Με μήνυμά της για την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών, η Ευαγγελία Λιακούλη, Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών & Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και βουλευτής Λάρισας, επισημαίνει τα εξής:
«Όπως ο φόβος εμφανίζεται, εκεί απ’ όπου απουσιάζει η αγάπη, έτσι και η εξάρτηση εμφανίζεται εκεί απ’ όπου απουσιάζει η πραγματική ζωή.
Η εξάρτηση εμφανίζεται εκεί όπου απουσιάζει μια ζωή κεντραρισμένη, με βαθιές ρίζες, αλλά και νόημα που αναπόφευκτα δίνει την απαραίτητη αυτοπεποίθηση στο άτομο, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα νοσηρά φαινόμενα της εποχής: τα αλλεπάλληλα κύματα κρίσεων, την απίσχναση κάθε ηθικού και αξιακού κώδικα, την έλλειψη ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, την επιβολή του “δίκαιου του ισχυρότερου’’ πάνω στον κάθε λογής αδύναμο.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι εξαρτημένοι προφανώς και δεν είναι εγκληματίες, αλλά είναι ασθενείς.
Θα πρέπει να λογίζονται ως Άνθρωποι των οποίων τα συναισθηματικά “αντισώματα’’, στιγμιαία, βρέθηκαν σε κάμψη, επιτρέποντας στην εξάρτηση να εισέλθει στο “σύστημα’’.
Κι ενώ οφείλουμε, σε εθνικό επίπεδο, να διαμορφώσουμε ένα ολοκληρωμένο και ενιαίο σχέδιο για την υιοθέτηση ενός λειτουργικού τρόπου ζωής των συγκεκριμένων ασθενών, με απώτερο σκοπό μια κοινωνία χωρίς εξαρτήσεις, η Κυβέρνηση αποφάσισε με ένα νόμο να ΔΙΑΛΥΣΕΙ όλες τις δομές Πρόληψης και απεξάρτησης του παλιού ΟΚΑΝΑ και ΚΕΘΕΑ, σε έναν νέο οργανισμό τον ΕΟΠΑΕ που έχει ενοποιήσει όλες τις δομές, χωρίς κανένα σχέδιο, κανένα όραμα, καμία διάκριση στη στόχευση και στο αποτέλεσμα.
Δυστυχώς, φέτος είμαστε χειρότερα από ποτέ! Πρόσφατη πρωτοβουλία μου με ερώτηση στη Βουλή προς την Κυβέρνηση, αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος, το οποίο βέβαια εξελίσσεται και διογκώνεται .
Την ίδια ώρα, οφείλουμε να δημιουργήσουμε αναχώματα στον “ποινικό λαϊκισμό’’ της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία με την εμμονή της σε παρωχημένα μοντέλα αυστηροποίησης των ποινών δεν καταφέρνει τίποτα περισσότερο από το φαινόμενο της “περιστρεφόμενης πόρτας’’, δηλαδή όσοι εξαρτημένοι χρήστες βγαίνουν από την φυλακή να …ξαναμπαίνουν.
Οφείλουμε λοιπόν να χαράξουμε νέες αντεγκληματικές πολιτικές, στην κατεύθυνση της Θεραπευτικής Δικαιοσύνης, εντάσσοντας στο δικαιϊκό μας σύστημα, τα Δικαστήρια Θεραπείας Ναρκωτικών, μετατρέποντας, έτσι, το Δικαστήριο σε θεραπευτικό εργαλείο.
Να δημιουργήσουμε δηλαδή μια “γέφυρα’’ μεταξύ της Ποινικής Δικαιοσύνης και των Υπηρεσιών Υγείας, στο πνεύμα της συνεργασίας για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού: τη μείωση και την εξάλειψη του κινδύνου της υποτροπής, την οριστική επανένταξη, την υγιή ζωή των ασθενών.
Εδώ στη Λάρισα, πριν από μερικά χρόνια, κερδίσαμε ένα μεγάλο στοίχημα μέσα από το πρότυπο και πανερωπαϊκά βραβευμένο πρόγραμμα του Εργαστηρίου Ζωής του Κέντρου Πρόληψης ΟΚΑΝΑ, όπου μέσα από την Τέχνη, καταφέραμε να “εμβολιάσουμε’’ με νόημα, ανθρώπινες ψυχές με χαμηλά “αντισώματα’’ που διψούσαν για επανοηματοδότηση.
Οφείλουμε το έργο αυτό να επεκτείνουμε σε όλους τους δήμους του νομού μας όπως έχουμε δεσμευτεί, αλλά και να διαφυλάξουμε στην ουσία του, διότι καραδοκούν καιροί δύσκολοι και άνθρωποι επιλήσμονες!
Σήμερα, αλλά κάθε ημέρα, στεκόμαστε στο πλευρό των εξαρτημένων συνανθρώπων μας και αναγνωρίζουμε τον δύσκολο αγώνα που δίνουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.
Τους βοηθάμε εξατομικευμένα να βιώσουν ξανά τον εαυτό τους, πέρα από την ‘’ασθένεια’’, πέρα από την εξάρτηση και να ξανασυμμετάσχουν στην πραγματική ζωή, έστω και μία-μία ανθρώπινη ψυχή κάθε φορά- Έστω και μία!».
