Της Ειρήνης Παπουτσή
Σε φοιτητικούς ρυθμούς ζει και κινείται αυτό το διάστημα η Λάρισα, καθώς με την ανακοίνωση των βάσεων πλήθος φοιτητών βρίσκονται σε αναζήτηση στέγης στην πόλη μας, με τη LarissaPress να συνομιλεί σχετικά με έναν άνθρωπο γνώστη της αγοράς, αξιοποιώντας τη γνώση και την εμπειρία του ώστε να προσεγγίσει το θέμα παρουσιάζοντας έναν οδηγό «επιβίωσης» στο… σαφάρι για την εξεύρεση φοιτητικού σπιτιού στη Λάρισα.
Η κουβέντα μας με τον Βασίλη Ζαμανάκο, πάροχο μεσιτικών και τεχνικών συμβουλών, επικεντρώθηκε όχι τόσο στο επίμαχο «πόσο», όσο στο «γιατί τόσο», στο «που», αλλά και στο «πως» μπορεί να κινηθεί ο κάθε ενδιαφερόμενος ώστε να βρει την πλέον συμφέρουσα λύση για στέγαση, με τον ίδιο να μας μιλά ξεκάθαρα «έξω από το κουτί», εστιάζοντας όχι μόνο στις ανάγκες των ενδιαφερόμενων και την εικόνα της αγοράς, μα και στην κουλτούρα των ιδιοκτητών και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, όπως διαμορφώνονται από γενιά σε γενιά.
Πώς είναι η κίνηση; Υπάρχει αύξηση στις τιμές των ενοικίων, πόσο μπορεί να βοηθά τους ενδιαφερόμενους η έντονη ανοικοδόμηση που καταγράφεται στη Λάρισα και τελικά υπάρχει οδηγός επιβίωσης και τί θα πρέπει να προσέξουν πριν καταλήξουν σε μια απόφαση, ήταν μερικά από τα ερωτήματα που θέσαμε, με τον κ. Ζαμανάκο να επισημαίνει πως η Λάρισα, με το κλείσιμο σχολών ή την ίδρυσή τους σε γειτονικές πόλεις, έχασε σημαντικό κομμάτι της κίνησης παρελθόντων ετών, σημειώνοντας παράλληλα πως «πλέον ο χώρος των ακινήτων δεν είναι εστιασμένος στον φοιτητή».
«Το ζητούμενο είναι ο ενδιαφερόμενος να έχει πυγμή και λόγο και να μη βάζει την ανάγκη πάνω από τη λογική. Θεωρώ ότι οι νέοι άνθρωποι είναι πλέον πιο υποψιασμένοι, ωστόσο πάντα ο επαγγελματίας αποτελεί την ιδανική λύση κι’ αυτό γιατί θα σου δώσει έναν άξονα ώστε να σκεφτείς και να επιλέξεις», σχολιάζει, προσθέτοντας πως στην αγορά της Λάρισας μπορεί κανείς «να βρει απ’ όλα και σε όλες τις τιμές».
«Καλές οι πλατφόρμες, τα ενοικιαστήρια σε δρόμους και κολώνες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μα αν δεν περπατήσεις την πόλη δε γίνεται να αποφασίσεις. Επίσης, σημαντικό είναι να δει κανείς τη διαρρύθμιση ενός σπιτιού, να ξέρει σε ποιες περιοχές θα ψάξει και φυσικά να εξετάσει τις συγκοινωνίες και τα μέσα μεταφοράς που έχει στη διάθεσή του», συνεχίζει, προσθέτοντας με νόημα πως όλες οι τιμές είναι λίγο πολύ διαπραγματεύσιμες.
«Μπορεί να βρει κανείς γκαρσονιέρες από 250 έως και 450 ευρώ, δυάρια από 350 έως και 550 ευρώ και τριάρια που εκκινούν από 600 ευρώ και φτάνουν ή και ξεπερνούν τα 1.000, ενώ καλό θα ήταν ο ενδιαφερόμενος να μην παραπλανηθεί από τα όσα διαφημίζονται. Ξαναλέω, όλες οι τιμές είναι διαπραγματεύσιμες και όλοι θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους πως ένα ανακαινισμένο σπίτι δεν είναι σε καμία περίπτωση ίδιο με ένα νεόδμητο», τονίζει, περιγράφοντας μαζί και τις διαφορετικές κουλτούρες και «φυλές» των ιδιοκτητών τους.
«Υπάρχουν ας πούμε οι παλιοί ιδιοκτήτες που κινούνται προς την κατεύθυνση σταθερής αξιοποίησης του ακινήτου και εκείνοι που βρήκαν στην πορεία ακίνητα ή επέλεξαν να τα φτιάξουν, οι οποίοι σε μεγάλο ποσοστό κινούνται προς την κατεύθυνση των πιο υψηλών ενοικίων, δίχως να υπολογίζουν τη διάρκεια και την σταθερότητα στη μίσθωση», καταλήγει, καλώντας τους ενδιαφερόμενους σε έρευνα αγοράς αλλά και σε συνεργασία με τους επαγγελματίες, «που θα τους δώσουν έναν άξονα ώστε να σκεφτούν και να επιλέξουν το καλύτερο για την κάθε περίπτωση».
