Γιατί οι Έλληνες επέλεξαν δυο φορές τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να τους κυβερνήσει;
Το ερώτημα αυτό, -που θα έπρεπε πρωτίστως να απασχολεί καθημερινά το Μέγαρο Μαξίμου ως δείκτη πορείας- τίθεται μετ’ επιτάσεως τα τελευταία εικοσιτετράωρα, μετά τις αποκαλύψεις για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Η πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων επέλεξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, μετά την πρόσφατη χρεωκοπία της χώρας και την επίσημη λήξη των επί δεκαετιών ανέφελων και επικίνδυνων ονειρώξεων της Αριστεράς, επειδή πίστεψαν πως είναι ο μόνος και ικανός για να εξασφαλίσει μια σίγουρη και σταθερή πορεία για τη χώρα, γιατρεύοντας τις χρόνιες παθογένειες που οδήγησαν την χώρα στο γκρεμό: το κομματικό κράτος και το πελατειακό, διεφθαρμένο, πολιτικό σύστημα.
Σχεδόν όλοι οι Έλληνες, είτε αυτοί που σαγηνεύτηκαν από τις ανέξοδες «επαναστατικές» ρητορείες του Αλέξη Τσίπρα, είτε όσοι τάχθηκαν απέναντί του, ήξεραν και ξέρουν καλά μέσα τους το πώς λειτουργεί αυτή η χώρα. Ήξεραν και ξέρουν καλά πως απέχουμε πολύ από τα να θεωρούμαστε ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό κράτος. Κι έδωσαν εντολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη να πράξει αυτά που υποσχέθηκε.
Ο ίδιος, έχοντας προετοιμαστεί πολλά χρόνια νωρίτερα για τη στιγμή που θα αναλάμβανε την διακυβέρνηση της χώρας, έβαλε μπροστά το σχέδιο του, ένα σχέδιο δουλεμένο κι αυτό πολύ καλά για πολλά χρόνια.
Το πρώτο του νομοσχέδιο αφορούσε το «επιτελικό κράτος». Γνωρίζοντας ο ίδιος πως τίποτα στην Ελλάδα δεν μπορεί να λειτουργήσει γρήγορα και αδιάφθορα, -γνωρίζοντας επίσης και τη συνέχεια του σχεδίου του- επέλεξε να κυβερνήσει μόνος του. Αυτός και οι στενοί του συνεργάτες.
Έξι χρόνια μετά, το σύστημα στο Μέγαρο Μαξίμου ακριβώς εξαιτίας της επιλογής του ίδιου του Πρωθυπουργού, χρεώνεται -και ορθώς- κάθε αστοχία, κάθε παράλειψη, κάθε δυσλειτουργία και κάθε σκάνδαλο. Το σκάνδαλο των υποκλοπών βαραίνει το Μαξίμου, το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών βαραίνει το Μαξίμου, το πρόσφατο –και όχι τελευταίο- σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ βαραίνει το Μαξίμου.
Αποδείχτηκε πως το σύστημα στο Μαξίμου έχει άμεση ή έμμεση σχέση με όλα αυτά για τα οποία υποτίθεται θα αγωνιζόταν να αλλάξει. Γι αυτό και η στρατηγική είναι «το Μαξίμου μπορεί να γνώριζε, όχι όμως και ο Πρωθυπουργός».
Τα όσα εξοργιστικά βλέπουν και θα συνεχίσουν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αποτελούν καθοριστικό σημείο στην κυβερνητική πορεία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μετά από έξι χρόνια διακυβέρνησης και ενώ αποκαλύπτεται πως το σάπιο κομματικό παρακράτος γιγαντώθηκε επί ημερών της κυβέρνησης του, το επιχείρημα πως «το σκάνδαλο και η παθογένεια είναι διαχρονικά στοιχεία της χώρας», προκαλεί θυμηδία αν όχι οργή.
Πολίτες κάθε ιδεολογικής αναφοράς στήριξαν τον Μητσοτάκη ακριβώς για να βάλει τέλος στις παθογένειες αυτές. Αντ’ αυτού βλέπουν σήμερα πως γαλάζιοι κομματάρχες, με την ανοχή, αν όχι την συνεργασία, υπουργών και με όρους μαφίας νέμονται τον κρατικό πλούτο, στέλνοντας ταυτόχρονα τον λογαριασμό σε όλους μας!
Αν ο Πρωθυπουργός δεν αντιληφθεί πως οι σιωπηλές δυνάμεις της κοινωνίας, αυτές δηλαδή που του έδωσαν αυτοδυναμία και ισχυρή εντολή, αρχίζουν να παίρνουν θέση απέναντί του, τότε ο κρότος της πτώσης του θα είναι τεράστιος. Κι αυτό γιατί έτσι γίνεται πάντα όταν καταρρέουν συστήματα και όχι πολιτικοί…
