Δεν τα έκανε όλα στην εντέλεια η Εθνική, αλλά στο EuroBasket δεν πάει κανείς για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Σημασία έχουν οι νίκες, όπως αυτή η πολύ σπουδαία εναντίον της γενναίας Ιταλίας, που σε συνδυασμό με την ήττα της Ισπανίας από τη Γεωργία, στη θεωρία τουλάχιστον, βάζει την ομάδα μας σε θέση οδηγού στον όμιλο της Λεμεσού.
Ακόμα κι αν το ελληνικό συγκρότημα φαινόταν να δυσκολεύεται απέναντι στις σκληρές άμυνες των ατζούρι, να τελείωσε το ματς με 13 μόλις ασίστ και 16 λάθη, ισχύει ένα τεράστιο κλισέ: πάνω απ’ όλα, ειδικά στην πρεμιέρα, μετράει η νίκη.
Αυτός, που δεν είχε καμιά δυσκολία ήταν φυσικά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ο μεγάλος σταρ μπήκε αποφασισμένος, όπως κάνει σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετέχει με τα γαλανόλευκα, έκανε τη ζωή δύσκολη σε όλους όσους προσπάθησαν να τον σταματήσουν. Σχεδόν αδύνατο. Με 31 πόντους, σε λιγότερο από τριάντα λεπτά, ο Γιάννης ήταν οδοστρωτήρας, μέσα στο ζωγραφιστό δεν παιζόταν (όπως συμβαίνει και στο ΝΒΑ) έχασε μόλις έξι από τα 20 σουτ που εκτέλεσε.
Το πρώτο σόου του Αντετοκούνμπο είχε και μερικές εντυπωσιακές φάσεις που ενθουσίασαν το κυπριακό κοινό και άφηναν απογοητευμένους τον Ποτσέκο και τους παίκτες του, που επιστράτευαν χέρια, πόδια, παγίδες αλλά … έβλεπαν την μπάλα να καταλήγει στο καλάθι τους.
Ο Γιάννης, ενώπιον του Ντοκ Ρίβερς και των άλλων ανθρώπων των Μπακς, έκανε όλη τη δουλειά στην επίθεση, αν και τα πάντα σε αυτό το ματς, ξεκίνησαν από την άμυνα της ομάδας. Ο αρχηγός Κώστας Παπανικολάου έγινε σκιά, σχεδόν για σαράντα λεπτά, του Σιμόνε Φοντέκιο. Ο πολυτάλαντος φόργουορντ της Ιταλίας πέρασε ένα εφιαλτικό βράδυ, με μόλις ένα καλάθι και συνολικά 1/11 σουτ.
Αχρηστεύοντας τον πιο επικίνδυνο παίκτη της ιταλικής επίθεσης κι αφού βρήκε το αντίδοτο στον φουριόζο Μέλι στο πρώτο ημίχρονο αλλά και επιλύοντας το πρόβλημα των επιθετικών ριμπάουντ που υπήρχε σε αυτό το διάστημα, έφερε το ματς στα μέτρα της, όταν στο τέλος της τρίτης περιόδου πήρε και διψήφια διαφορά.
Εκεί θα μπορούσε να κυκλοφορήσει καλύτερα την μπάλα, να τρέξει ίσως καθώς της είδαν δοθεί οι ευκαιρίες, ωστόσο, η βιασύνη να τελειώσουν οι φάσεις, με αποτέλεσμα η Ιταλία να επιστρέψει και να απειλήσει.
Όμως η ομάδα είχε τις λύσεις.
Ο Παπανικολάου έδωσε τα ρέστα του στην άμυνα, ο Σλούκας είχε το γενικό κουμάντο, ο Μήτογλου παρά τις ήττες στο ξεκίνημα του ματς από τον Μέλι, επέστρεψε δριμύτερος, ο Ντόρσεϊ άστοχος από μακριά (0/4τρ) έδωσε τις μάχες του και πήρε τα συγχαρητήρια από τον Σπανούλη για ένα κόψιμο στο τέλος στον Σπανιόλο, ενώ ο Βασίλης Τολιόπουλος παίρνει άριστα δέκα σαν δεύτερος πλέι-μέικερ.
Παίζοντας 17:39 λεπτά, όχι μόνο κράτησε καλά το τέμπο, αλλά όταν χρειάστηκε σκόραρε με τη γνωστή αποφαστικότητα που τον έχει μετατρέψει σε παίκτη πρώτης επιλογής.
