Το Μπεζεστένι της Λάρισας αποτελούσε την μεγάλη κλειστή αγορά της πόλης κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, υπήρξε δε περίφημη για το μέγεθος, τον πλούτο και την εμπορική κίνηση. Το κτήριο κατασκευάσθηκε το 15ο – 16ο αιώνα και αποτελούσε μια κλειστή φρουριακού τύπου αγορά κυρίως υφασμάτων, κοσμημάτων, μπαχαρικών όπως και στέκι των αργυραμοιβών.
Πρόκειται για ορθογώνιο κτήριο διαστάσεων 27 επί 18 μέτρων όπου η νότια, η ανατολική και δυτική πλευρά διακοσμούνται με μνημειώδη οξυκόρυφα τόξα. Το κτήριο κάλυπταν έξι θόλοι επικαλυμμένοι με μόλυβδο. Κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα το μνημείο χρησιμοποιήθηκε ως πυριτιδαποθήκη ενώ σήμερα σώζονται μόνο οι εξωτερικοί τοίχοι.
Το μνημείο εντάχθηκε στο πρόγραμμα ΕΠΑνεΚ με προϋπολογισμό 5.400.000,00 ευρώ και την συγκεκριμένη χρονική περίοδο εκτελούνται εργασίες με σκοπό την επανάχρηση του σπουδαίου αυτού μνημείου. Δυστυχώς η επέμβαση χαρακτηρίζεται από την κάλυψη σχεδόν όλης της ωφέλιμης επιφάνειας στο εσωτερικό από τεράστιους όγκους σκυροδέματος και από ένα δαιδαλώδες σύμπλεγμα μεταλλικών στοιχείων ενώ το σύνολο της κατασκευής θα καλύψουν γυάλινοι θόλοι.
Σε απόσταση αναπνοής ύστερα από ανασκαφική έρευνα αποκαλύφθηκε σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας ο ναός της Πολιάδος Αθηνάς. Δυστυχώς αντί να συνεχιστεί η ανασκαφική έρευνα για την πλήρη αποκάλυψη του μνημείου πάρθηκε η απόφαση της διατήρησης των αρχαιοτήτων σε μερική κατάχωση και η κατασκευή πάνω από τα αρχαία λείψανα κτιρίου τουαλετών.
Όσον αφορά τον ναό της Πολιάδος Αθηνάς, στο βίντεο σχολιάζει ο κ. Αθανάσιος Τζιαφάλιας, Αρχαιολόγος, Επίτιμος Έφορος Αρχαιοτήτων Λάρισας, ενώ τις απόψεις του γύρω από το θέμα εκφέρει ο κ. Κωνσταντίνος Παπαδημητρίου, Αρχιτέκτονας, Π. Πρόεδρος Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Λάρισας.
Στο βίντεο, ο αρχιτέκτονας Δημήτριος Καραγκούνης, Επίτιμος Προϊστάμενος του Τμήματος Αρχαιολογικών Έργων και Μελετών της ΕΦΑΛΑΡ σχολιάζει τις επεμβάσεις που στόχο έχουν την επανάχρηση του μνημείου…
Ακολουθεί ένα μικρό ποίημα του κ. Καραγκούνη που αναφέρεται στην κατάσταση του μνημείου…
Στου λόφου την κορφή, ψηλά, στέκει ο χρόνος βαρύς, κι η ιστορία μια πληγή, απ’ το παρελθόν της νύχτας.
Το Μπεζεστένι, μια αγορά, φιλί της μνήμης.
Στη σιωπή του μιλούσαν οι αιώνες, οι άνθρωποι, οι έμποροι, οι ξένοι.
Κι ήρθε μια μέρα που η φθορά, με όνομα «αναστήλωση», έγινε χειρότερη απ’ τον χρόνο.
Πάνω σε πέτρες παλιές, σμιλεμένες, μετάλλων κράμα βαρύ, σκούριασαν τον θρύλο του.
Στις πέτρες που μιλούσαν, τώρα, έγιναν τσιμέντο, στον ήλιο που το φώτιζε, ένα σκοτάδι έπεσε.
Κι οι σκιές που χόρευαν, σε μια μοντέρνα, σκληρή, αλήθεια έχουν χαθεί.
Το Μπεζεστένι, ένα φάντασμα, που στέκει στη Λάρισα, μα δεν είναι πια ίδιο, δεν είναι πια δικό του.
Μια άλλη μορφή έχει, που μιλάει για βαρβαρότητα, και για έναν χαμένο πολιτισμό.
