Σε κοινή ανακοίνωση εν όψει της Πανεργατικής Aπεργίας προχώρησαν οι οργανώσεις: Αναμέτρηση, Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα, Διεθνιστική Εργατική Αριστερά – Internationalist Workers’ Left, ΚΕΜΑ, Μετάβαση, Ξεκίνημα – Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Να καταργήσουμε τα εργοδοτικά “αυτονόητα”, να αγωνιστούμε για ζωή και όχι επιβίωση!
Όλες και όλοι στην απεργία την 1η Οκτώβρη, 10.30 στην κεντρική πλατεία της Λάρισας.
Το Υπουργείο Εργασίας και η Ν. Κεραμέως έβγαλαν στη διαβούλευση το νέο νομοσχέδιο για την εργασία, γνωστό και ως το νομοσχέδιο για το 13ωρο. Ο χρόνος εργασίας δεν είναι όμως η μόνη αιχμή του νομοσχεδίου: Η κυβέρνηση της ΝΔ, αποδεικνύει για άλλη μια φορά την αταλάντευτη στρατηγική της για την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει. Σε συνέχεια των μνημονιακών αντεργατικών διατάξεων, του νόμου Χατζηδάκη και του ν. Γεωργιάδη, επιχειρεί, για μια ακόμη φορά, να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της εργοδοσίας.
Τι προβλέπει όμως συγκεκριμένα το νέο νομοσχέδιο;
Την εμπέδωση της κατάργησης του 8ώρου και την πλήρη αποδιοργάνωση του χρόνου εργασίας των εργαζομένων. Από τη μία, επιτρέπεται η δουλειά μέχρι και 13 ώρες στον ίδιο εργοδότη· η αρχή είχε γίνει με τους 2 εργοδότες. Επιπλέον, δίνεται η ελευθερία στον εργοδότη να χρησιμοποιεί το σύστημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας σε εβδομαδιαία πλέον βάση -είχε προηγηθεί σε εξαμηνιαία βάση-, αποκλειστικά με γνώμονα τις ανάγκες της επιχείρησής του. Το ωράριο των εργαζομένων θα προσαρμόζεται μέσα στη βδομάδα ανάλογα με τις επιθυμίες των εργοδοτών.
Παράλληλα, επικυρώνει μια πάγια απαίτηση των εργοδοτών, και ειδικά των βιομηχάνων, ο χρόνος προετοιμασίας και αποχώρησης να μη μετράει στο ωράριο: 30λεπτά πριν και μετά το 8ωρο, δηλαδή 1 ώρα αθροιστικά δώρο για τις βιομηχανίες, 20 λεπτά αθροιστικά στους υπόλοιπους κλάδους.
Διευρύνεται η υπερωρία και η υπερεργασία, αλλά μειώνεται η αμοιβή τους. Με την διευθέτηση του χρόνου εργασίας, πολλές υπερωρίες δε θα πληρώνονται επιπλέον, αλλά θα δίνονται σε κάποια στιγμή σε ρεπό, όποτε βολεύει τον εργοδότη. Επιπλέον, η επιτρεπόμενη ημερήσια υπερωρία αυξάνεται κι άλλο, από 3 σε 4 ώρες. Ταυτόχρονα, επιτρέπει την υπερωρία και στην εκ περιτροπής απασχόληση, που μέχρι σήμερα απαγορευόταν. Η μείωση της αμοιβής έρχεται και μέσα από την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για την υπερεργασία και υπερωρία, με το πρόσχημα ότι έτσι μειώνεται η εισφοροδιαφυγή. Το εργατικό δυναμικό γίνεται ακόμα πιο φθηνό και “ευέλικτο”.
Διαλύεται η “κανονική” άδεια. Μέχρι σήμερα, αυτό που πρακτικά εφαρμοζόταν, με βάση τη νομοθεσία, ήταν ότι οι εργαζόμενοι έπρεπε να παίρνουν τουλάχιστον 2 βδομάδες σερί κανονική άδεια. Το νομοσχέδιο το κατεβάζει στη μία βδομάδα, συμπιέζοντας την ξεκούραση.
Την υπονόμευση της πλήρους απασχόλησης: Εισάγονται και συμβάσεις fast track, μέχρι 2 ημερών, για «έκτακτες ανάγκες».
Την περαιτέρω διευκόλυνση των απολύσεων με την «απλοποίηση των διαδικασιών»! Τα προηγούμενα νομοσχέδια προέβλεψαν ότι αν ο/η εργαζόμενος/η λείψει αδικαιολόγητα 5 μέρες, θεωρείται ότι έχει αποχωρήσει οικειοθελώς. Το νομοσχέδιο Κεραμέως μειώνει τον αριθμό ημερών από 5 σε 3, και ταυτόχρονα καταργεί την υποχρέωση να υπογράφει η/ο εργαζόμενη/ος την “οικειοθελή” αποχώρηση.
