Των Κώστα Γκούμα – Τάσου Μπαρμπούτη*
Τελικά είναι παρατηρημένο. Όταν η περίοδος της λειψυδρίας παρατείνεται, όταν υπόγειοι υδροφορείς πνέουν τα λοίσθια, όταν το ποτάμι στεγνώνει και υποφέρει, τότε φαίνεται στην πράξη ποιοι είναι πραγματικά στο πλευρό των δοκιμαζόμενων αγροτών και συνολικά των θεσσαλών και ποιοι ευκαιριακά προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την χαώδη κατάσταση ,εξυπηρετώντας ως επί το πλείστον δικές τους προσωπικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Από την μία λοιπόν, τούτη την περίοδο που οι αρδευτές βρίσκονται σε απόγνωση, πολλοί από εκείνους που ο ρόλος τους επιβάλλει να αναδείξουν τα μεγάλα οικολογικά-υδατικά ζητήματα του τόπου τους, αδρανούν ή/και συγκαλύπτουν σκόπιμα τις πραγματικές αιτίες της δραματικής πραγματικότητας.
Κάποιοι μάλιστα διαπρύσιοι «υπερασπιστές» των συμφερόντων των αρδευτών στρέφουν τα βέλη τους αποκλειστικά ενάντια στους διαχειριστές των λιγοστών αποθεμάτων νερού από τον ταμιευτήρα Ν. Πλαστήρα!
Από την άλλη ανεύθυνοι «γείτονες» τοπικιστές, σε συνέργεια με γνωστούς….«προστάτες» του περιβάλλοντος, έχουν εδώ και χρόνια κηρύξει τον πόλεμο στην ενίσχυση των υδατικών αποθεμάτων του ΥΔ Θεσσαλίας, απαιτούν τον περιορισμό των αρδευόμενων καλλιεργειών και ταυτόχρονα την «ακύρωση» έργων ταμίευσης και μεταφοράς νερού στο θεσσαλικό κάμπο από τον Αχελώο.
Κοινός παρονομαστής – και των «μεν» και των «δε(ν)» -είνα ινα μείνει η κυβέρνηση στο απυρόβλητο!
Ισχυρίζονται πως η έλλειψη νερού και όλα όσα βιώνουμε αποτελούν γενικώς και αορίστως θέμα κακής διαχείρισης. Συνειδητά παραβλέπουν πως αυτά σχετίζονται ευθέως με την απουσία έργων, με την μη εφαρμογή όσων προβλέπονται στα εγκεκριμένα Σχέδια Υδάτων (ΣΔΛΑΠ) και γενικά με μια διαχρονική παρελκυστική τακτική, όπως αυτή με την οποία πολιτεύεται και η σημερινή κυβέρνηση ακριβώς επί έξι συναπτά έτη.
Ας δούμε πρώτα την τακτική των «μεν» αυτή την περίοδο.
Ξεκινάμε από τους θεσσαλούς βουλευτές της ΝΔ που κάποτε «έδιναν τα ρέστα τους» σε υποσχέσεις προς τον θεσσαλικό λαό για ολοκλήρωση των έργων Αχελώου (πχ. περίοδος διακυβέρνησης Τσίπρα), για νέους ταμιευτήρες πολλαπλού σκοπού στην λεκάνη Πηνειού και για επίλυση του ιδιαίτερα οξυμένου υδατικού προβλήματος στην Θεσσαλία.
Όπως αποδεικνύεται, από την απρόσωπη εξαετή κοινοβουλευτική τους παρουσία, εκείνη η στάση τους είχε να κάνει περισσότερο με τα προσωπικά τους πολιτικά οφέλη και κατά πολύ λιγότερο με ειλικρινές ενδιαφέρον για τα μείζονα προβλήματα του τόπου τους. Επί δύο συνεχιζόμενες θητείες η κριτική τους «πήγε περίπατο», ενώ περιορίζονται να παρουσιάζουν ως κυβερνητικά «επιτεύγματα» στον τομέα των υδάτων κάποιες επί χρόνια εξελισσόμενες διαγωνιστικές διαδικασίες της περασμένης τετραετίας (δίκτυο Ταυρωπού, Υπέρειας-Ορφανών, φράγμα Σκοπιάς),οι οποίες όμως κινούνται ιδιαίτερα αργά (κάποιες στα όρια της στασιμότητας…).
