Του Ανδρέα Ριζούλη*
Πρώτη φορά ένας θάνατος “ηρεμεί” την ψυχή μου.
Προχτές πέθανε η Αθηνά Παπαχρήστου. Η είδηση ήρθε ανάμεσα από εκείνες των συντονιστών κοινοτικών πόρων και πολλών ακόμα αντίστοιχων που ακούμε σχεδόν πλέον καθημερινά και αφορούν τη διασπάθιση χρημάτων που θα έπρεπε να πάνε στους πολλούς. Αλλά καταλήγουν στους ολίγους.
Σε έναν κόσμο συντονιστών, ας γίνουμε η κυρία Αθηνά.
Αλλά αυτό είναι το δύσκολο.
Το εύκολο τελικά είναι η φεράρι και το καγιέν. Έχει αποδειχτεί εξάλλου τόσες μα τόσες φορές. Και το βλέπουμε καθημερινά.
Από τη μία τα πολυτελή αυτοκίνητα στο tik tok και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που πληρώνονται με αδιευκρίνιστα ποσά. Από την άλλη το ΕΚΑΒ, που πληρώθηκε από τον μόχθο της καθημερινότητας. Χωρίς πολλές φωτογραφίες, χωρίς ένα like ή μια “καρδούλα”.
Από τη μία το ντεκαπάζ, οι πλαστικές και το μαλλί κομμωτηρίου για να βγούμε selfie με τους υπουργούς. Από την άλλη το τσεμπέρι που ήρθε να τιμηθεί όπως ακριβώς αυτό είναι, στο Προεδρικό Μέγαρο από την τότε ΠτΔ κα Σακελλαροπούλου. Ανεπιτήδευτο, ίσως ακόμη γεμάτο ιδρώτα και σκόνη από την καθημερινότητα.
Σε έναν κόσμο που ζητάει δημοσιότητα, ξένα χρήματα, αναγνωρισιμότητα γίνε αυτός που θα φωτίσει τους άλλους, που θα δώσει αναγνώριση στον τόπο του, που θα χαρίσει τον κόπο του για το κοινό καλό.
Το Μεσολόγγι απέκτησε έναν ακόμη ήρωα. Μπορεί να μην έδωσε το αίμα του στον αγώνα για τον ξένο ζυγό. Έκανε όμως τη δική της Ηρωική Έξοδο σαν αυτή της 10ης Απριλίου 1826. Και η δική της Έξοδος θα πρέπει να μνημονεύεται και να τιμάται τουλάχιστον από την πόλη της. Και για να αντιληφθούμε εμείς οι νεώτεροι πως ήρωας για να γίνεις στις μέρες μας δεν χρειάζεται να είσαι ούτε δυνατός, ούτε νέος, ούτε να κάνεις κάτι τρελό.
Αρκεί να δώσεις. Και όταν το δώσεις από αυτό που δεν έχεις, όταν το δώσεις για τους άλλους, όταν το δώσεις με την καρδιά σου, δεν χρειάζεσαι κανένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης για να σε κάνει γνωστό. Τέτοιοι είναι οι σύγχρονοι ήρωες εξάλλου. Είναι ο ταξιτζής που θα σε βοηθήσει να βάλεις τη βαλίτσα σου μέσα στο πορτμπαγκάζ. Είναι ο εξαντλημένος εφημερεύων ιατρός που θα απαντήσει το ίδιο ευγενικά στο περιστατικό που μόλις ήρθε στις πέντε το πρωί όπως και σε αυτό που είχε έρθει πρώτο. Είναι ο αγρότης που δεν έχει πάρει ακόμη την επιδότηση που δικαιούται από τη θεομηνία αλλά πάει καθημερινά στο χωράφι του για να συνεχίσει τη δουλειά και να αναστήσει τη γη του.
Σε έναν κόσμο συντονιστών, ας γίνουμε η κα Αθηνά Παπαχρήστου.
Και αν δεν το μπορούμε να γίνουμε, τουλάχιστον ας αναγνωρίσουμε και ας εμπνευστούμε από την επόμενη κα Αθηνά Παπαχρήστου που ζει και εργάζεται δίπλα μας, καθημερινά.
Ακόμη και αυτό δύσκολο είναι στην εποχή που ζούμε;
* Ο κ. Ανδρέας Ριζούλης είναι γιατρός, Ενδοκρινολόγος MD, PhD, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