Το τρίποντο του Θανάση…
Ο άσος στο μανίκι του Σπανούλη λεγόταν Αντετοκούνμπο. Ο Θανάσης. Ο μεγαλύτερος των των τριών αδερφών ήταν πάντα εκεί. Να παίξει μια άμυνα στον Φοντέκιο, να πάρει δυο επιθετικά ριμπάουντ για να βάλει ένα πολύτιμο καλάθι και στο τέλος, για κερασάκι στην τούρτα, το τρίποντο που καθόρισε τη νίκη.
Αυτός έκανε το 71-61, τρία λεπτά πριν από τέλος. Οι Ιταλοί προσπάθησαν να επιστρέψουν, έριξαν τη διαφορά στους πέντε, αλλά δεν είχαν άλλη δύναμη.
Αν πιστεύει κανείς στους οιωνούς, το τρίποντο του Θανάση, είναι ένας από τους … καλύτερους για την τύχη μας σε αυτό το Ευρωμπάσκετ. Είχε να σκοράρει πίσω από τη γραμμή, τρία ολόκληρα χρόνια! Τη σεζόν 2021-22, όταν σούταρε συνολικά 2/18 στα 29 ματς που αγωνίστηκε με τους Μπακς. Την επόμενη διετία είχε 0/9, ενώ πέρσι δεν έπαιξε καθόλου…
Μπροστά από την αρχή για τη νίκη
Η αλήθεια είναι ότι η Εθνική μας δεν έχασε ποτέ το προβάδισμα. Μπήκε από την αρχή μπροστά, δεν απειλήθηκε επί της ουσίας, αλλά είχε και αδυναμίες ειδικά στη δημιουργία και στο εύκολο λάθος, στοιχεία προφανώς που θα χρειαστεί να βελτιώσει στα ματς που έρχονται.
Η Ελλάδα σούταρε καλά (59%δ, 39%τρ), πίεσε ακόμα καλύτερα στην άμυνα και έκανε όσα χρειαζόταν για να υποτάξει έναν πολύ σοβαρό αντίπαλο.
Η Ιταλία πολέμησε, είχε κι αυτή τις ιδέες της, βρισκόταν όμως πάντα ένα βήμα πίσω από την ομάδα μας.
Το δύο στα δύο…
Η νίκη επί της Ιταλίας ήταν το πρώτο και μεγάλο ζητούμενο σε αυτή την πρεμιέρα. Ήρθε και βάζει την Εθνική στο δρόμο για το δύο στα δυο, καθώς ακολουθεί η Κύπρος στο σαββατιάτικο δεύτερο ματς. Έχοντας δυο νίκες στις ισάριθμες πρώτες αγωνιστικές, η Εθνική αποκτά και … πρακτικό προβάδισμα κόντρα στους αντιπάλους της, έστω κι αν το γκρουπ κρύβει παγίδες.
Η Γεωργία είναι πολύ δυνατή, έχει πολλά κορμιά και περισσό πάθος. Η δουλειά που έκανε ο Ηλίας Ζούρος τα προηγούμενα χρόνια, δίνει την ευκαιρία στον Τζίγκιτς να οδηγήσει αυτό το γκρουπ των παικτών σε ακόμα πιο ωραία μονοπάτια.
Η Ισπανία αιφνιδιάστηκε, αλλά έχοντας χάσει ένα ματς (με σημαντική διαφορά μάλιστα) είναι σίγουρο ότι θα παίξει καλύτερα στη συνέχεια (το ματς με την Ελλάδα είναι τελευταίο στη σειρά), ενώ και η Βοσνία έχει τις αρετές μιας ομάδας που έρχεται από τη γιουγκοσλάβικη σχολή.
Όμως η Ελλάδα, που παίζει σαν στο σπίτι της με όλη τη Λεμεσό στο πλευρό της, δείχνει ότι έχει ταξιδέψει στη μεγαλόνησο, πολύ σοβαρή και αποφασισμένη να μη δώσει δικαιώματα. Αυτή η νοοτροπία -βγαλμένη και από την μπασκετική κοσμοθεωρία του Βασίλη Σπανούλη- αποτελεί ίσως και την καλύτερη εγγύηση για το υπόλοιπο του Ευρωμπάσκετ.
Και κάτι μας λέει ότι η απόδοση της ομάδας θα βελτιώνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι.
Συνεχίζουμε, λοιπόν!