Φαίνεται πως για αυτούς είναι αρκετά τα ελάχιστα που δρομολογήθηκαν. Αντί μαχητικά να διεκδικήσουν τα όσα απαιτούνται, αρκούνται στις επί χρόνια επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις και μελέτες έργων που καρκινοβατούν(ενδεικτικά: τα πολυμελετημένα Πύλη, Μουζάκι).
Και φυσικά, παρότι πριν ένα χρόνο εγκρίθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό (και το υπουργικό συμβούλιο) το νέο Σχέδιο Υδάτων (ΣΔΛΑΠ),εκείνοι συνεχίζουν να παρακολουθούν «αμέτοχοι» την απόλυτη στασιμότητα που καταγράφεται, αποφεύγοντας προκλητικά να πιέσουν την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό για την εφαρμογή όσων προβλέπονται στο Σχέδιο.
Ουσιαστικά επιτρέπουν με την αβελτηρία τους να χαθεί ακόμη μία ευκαιρία διεξόδου από την κατάσταση συναγερμού στην οποία βρίσκεται ήδη η περιοχή μας.
Τα ίδια παρατηρούμε και για κορυφαία φιλοκυβερνητικά στελέχη στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση, στελέχη σημαντικών θεσσαλικών φορέων, αλλά και φιλοκυβερνητικούς εκπροσώπους του αγροτικού χώρου.
Όλοι μαζί υπηρετούν με ευλάβεια την πολιτική της «σιωπής» και της «προστασίας» της κυβέρνησης από τις ευθύνες της για την συνεχιζόμενη απαράδεκτη και συνάμα καταστροφική αυτή κατάσταση.
Κάποιοι μάλιστα, στην προσπάθειά τους να αποπροσανατολίσουν τον αγροτικό κόσμο, εμφανίζονται ως… αγωνιστές στο πλευρό των δοκιμαζόμενων αρδευτών.
Αντί να υψώσουν το ανάστημα τους απέναντι στους υπουργούς που δεν προχωρούν τα εγκεκριμένα έργα και, πολύ περισσότερο, απέναντι στον πρωθυπουργό που φέρει την κύρια και αποφασιστική ευθύνη για όλα όσα συμβαίνουν, στρέφουν επιλεκτικά την «δυσαρέσκειά» και την «αγανάκτησή» τους ενάντια σε τοπικούς παράγοντες, όπως πχ. προς τον πρόεδρο του ΤΟΕΒ Ταυρωπού Θ.Μαρκινό, που με την εμπειρία του διαχειρίζεται – εκ μέρους συντονιστικού οργάνου – έντιμα, συνετά και υπεύθυνα την κρίση λειψυδρίας στην περιοχή [1].
Από αυτόν λοιπόν «απαιτούν», με απαράδεκτο ύφος και υπονοούμενα, να «φτάσει εγκαίρως και επαρκώς» το νερό από τον ταμιευτήρα Ν. Πλαστήρα (!) στα αντλιοστάσιά τους, καλλιεργώντας έμμεσα την διχόνοια ανάμεσα στους αρδευτές.
Αποκρύπτουν όμως επιμελώς πως η επί πολλά χρόνια υπέρμετρη χρήση των υδατικών αποθεμάτων του Ν. Πλαστήρα γίνεται ουσιαστικά κατά παράβαση των εγκεκριμένων Σχεδίων, παραβιάζοντας τα οικολογικά όρια του ταμιευτήρα και υποθηκεύοντας τις αναπτυξιακές και τουριστικές ανάγκες στην περιοχή του ομώνυμου Δήμου. Ξεχνούν ακόμη πως, με ευθύνη των πολιτικών, το πολύτιμο αυτό υδροηλεκτρικό έργο της ΔΕΗ έχει μετατραπεί εδώ και πολλά χρόνια σε μοναδικό ταμιευτήρα αποθεμάτων νερού για όλη την Θεσσαλία!
Οι ίδιοι αυτοί παράγοντες δεν ενδιαφέρθηκαν να ξεσηκώσουν τους αρδευτές απέναντι στην κυβέρνηση και τους υπουργούς, με τους οποίους παρεμπιπτόντως οι ίδιοι βρίσκονται σε συνεχή φιλική επαφή (επισκέψεις, φωτογραφίες, χαμόγελα κλπ.).Ούτε καν να διεκδικήσουν από αυτούς, με παρόμοιο έντονο ύφος, τα «μείζονα» και τα ουσιαστικά.
