Το πολύ οξυμένο πρόβλημα της λειψυδρίας, με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωποι οι αγρότες της Θεσσαλία, της Βοιωτίας και άλλων περιοχών ανά την Ελλάδα αναδεικνύει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με ερώτηση που κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του Κόμματος, Κώστας Παπαδάκης.
Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση:
“Η αιτία δεν είναι τα φυσικά φαινόμενα και οι όποιες αλλαγές στο κλίμα αλλά η πολιτική της ΕΕ για τη διαχείριση των υδάτων, την οποία προωθούν και εφαρμόζουν η κυβέρνηση και η Τοπική Διοίκηση, περιφέρειες και Δήμοι, στη λογική του «κόστους-οφέλους».
Η στάθμη του νερού σε λίμνες όπως η λίμνη Πλαστήρα ή η λίμνη του Σμοκόβου, που τροφοδοτούν την άρδευση για εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα αγροτικής παραγωγής, είναι στα χαμηλότερα τους επίπεδα. Μικρός αριθμός αγροτοκαλλιεργητών έχει ενταχθεί στο κλειστό σύστημα άρδευσης, ενώ πολλοί καταφεύγουν σε πολυδάπανες «λύσεις» άρδευσης, με γεωτρήσεις, αντλιοστάσια, πομόνες που αυξάνουν περαιτέρω το κόστος παραγωγής. Και αυτά, ενώ υλοποιείται η εμπορευματοποίηση-ιδιωτικοποίηση, με τη συγκρότηση του ΟΔΥΘ (Οργανισμός Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας).
Ανάλογα άθλια είναι η κατάσταση και στις περιπτώσεις όπως στο παρακωπαϊδικό πεδίο, με απαρχαιωμένο σύστημα υδροδότησης από υφιστάμενες δημοτικές γεωτρήσεις που έγιναν πριν 40 χρόνια και έχουν τεράστιες απώλειες νερού, υπερβολικό κόστος λειτουργίας αντλιοστασίων και τελικά ακόμα πιο αυξημένο κόστος παραγόμενων προϊόντων.
Είναι ενδεικτικό ότι οι βιοπαλαιστές αγρότες ζουν με την ανασφάλεια των εκ περιτροπής υδροδοτήσεων, με αποτέλεσμα συχνά το νερό να παρέχεται ακόμα κι αν δεν χρειάζεται με επιπτώσεις στην ποιότητα της καλλιέργειας και στη σπατάλη του νερού.
Αυτά τα προβλήματα έρχονται και προστίθενται στη βάση της επιζήμιας ΚΑΠ που εκτοξεύει το κόστος παραγωγής και επιβάλλει καθεστώς πολύ χαμηλών τιμών στα αγροτικά προϊόντα που αγοράζουν οι αγροτοβιομήχανοι, ενώ οι ευρωενωσιακές επιδοτήσεις με χρήματα του λαού αδυνατούν να καλύψουν τις απώλειες.
Την ίδια ώρα εκατοντάδες δις δίνονται στην πολεμική βιομηχανία για την πολεμική προετοιμασία, σε βάρος των συμφερόντων των λαών, περικόπτονται επιδοτήσεις αξιοποιώντας τη δυσωδία του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ. Με βάση μάλιστα τους ευρωενωσιακους κανονισμούς, καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα οι βιοπαλαιστές αγρότες κι ο ελληνικός λαός και όχι όσοι έκλεβαν, και όσοι τους διευκόλυναν να κλέβουν το υστέρημα των μικρών αγροτοπαραγωγών και κτηνοτρόφων.
Σε κάθε περίπτωση επιδιώκουν συνολικά να απαξιώσουν τις καλλιέργειες των αγροτών ξεκληρίζοντας τους, ώστε να τις εξαγοράσει τζάμπα το μεγάλο κεφάλαιο.
Οι αγροτικοί σύλλογοι δίνουν μάχη ώστε οι βιοπαλαιστές αγρότες να δώσουν αγωνιστική ενιαία απάντηση, κόντρα στις άθλιες μεθοδεύσεις διαίρεσης τους, που αξιοποιούν η κυβέρνηση της ΝΔ και αγροτοσυνδικαλιστές των άλλων αστικών κομμάτων, επιδιώκοντας το «διαιρεί και βασίλευε». Τακτική ευνοϊκή και για τις συνένοχες περιφερειακές αρχές, όπως αυτή της Θεσσαλίας(ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ), η οποία με τη σειρά της πετά το μπαλάκι της ευθύνης είτε στην κατά τόπους δημοτική αρχή είτε αποκλειστικά σε ΟΔΥΘ-κυβέρνηση, δηλώνοντας επίσης αναρμόδια.
Με βάση τα παραπάνω ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ υπέβαλε τα εξής ερωτήματα:
«Πώς τοποθετείται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
– Στην κατεπείγουσα ανάγκη να υλοποιηθούν τα αιτήματα που εδώ και δεκαετίες αναδεικνύει το οργανωμένο κίνημα των βιοπαλαιστών αγροτών, προειδοποιώντας για τις οδυνηρές συνέπειες από την απουσία ολοκληρωμένων σύγχρονων έργων υποδομής, εγγειοβελτιωτικών έργων που θα εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη κι επαρκή άρδευση αλλά και την παραμονή όλων των βιοπαλαιστών αγροτών στα χωριά τους, χωρίς καμία αύξηση της τιμής του νερού ή πρόσθετες “πράσινες” ή άλλες επιβαρύνσεις;
– Στο γεγονός ότι το υπαρκτό οξυμένο πρόβλημα της λειψυδρίας, αλλά και οι συνέπειες που αντιμετωπίζουν οι βιοπαλαιστές αγρότες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες του Daniel, για τις οποίες πολλοί δεν έχουν καν ακόμα αποζημιωθεί, αξιοποιούνται δόλια από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις για να επιταχυνθεί η στρατηγική εμπορευματοποίησης-ιδιωτικοποίησης του νερού, των υποδομών και των δικτύων, που θα εκτοξεύσει περαιτέρω το κόστος παραγωγής, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τα αδιέξοδά τους;
– Στο ότι η προωθούμενη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του νερού επιδιώκεται μέσα από τη διάλυση και συνένωση των ΤΟΕΒ, ΓΟΕΒ, και ΔΕΥΑ σε όλη την Ελλάδα με “πιλότο” τον ΟΔΥΘ στη Θεσσαλία, συνοδεύεται με σχεδιασμούς με βάση το “κόστος-όφελος” και την εμπλοκή μεγάλων ομίλων, που με ΣΔΙΤ θα λυμαίνονται το νερό μετατρέποντάς το σε ακόμα πιο πανάκριβο εμπόρευμα, με προτεραιότητες στη βάση της επιχειρηματικής κερδοφορίας και στέλνοντας στα αζήτητα τις πιεστικές ανάγκες των μικροπαραγωγών;»”
