Με αφορμή τις εκδηλώσεις μνήμης των πεσόντων και των αγνοουμένων, που διοργάνωσε ο Σύλλογος Κυπρίων ν. Λάρισας, η Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών & Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και βουλευτής Λάρισας, Ευαγγελία Λιακούλη, επεσήμανε τα εξής:
«Το δραματικό καλοκαίρι της Κύπρου, με την εισβολή του “Αττίλα’’, πριν από μισό αιώνα και έναν χρόνο, εξακολουθεί να αποτελεί μια ανοιχτή πληγή για τον Ελληνισμό.
Οι “εθναμύντορες’’ της δικτατορίας -καλοί μόνο στις φιέστες, τις παρελάσεις και την καταπίεση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απολύτως απαράσκευοι ωστόσο για πόλεμο και ανεπίδεκτοι μαθήσεως ως προς τη διεθνή διπλωματία- απέτυχαν παταγωδώς να προστατέψουν τη Μεγαλόνησο, τις στρατιωτικές μας δυνάμεις και βέβαια τους άμαχους πολίτες.
Έχασαν μέσα από τα χέρια τους το 40% του νησιού και εξώθησαν Κύπρο και Ελλάδα στη μεγαλύτερη εθνική τραγωδία της πρόσφατης ιστορίας μας, δεύτερη μεγαλύτερη ίσως, μόνο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Αυτά που ακολούθησαν, δολοφονίες, βιασμοί, καταστροφές, εξανδραποδισμοί και προσφυγιά θα στοιχειώνουν για πολλά ακόμη χρόνια την συλλογική μνήμη του Έθνους μας.
Οι σημερινοί πολιτικοί απόγονοι των χουντικών έχουν το θράσος να “ομνύουν’’ ακόμη στην επάρατο 7ετία, επενδύοντας στην αμνησία των πολιτών.
Επικαλούνται δήθεν “θαύματα’’ και “κατακτήσεις’’ της χούντας, ξεχνώντας την εκτεταμένη διαφθορά, τη διάχυτη καταπίεση θεμελιωδών δικαιωμάτων και βέβαια ξεχνούν την Κύπρο.
Ο δημοκρατικός κόσμος της χώρας, ωστόσο, δεν ξεχνά τίποτα απ’ όλα αυτά και κυρίως ποτέ δεν ξεχνά την Κύπρο.
Την Κύπρο που επί δημοκρατικής κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου υπερασπίζονταν μια ολόκληρη ελληνική μεραρχία, η οποία επί δικτατορίας αποσύρθηκε.
Την Κύπρο, η οποία επί κυβέρνησης Σημίτη εντάχθηκε στην Ε.Ε.
Γιατί για τη δημοκρατική παράταξη η Κύπρος δεν “κείται μακράν’’, όπως φέρεται να είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Χρέος των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας μας είναι όσο η τουρκική κατοχή διαιωνίζεται, όσο το ‘’Κυπριακό’’ παραμένει ανεπίλυτο και τα θύματα αδικαίωτα, να συνεχίσουν να αγωνίζονται με κάθε τρόπο για την επανέναρξη των συνομιλιών των δύο κοινοτήτων.
Μια διαδικασία που πρέπει να συμβεί, πέραν των θεσμικών οργάνων του ΟΗΕ, πιέζοντας και καθιστώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση ενεργό συνομιλητή και εταίρο στις διαπραγματεύσεις, αφού είναι απαράδεκτο ένα Κράτος Μέλος της, να υφίσταται στο έδαφός του στρατεύματα κατοχής.
Δυστυχώς, ωστόσο σήμερα η Ευρώπη των “άβουλων και μοιραίων’’ πολιτικών ηγετών εξακολουθεί να στρουθοκαμηλίζει, επιτρέποντας στην Τουρκία να εισέλθει “από την πίσω πόρτα’’ στα προγράμματα επανεξοπλισμού της ή να αγοράζει ευρωπαϊκά οπλικά συστήματα, παρότι η γειτονική χώρα αποδεδειγμένα έχει αναθεωρητική και επεκτατική στρατηγική που απειλεί ευθέως Κράτη-Μέλη της ΕΕ, κατέχοντας μάλιστα εδάφη τους, όπως στην περίπτωση της Κύπρου.
Οι διπλωματικές “γαλανοντομίες’’ και η δίχως ενστάσεις “υπακοή’’ της παρούσας ελληνικής κυβέρνησης έχουν πλέον εξαντλήσει την όποια χρησιμότητά τους.
Ένα νέο δυναμικό, ενεργητικό και πολυδιάστατο παράδειγμα στην διπλωματία πρέπει να αντικαταστήσει το υπάρχον στατικό, που μόνο σε υποχωρήσεις και σε εκ των υστέρων αναποτελεσματικές αντιδράσεις οδηγεί.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά την Κύπρο, μόνο έτσι θα μπορέσει να επέλθει κάποτε πραγματική ειρήνη στη Μεγαλόνησο και μόνο έτσι θα δικαιωθούν τα χιλιάδες θύματα του “μαύρου’’ καλοκαιριού του 1974».