Δυσκολεύει κι άλλο το έργο των ελεγκτικών μηχανισμών, που ήδη είναι υποστελεχωμένοι: Με την “απλοποίηση των διαδικασιών” πρόσληψης και“οικειοθελούς αποχώρησης”. Με τη δυνατότητα να διαπιστώνονται τρία “μονά χτυπήματα” της ψηφιακής κάρτας (δηλαδή να μην έχει χτυπηθεί η κάρτα και στην προσέλευση και στην αποχώρηση)τον μήνα, χωρίς επιβολή κυρώσεων, με πρόσχημα την αμέλεια των εργαζομένων. Με την κατάργηση της υποχρέωσης να υπάρχουν έντυπα έγγραφα (πίνακες προγράμματος και προσωπικού) στο χώρο εργασίας.
Να σπάσουμε τα “αυτονόητα” των εργοδοτών
Τα τελευταία χρόνια, η διάλυση του ωραρίου και η συμπίεση των αμοιβών έρχεται “σε δόσεις”. Κάθε νομοσχέδιο δημιουργεί νέα “αυτονόητα” στο συσχετισμό δύναμης για τις επιχειρήσεις, και κάθε επόμενο νομοσχέδιο πατάει στα “δεδομένα” που έφτιαξε το προηγούμενο.
Αφού και με την ακρίβεια, ο μισθός δε φτάνει, μας είπαν ότι πολλοί εργαζόμενοι «επιθυμούν» να δουλεύουν σε 2 δουλειές, μέχρι 13 ώρες. Σήμερα μας λένε ότι υπάρχουν εργαζόμενοι που «επιθυμούν» να είναι “ελεύθεροι” να δουλεύουν 13 ώρες στον ίδιο εργοδότη. Αφού η σύνταξη δεν φτάνει, οι συνταξιούχοι «επιθυμούν» να συνεχίσουν να εργάζονται, και η κυβέρνηση τους μειώνει την ειδική φορολογία. Αντίστοιχα, και ο αριθμός των ανήλικων εργαζομένων έχει εκτοξευθεί. Έτσι νομιμοποιεί η κυβέρνηση την εργοδοτική αυθαιρεσία, τη φθηνή εργασία και τον αυταρχισμό, με πρόσχημα την «επιθυμία» και την «ελευθερία».
Αυτή η κατάσταση και η εντατικοποίηση της δουλειάς κοστίζει κυριολεκτικά ανθρώπινες ζωές:Το 2024 σκοτώθηκαν πάνω από 140 εργαζόμενοι την ώρα της δουλειάς, και φέτος έχουμε ξεπεράσει τους 150! Η υγιεινή και ασφάλεια σχετίζεται άμεσα με τους όρους εργασίας, και δε λύνεται με τα μαθήματα πρώτων βοηθειών που προβλέπει το νομοσχέδιο: Εργαζόμενες/οι και χρήστ(ρι)ες των υπηρεσιών εξουθενωμένων ανθρώπων της δουλειάς εκτίθενται σε κίνδυνο, όπως έχει αποδειχθεί και στην πράξη, δυστυχώς!
Να αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε αυτά τα εργοδοτικά δεδομένα. Το αυτονόητο είναι ο βασικός μισθός και η κατώτατη σύνταξη να φτάνουν για να ζήσεις. Το αυτονόητο είναι να προλαβαίνεις να ξεκουραστείς στις διακοπές.
Το αυτονόητο είναι να μειωθεί δραστικά ο χρόνος εργασίας σε αυτή την εποχή των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων. 9 στους 10 εργαζόμενους συμφωνούν με τη μείωση ωραρίου, αναγκάζοντας ακόμα και την φιλοεργοδοτική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να το θέσει ως αίτημα.
Να αγωνιστούμε ώστε να ανασυγκροτήσουμε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με όρους μαζικής συμμετοχής, ταξικής ενότητας και δράσης. Για να γίνουν τα συνδικάτα ξανά χρήσιμα για όλους και όλες μας, ενεργά, αγωνιστικά και επικίνδυνα για την αστική τάξη και την πολιτική της.
Η απεργία της 1ης Οκτωβρίου πρέπει να γίνει σταθμός σε αυτόν τον αγώνα.
Έναν αγώνα που δεν μπορεί να μένει μόνο στην απόκρουση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, αλλά χρειάζεται να βάλει τις βάσεις για να ζούμε από τη δουλειά μας, όχι να δουλεύουμε για να ζούμε.
Δραστική μείωση του ωραρίου εργασίας
Ριζικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις στο ύψος της κάλυψης του κόστους ζωής. Επαναφορά των 14 μισθών στο δημόσιο και των 14 συντάξεων – Έλεγχο στις τιμές της αγοράς
Αυστηρά μέτρα προστασίας της υγιεινής και ασφάλειας σε όλους τους χώρους εργασίας, ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών
Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για όλους και όλες!