Συνοπτικά, όσοι πράγματι ενδιαφέρονται να υπερασπιστούν «το αυτονόητο δικαίωμα των αγροτών να ποτίζουν τα χωράφια τους», ας εγκαταλείψουν την τακτική της αποσιώπησης των θεσσαλικών αιτημάτων συγκαλύπτοντας τις κυβερνητικές ευθύνες.
Ας αφήσουν κατά μέρος τις «βολικές» για αυτούς κόντρες με ανθρώπους που βρίσκονται στο πλευρό των αγροτών. Ας στρέψουν το ενδιαφέρον τους στην αδιαφορία και την «συστηματική καθυστέρηση» που επιδεικνύει η κυβέρνηση, αφενός για την ΑΜΕΣΗ εφαρμογή του ΣΔΛΑΠ και των μέτρων-έργων που αυτό προβλέπει και αφετέρου για την επανέναρξη των έργων Αχελώου που θα επιλύσουν οριστικά το πρόβλημα των αποθεμάτων νερού στην Θεσσαλία.
Λίγα μόνο λόγια και για την τακτική των «δε(ν)».
Αυτοί εξαπολύουν τα βέλη τους κατά της Θεσσαλίας και συνεχίζουν να καλλιεργούν συστηματικά σε μέρος πολιτών το «τυφλό» μίσος κατά των έργων μεταφοράς νερού από την λεκάνη Αχελώου.
Τώρα οι φορείς της Αιτωλοακαρνανίας, με έντονη τοπικιστική αντίληψη και άφθονα χαρακτηριστικά καταστροφολογίας και λαϊκισμού, υπέβαλαν στο ΣτΕ την «νέα» τους προσφυγή (από κοινού με γνωστές «οικολογικές» οργανώσεις).
Ήδη σε προηγούμενα άρθρα μας αναφερθήκαμε αναλυτικά στην επιχειρηματολογία τους, στις «ευσεβείς» επιδιώξεις τους και βεβαίως στην υποκριτική πολιτική της κυβέρνησης που σκόπιμα παρακολουθεί «εξ αποστάσεως» το θέμα, χωρίς να αναλάβει-ως όφειλε-πρωτοβουλίες επίλυσης τυχόν διαφορών, αποτρέποντας αχρείαστες νομικές και τοπικιστικές διαμάχες [2].
Στην σημερινή μας παρέμβαση θα περιοριστούμε σε μία μόνο χαρακτηριστική αντίδραση των γειτόνων μας που αλιεύσαμε από ηλεκτρονικό ΜΜΕ («Συνείδηση Αιτωλίας και Ακαρνανίας», 29/6/25) [3].
Πρόκειται για την πρόσφατη επίσκεψη ομάδας βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στα εγκαταλειμμένα έργα Αχελώου που, ως γνωστόν, πραγματοποιήθηκε μετά από σχετικό κάλεσμα της Ομάδας Πρωτοβουλίας για την επίλυση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας [4].
Στο δημοσίευμα οι συντάκτες του ιστότοπου εγκαλούν τους βουλευτές θέτοντας το ερώτημα «Γιατί έπρεπε να τα δουν κιόλας τα ημιτελή έργα της εκτροπής οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ;».
Με άλλα λόγια ενοχλήθηκαν επειδή βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου επιδίωξαν να διαπιστώσουν «ιδίοις όμμασι» την οικολογική καταστροφή στους ποταμούς Αχελώο και Κουμπουργιανίτη αλλά και ευρύτερα στην περιοχή.
Στην πραγματικότητα τους επέκριναν επειδή φοβούνται ότι με τέτοιες επισκέψεις, εκτός από την εγκατάλειψη των έργων και τις επιπτώσεις της, θα αποκαλυφθεί στο πλατύ κοινό πόσο αδιανόητο και παράλογο είναι το εγχείρημα καθαίρεσης όλων αυτών των έργων (αξίας περίπου 500 εκατ. ευρώ) και πως η διαδικασία αυτή εκτός από κοστοβόρα είναι και περιβαλλοντικά επικίνδυνη, κυρίως λόγω της (ενδεχόμενης) μεταφοράς ενός τεράστιου όγκου μπάζων σε ευαίσθητες οικολογικά περιοχές.
