Ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε μια ριζική στροφή στην πολιτική του για την Ουκρανία. Από το να πιέζει για παραχωρήσεις εδαφών, πλέον προτείνει η Ουκρανία να ανακτήσει όλα τα εδάφη της.
Ο πρώην πρόεδρος είχε απομακρύνει τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, από τον Λευκό Οίκο τον Φεβρουάριο και είχε προσεγγίσει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν στην Αλάσκα τον προηγούμενο μήνα.
Γιατί λοιπόν συμβαίνει αυτή η απότομη στροφή από την προσέγγιση των διαπραγματεύσεων ως το πιο πρακτικό αποτέλεσμα σε μια νέα εμπιστοσύνη στην Ουκρανία, όταν υποστηρίζεται από τους Ευρωπαίους γείτονές της και το ΝΑΤΟ;
Το skynews παρουσιάζει σε ανάλυσή του τις τρεις πιθανές αιτίες:
Πρώτον: Η στρατιωτική και οικονομική πραγματικότητα
Η Ρωσία πληρώνει υψηλό τίμημα για τον πόλεμο, τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε οικονομικούς πόρους. Ο Τραμπ έχει αναγνωρίσει ότι η Μόσχα αντιμετωπίζει «μεγάλα οικονομικά προβλήματα», γεγονός που ενισχύει την πιθανότητα η Ουκρανία να υπερισχύσει με τη βοήθεια των Δυτικών.
Η ανθεκτικότητα της Ουκρανίας έχει, επίσης, αλλάξει τις αντιλήψεις – το αδύνατο πλέον φαίνεται εφικτό, εφόσον οι σύμμαχοι παραμείνουν δεσμευμένοι.
Δεύτερον: Η επιρροή των συμμάχων
Ευρωπαίοι ηγέτες ταξίδεψαν μαζικά στην Ουάσινγκτον τον προηγούμενο μήνα, για να ζητήσουν προσοχή στις διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν.
Τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ έχουν αυξήσει τη βοήθεια προς την Ουκρανία, αποδυναμώνοντας τη ρητορική του Τραμπ περί της Αμερικής που φέρει το οικονομικό βάρος. Τώρα ευθυγραμμίζεται με τις ευρωπαϊκές χώρες, υποστηρίζοντας την κατάρριψη ρωσικών αεροσκαφών που παραβιάζουν τον εναέριο χώρο τους.
Τρίτον: Η εσωτερική πολιτική
Ο Τραμπ δέχεται επικρίσεις στο εσωτερικό για την «ήπια» προσέγγιση προς τη Ρωσία. Μια σκληρότερη εθνική στάση μπορεί να τον βοηθήσει να εδραιώσει τη στήριξη μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων, ενώ παράλληλα να προσελκύσει μετριοπαθείς, που θεωρούν την υπεράσπιση της Ουκρανίας ως δοκιμασία της εθνικής αξιοπιστίας.
Τραμπ εναντίον του κόσμου
Ένας ακόμα παράγοντας είναι η διαπραγματευτική τακτική του Τραμπ, ο οποίος έχει μακρά ιστορία αλλαγής θέσης για να αποκτήσει πλεονέκτημα.
Η συζήτηση για συμβιβασμό μπορεί να ήταν στρατηγική για να φέρει την Ουκρανία και τη Ρωσία στο τραπέζι των συνομιλιών, αλλά με τη Ρωσία να δείχνει απροθυμία για συμβιβασμό, η στρατηγική του επανέρχεται στην υποστήριξη για την επαναφορά των ουκρανικών εδαφών.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος της αλλαγής στάσης του, η τελευταία τριήμερη περίοδος δείχνει έναν Τραμπ πιο τολμηρό από ποτέ. Από τη δήλωση μίσους για τους αντιπάλους του κατά τη διάρκεια μνημόσυνου για τον Τσάρλι Κερκ, μέχρι την εντυπωσιακή του αξίωση ότι έχει «βρει λύση για τον αυτισμό», και την περιφρόνηση του ΟΗΕ, φαίνεται ξεκάθαρα ότι λειτουργεί «αφιλτράριστα».
Τοποθετήστε τον μπροστά σε ένα μικρόφωνο ή διαδικτυακά και είναι ο Τραμπ εναντίον του κόσμου.
