Το 1968 ο Λευτέρης Αμανίτης, αρχιτέκτων μηχανικός που έκανε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα στη Λάρισα εκείνη την εποχή, λαμβάνει την εντολή κατεδάφισης μιας πολυκατοικίας, ώστε να αναγερθεί στη θέση της μια άλλη καινούργια.
Η κατεδάφιση ολοκληρώνεται και μόλις η σκαπάνη του εκσκαφέα ξεκινά το σκάψιμο για τα θεμέλια της νέας πολυκατοικίας, χτυπάει πάνω σε κάτι διαφορετικό. Ο νεαρός αρχιτέκτονας συνειδητοποιεί πως πρόκειται για τα καθίσματα του Αρχαίου Θεάτρου της Λάρισας. Αντί, ο ίδιος, να συνεχίσει τη δουλειά για την οποία θα πληρωνόταν, δίνει εντολή να σταματήσει αμέσως η εκσκαφή, και ενημερώνει τις αρμόδιες υπηρεσίες για την ύπαρξη του Αρχαίου Θεάτρου της Λάρισας, δημοσιοποιώντας ταυτόχρονα στον τοπικό τύπο της εποχής την ιστορία.
Αυτή ακριβώς η ιστορία είναι η αρχή της ιστορίας του Αρχαίου Θεάτρου της Λάρισας, το οποίο ήρθε και πάλι στο προσκήνιο μετά την πρόσφατη κατεδάφιση των πρώτων κτισμάτων του οικοδομικού τετραγώνου που βρίσκεται μπροστά από το Αρχαίο Θέατρο.
Αν ο Λευτέρης Αμανίτης εκείνη την εποχή δεν έπραττε αυτό που του επέβαλλε η συνείδηση του, τότε όλα ίσως να ήταν διαφορετικά σήμερα.
Την ιστορία του Λευτέρη Αμανίτη, μια ιστορία δυστυχώς άγνωστη στους περισσότερους Λαρισαίους, διηγούνται σήμερα στη LarissaPress τα παιδιά του, Κώστας και Στρατής, τα οποία έχουν ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα τους…