Πάντως οι συντάκτες κάνουν και μια παραχώρηση στους «άτακτους» βουλευτές προσφέροντάς τους κάποια ελαφρυντικά, με την παραδοχή πως «Θα μπορούσαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να συναντηθούν με φορείς της περιοχής (σημ. :της Θεσσαλίας), να κουβεντιάσουν μαζί τους, αλλά η σκοπιμότητα της επίσκεψης στα ημιτελή έργα της εκτροπής του Αχελώου είναι κάτι που δεν εξηγείται εύκολα για τους βουλευτές ενός κόμματος που διαφωνεί με την εκτροπή» (!!!).
Περισσότερος δογματισμός….πεθαίνεις!
Κλείνοντας, θα σημειώσουμε για μια ακόμη φορά πως όλοι αυτοί οι οπαδοί της απόκρυψης της πραγματικότητας και της αποθέωσης του τοπικισμού [5], προσπαθούν επιμελώς να συγκαλύψουν την στάση «Πόντιου Πιλάτου» που κρατά η κυβέρνηση στην υποτιθέμενη…διαμάχη.
Συντηρούν την νοσηρή αυτή κατάσταση ελπίζοντας πως θα συρρικνωθούν στο ελάχιστο οι προοπτικές ολοκλήρωσης των έργων Αχελώου και πως μέσω της «σιωπής» και της εγκατάλειψης θα παραμείνει ζωντανό το ανομολόγητο όραμά τους για καθαίρεση των ημιτελών έργων.
Και ποιος ξέρει, ίσως κάποτε στο μέλλον να γίνει και αυτό πράξη, εις δόξαν ανάλγητων πρωθυπουργών και κυβερνήσεων…. συνδράμουν επιμελώς στην απραξία της και στην τακτική της στασιμότητας, παίζοντας τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.
*Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. Δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ
*Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔΘ, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ
ΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1]Με πρόταση του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας (σύσκεψη Μαρτίου 2025), δημιουργήθηκε εκτάκτως (έως τον Σεπτέμβριο)ένα άτυπο συντονιστικό όργανο (ΟΔΥΘ, ΤΟΕΒ, Δήμοι κλπ.) για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας. Με Απόφαση του Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδος ανατέθηκε στον Οργανισμό Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας (ΟΔΥΘ)η διάθεση αρδευτικού νερού από τον ταμιευτήρα Ν. Πλαστήρα (Λίμνη Ταυρωπού),σε συνεργασία με τον ΤΟΕΒ Ταυρωπού, για τον «συντονισμό των παροχών ύδατος άρδευσης» και τον «επιμερισμό της ποσότητας νερού της Λίμνης Ταυρωπού….ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες». Στην πράξη, η καθημερινή δουλειά γίνεται με ευθύνη του ΤΟΕΒ Ταυρωπού (με έλεγχο και σε συνεννόηση με όλα τα μέλη του οργάνου που συνεδριάζει κάθε βδομάδα).
[2] Δες άρθρα μας στα ΜΜΕ (16/6/2025) : «Συναγερμός στην Ευρώπη για την ξηρασία – Οι προοπτικές για την Θεσσαλία» και (24/3/2025) : «Σοβαρό πολιτικό ζήτημα αποτελεί ο “νομικός πόλεμος” Αιτωλοακαρνανίας και “οικολόγων” κατά της Θεσσαλίας»
[3] Δες δημοσίευμα (29/6/2025)«Συνείδηση Αιτωλίας και Ακαρνανίας»:
https://sinidisi.gr/giati-eprepe-na-ta-doyn-kiolas-ta-imiteli-erga-tis-ektropis-oi-voyleytes-toy-syriza/#goog_rewarded
[4] Δες ανακοίνωση επιτροπής πρωτοβουλίας για το υδατικό Θεσσαλίας (25/6/2025) :
https://www.larissanet.gr/2025/06/25/episkepsi-antiprosopeias-voulefton-tou-syriza-sta-erga-acheloou/#google_vignette
[5] Στην διευθέτηση ζητημάτων που προκύπτουν ανάμεσα σε όμορα Υδατικά Διαμερίσματα, η Ευρωπαϊκή Οδηγίαγια την διαχείριση υδάτων,η Ελληνική νομοθεσία αλλά και η ίδια η λογική, ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ την συνεργασία των ενδιαφερόμενων μερών και την αμοιβαία διαβούλευσηυπό την αιγίδα και ΕΥΘΥΝΗ του αρμόδιου Υπουργείου (Περιβάλλοντος και Ενέργειας),κάτι που στην περίπτωσή μας εμφατικά απουσιάζει.
