Σε ανακοίνωσή του για το υδατικό πρόβλημα του νομού Λάρισας, ο Γεωπονικός Σύλλογος αναφέρει:
“Για ακόμη μία χρονιά βιώσαμε ως κλάδος το υδατικό πρόβλημα, που ταλανίζει το νομό μας τα τελευταία 50 και πλέον χρόνια και βλέπουμε δυστυχώς τις «άνυδρες» χρονιές να εμφανίζονται πιο συχνά σε σχέση με το παρελθόν.
Με μεγάλη μας λύπη, διαπιστώσαμε την ανεπανόρθωτη ζημιά, που υπέστησαν οι εαρινές καλλιέργειες του νομού μας, οι οποίες εξαρτώνται άμεσα από την άρδευση επιφανειακών υδάτων, που προέρχονται από τον ποταμό Πηνειό και τροφοδοτούνται από τη Λίμνη Πλαστήρα κατά τους θερινούς μήνες, όσο δηλαδή οι ανάγκες της άρδευσης είναι αυξημένες.
Όπως έγινε και επίσημα γνωστό σε σύσκεψη, που πραγματοποιήθηκε στις 24 Μαρτίου 2025 και διοργανώθηκε από την Περιφέρεια Θεσσαλίας και τον Οργανισμό Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας, το διαθέσιμο υδατικό απόθεμα της Λίμνης Πλαστήρα ήταν περιορισμένο λόγω του ιδιαίτερα άνυδρου χειμώνα. Συγκεκριμένα, το πλεόνασμα ανερχόταν σε περίπου 70 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού (ήτοι787,3 μέτρα το ύψος της στάθμης στο φράγμα του Μέγδοβα) και αυτουποβοηθούμενο από εξοικονόμηση, που είχε γίνει στην προηγούμενη αρδευτική περίοδο.
Κατά τον βροχερό Μάϊο έγινε επιπλέον εξοικονόμηση νερού, καθώς ανέβηκε τόσο η στάθμη του νερού στο φράγμα Μέγδοβα (ήτοι 788 μέτρα) αλλά ταυτόχρονα καθυστέρησε και η έναρξη της αρδευτικής περιόδου. Παρά τις δεσμεύσεις, που δόθηκαν, από όλους τους αρμόδιους παρευρισκόμενους φορείς στην σύσκεψη της 24ης Μαρτίου 2025 για δίκαιη και ισόνομη κατανομή νερού στις αρδευτικές περιοχές της περιφέρειας, η κατάσταση εξελίχθηκε αρνητικά. Μέχρις τις 17 Ιουλίου 2025 είχε εκταμιευθεί από την λίμνη σχεδόν η μισή διαθέσιμη ποσότητα νερού, ωστόσο στο νομό Λάρισας είχε φτάσει ελάχιστη ποσότητα.
Συγκεκριμένα υπήρχαν διαθέσιμα στη λίμνη περίπου 40 κ.εκ. εκείνη την στιγμή αλλά στη Λάρισα είχε φτάσει περίπου το 1 κ. εκ. με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες των καλλιεργειών εκείνη τη στιγμή. Η συνεργασία των αρμόδιων φορέων δυστυχώς δεν ήταν η πρέπουσα στη συνέχεια, με αποτέλεσμα η Λάρισα να έρθει σε μειονεκτική θέση έναντι των υπολοίπων περιοχών.
Οι ζημιές, που δημιουργήθηκαν σε καλλιέργειες, όπως η βιομηχανική τομάτα και ο αραβόσιτος, σε αυτό το στάδιο είναι ανεπανόρθωτες. Ενώ άλλες καλλιέργειες, που παρουσιάζουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στα ξηρασία, όπως το βαμβάκι και η μηδική, κοντραρίστηκαν με τα όριά τους. Το υδατικό στρες, που υπέστησαν τα φυτά κατά τα κρίσιμα στάδια ανάπτυξης και καρπόδεσης δεν μπορεί να αποκατασταθεί, ακόμα κι αν υπάρξει επαρκής άρδευση στα επόμενα στάδια.
Οι οικονομικές συνέπειες για την περιοχή μας θα είναι τεράστιες, προστιθέμενες στις δυσκολίες, που ήδη αντιμετωπίζει ο αγροτικός κόσμος μετά τις καταστροφές των Daniel και Elias (2023), καθώς και την κακή παραγωγική χρονιά, που προηγήθηκε (2024).
Θεωρούμε ότι οι ευθύνες βαρύνουν όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, κατ’ αναλογία του καθενός, που διαχειρίστηκαν το υδατικό απόθεμα της Λίμνης Πλαστήρα και την διανομή του. Ο Γεωπονικός Σύλλογος Λάρισας με αίσθημα ευθύνης οφείλει να προειδοποιήσει την Πολιτεία, τους τοπικούς φορείς αλλά και τους φορείς διαχείρισης των υδάτινων πόρων στη λεκάνη της Θεσσαλίας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και της κρισιμότητας των καιρών, ώστε να μην υπάρξουν ανάλογες καταστάσεις στο μέλλον”.
