Τον Σεπτέμβριο του 2023, οι κακοκαιρίες Daniel και Elias άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα στη Θεσσαλία και κατ’ επέκταση στην πόλη της Λάρισας. Ζωές χάθηκαν, άνθρωποι βίωσαν τραγωδίες, περιουσίες καταστράφηκαν και η καθημερινότητα όλων ανατράπηκε βίαια. Μέσα σ’ αυτή τη συνθήκη, οι φωτορεπόρτερ της περιοχής βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, καταγράφοντας όχι μόνο τα γεγονότα, αλλά και την ανθρώπινη ψυχή που αγωνιζόταν να σταθεί όρθια.
Οι φωτογραφίες τους, που αποτυπώθηκαν εκείνες τις ημέρες, δεν είναι απλώς μαρτυρίες. Είναι ντοκουμέντα που καθορίζουν τη συλλογική μνήμη μιας ολόκληρης περιοχής. Αποτυπώθηκαν ο πόνος, η απώλεια, η καταστροφή, ωμά και αληθινά. Αλλά μέσα από αυτές τις ίδιες εικόνες, «γεννήθηκε» κάτι απρόσμενο: η τέχνη.
Σε αυτή την έκθεση, οι φωτογραφίες των φωτορεπόρτερ «συνομιλούν» με τα ζωγραφικά έργα της εικαστικού Μαρίας Κωστοπούλου, η οποία με ιδιαίτερη ευαισθησία και πρωτοτυπία, καταφέρνει να μεταπλάσει τη σκληρή πραγματικότητα σε εικαστική δημιουργία με βαθύ εσωτερικό φορτίο. Τα έργα της δεν αναπαριστούν απλώς όσα συνέβησαν, τα μεταμορφώνουν. Με χρώμα, σύμβολα και προσωπική ματιά, ερμηνεύει τον ανθρώπινο πόνο, τη σιωπή, αλλά και την ελπίδα.
Δεδομένου ότι σε κάθε έργο υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά, ο θεατής καλείται να σταθεί μπροστά του και να αφουγκραστεί την ιστορία που κουβαλά πίσω του.
Η παρούσα έκθεση –μια σύμπραξη φωτογραφικής και ζωγραφικής τέχνης– επιχειρεί κάτι περισσότερο από την απλή αναπαράσταση των γεγονότων. Μέσα από τον διάλογο ανάμεσα στον φακό και στο πινέλο, η τέχνη αναλαμβάνει τον ρόλο του μεσολαβητή. Φέρνει κοντά τη σκληρή πραγματικότητα με την ευαισθησία· το βλέμμα του φωτογράφου με το βλέμμα της ψυχής.
Η πραγματοποίηση αυτής της έκθεσης δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την έμπρακτη υποστήριξη του Δήμου Λαρισαίων και της ΔΕΥΑΛ. Η συμβολή τους υπήρξε καθοριστική για την ανάδειξη μιας καλλιτεχνικής πρωτοβουλίας που επιχειρεί να μετατρέψει τη μνήμη σε πράξη, και την τραγωδία σε χώρο έκφρασης και ενσυναίσθησης.
Γιατί οι εικόνες μετασχηματίζονται σε εσωτερικά τοπία, σε σιωπηλές φωνές που μας καλούν να θυμηθούμε και να νιώσουμε. Να μην ξεχάσουμε. Σε έναν τόπο που πληγώθηκε βαθιά, η τέχνη γίνεται ο τρόπος να επουλωθούν οι ρωγμές. Να σταθούμε, έστω για λίγο, στη θέση του άλλου. Και ίσως, τελικά, να αναγνωρίσουμε μέσα σε αυτές τις ιστορίες και ένα κομμάτι του εαυτού μας.
ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΜΥΛΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 6-10 ΜΕΧΡΙ 11-10
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΔΕΥΕΤΡΑ 6-10 ΣΤΙΣ 7 Μ.Μ.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ
ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ
ΜΑΡΙΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΦΩΤΟΡΕΠΌΡΤΕΡ
ΤΖΕΚΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
ΚΥΔΩΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΑΣΤΑΝΑΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΚΟΥΣΙΩΡΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΝΤΑΜΠΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΚΑΛΙΑΚΟΥΔΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
ΤΣΙΑΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
