Γράφει ο Θωμάς Παπαλιάγκας, Αν. Γραμματέας Τομέα Θεσμών ΠΑΣΟΚ
“Είναι μαζί μας ο εμπνευστής της Αλλαγής, ο οραματιστής της νέας εποχής, ο δημιουργός της νέας Ελλάδας, ο Ανδρέας Παπανδρέου!” φώναζε από τα μεγάφωνα η γνωστή φωνή (συνήθως του Κίμωνα Κουλούρη) και το πλήθος αλάλαζε. Αλάλαζε από χαρά, από ελπίδα, από πίστη, από προσδοκία. Οι κόρνες τσίριζαν μέχρι να βραχνιάσουν, οι καπνοί έφτιαχναν ένα σκηνικό λες και ήσουν στα σύννεφα. Η χώρα έζησε και μεγαλούργησε στους ρυθμούς του Ανδρέα.
Αυτές οι παιδικές μας εικόνες νομίζω ότι θα σβήσουν μαζί με την ύπαρξή μας. Όπως όταν ο παππούς μου κι εγώ μαλώναμε το 1990 με τη γιαγιά και την αδερφή μου για το αν στην τηλεόραση θα βλέπαμε τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο να σχολιάζει τη δίκη Κοσκωτά στο Κανάλι 29 ή την “Τόλμη και Γοητεία”. Κοτζάμ Ανδρέας απέναντι στον Ριτζ Φόρεστερ! Έλεος!
Όταν τον Ιούνιο του 1996 ως σύνεδροι της ΠΑΣΠ περιμέναμε να δούμε στο 4ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το μήνυμά του, καταλήξαμε να πάμε μία μέρα πριν στην κηδεία του…
Μεγαλώνοντας κατάλαβα και με βάση τη λογική πόσο μεγάλη προσωπικότητα και πόσο μεγάλος πολιτικός ήταν ο Ανδρέας. Δεν στιγμάτισε απλώς την εποχή. Τη δημιούργησε. Και την απεικόνισε πλήρως ο ίδιος.
Ήταν όντως ο δημιουργός της Νέας Ελλάδας, της Ελλάδας της προόδου, της ανάπτυξης, της εθνικής συμφιλίωσης και των μη προνομιούχων. Ήταν και πολλά άλλα. Για εμάς ήταν ο ένας και μοναδικός. Το πρότυπό μας. Με τα πολλά θετικά του και τα λίγα αρνητικά του.
Άφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο, μία μεγάλη ιδεολογική παρακαταθήκη, ένα μεγάλο όραμα και μία μεγάλη παράταξη. Το ΠΑΣΟΚ. Του υποσχόμαστε όλοι ότι θα το επαναφέρουμε σε μέρες δόξας, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ζήσει μέρες δόξας και η χώρα μας. Αθάνατος!
