα και ακόμη πιο περήφανος και συγκινημένος που το έργο αυτό ανεβαίνει πρώτη φορά στο θέατρο που με γαλούχησε, το Θεσσαλικό Θέατρο».
Πώς μπορεί μια ιστορία που εξελίσσεται στη Μ. Βρετανία στις αρχές του 19ου αιώνα να εμπνεύσει τα παιδιά της Λάρισας και της Θεσσαλίας το 2025;
«Η ερώτησή σας αποτελεί και το βασικό ερώτημα της παράστασης. Γιατί αυτό και γιατί τώρα είναι τα ερωτήματα που τέθηκαν, στα οποία καλούμαστε να απαντήσουμε. Πρόκειται για ένα έργο που γράφτηκε για το σήμερα, ενώ αυτή ακριβώς η χρονική του απόσταση από το τώρα μας δίνει την ελευθερία ώστε να ειπωθούν πράγματα με ασφάλεια. Άλλωστε εδώ η απόσταση αποτελεί δραματουργικό εργαλείο, ενώ μέσα από την παράσταση θίγονται πολλά ζητήματα, όπως αυτό της εικόνας. Η δύναμη της αυτοπεποίθησης, η εφευρετικότητα, αλλά και η ευκολία με την οποία οι κοινωνίες κατασκευάζουν μύθους μας απασχολούν επίσης, σε μια παράσταση που ισορροπεί ανάμεσα στη φαντασία και τον ρεαλισμό».
Να σταθούμε λίγο εδώ. Σε μια εποχή που η χρήση της τεχνολογίας οριακά μονοπωλεί τον ποιοτικό χρόνο των παιδιών και των νεαρών ατόμων πιστεύετε πως το θέατρο μπορεί να επιδράσει καθοριστικά στην ανατροπή αυτής της συνθήκης, κι αν ναι με ποιόν τρόπο;
«Και μόνο η φυσική παρουσία στον χώρο και σε μια αίθουσα θα έλεγα πως είναι από μόνη της πράξη σημαντική. Το θέατρο αποτελεί τόπο συνάντησης και από κει και πέρα στόχος είναι να παρουσιαστεί μια ιστορία που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον και θα προκαλέσει την επικοινωνία και τον διάλογο».
Και η συνθήκη του διπλού σας ρόλου στη νέα παραγωγή της Παιδικής – Εφηβικής Σκηνής; Πως είναι τελικά να σκηνοθετείς ένα κείμενο που έχεις γράψει ο ίδιος;
«Εδώ στάθηκα ενάντια στα πιστεύω μου! Επιμένω στην άποψη πως δεν πρέπει να σκηνοθετεί κανείς δικό του κείμενο, ωστόσο με… προσπέρασα λόγω των συνθηκών και κυρίως της ανάγκης μου να καταπιαστώ με το συγκεκριμένο έργο. Η Πριγκίπισσα Καράμπου, όπως προανέφερα, με ενθουσίασε ως αληθινή ιστορία, με απασχόλησε για χρόνια και ένοιωσα πως ήρθε η ώρα να την αφηγηθώ…».
Κλείνοντας, ως παιδί και καλλιτέχνης που γαλουχήθηκε θεατρικά από το Θεσσαλικό Θέατρο ποιες είναι οι προσωπικές σας προσδοκίες για τα επόμενα 50 χρόνια του;
«Το Θεσσαλικό κυλάει στο αίμα μου και ειλικρινά θα’ θελα η ευχή μου για τα 50χρονα του να “πιάσει” για όλα τα ΔΗΠΕΘΕ: Εύχομαι λοιπόν τα περιφερειακά θέατρα, που βιώνουν μια αναγέννηση μετά τη δύσκολη συνθήκη του κορωνοϊού, να συνεχίσουν με πίστη στον στόχο τους ενάντια σε δυσκολίες, ελλείψεις και προβλήματα. Ένα βήμα τη φορά, μα να το κάνουμε για να πάμε παραπέρα κι ας μας πάρει χρόνο. Και κάτι ακόμη, ο κόσμος που θα δει τις παραστάσεις, αν κάτι τον “ακουμπήσει” ή και τον προβληματίσει, ας το διαδώσει, γιατί θαρρώ πως μόνο έτσι θα στηριχθεί το περιφερειακό θέατρο».
Σ.Σ.: Η πρεμιέρα της παράστασης της Παιδικής – Εφηβικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου, με το έργο Πριγκίπισσα Καράμπου, θα δοθεί σήμερα Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2025, στις 12 το μεσημέρι, στο θέατρο «Κώστας Τσιάνος», ενώ χορηγός επικοινωνίας είναι και η LarissaPress.
