Σε εκδήλωση χθες οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ Λάρισας παρουσίασαν το βιβλίο της «Σύγχρονης Εποχής», «Το Παλαιστινιακό Ζήτημα: Ιστορική αναδρομή στις ρίζες και την εξέλιξή του».
Την εκδήλωση άνοιξε η Αγγέλα Τσίατσου μέλος της Τ.Ε Λάρισας του ΚΚΕ ,κύριος ομιλητής ο Αναστάσης Γκίκας, συγγραφέας του βιβλίου και μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών έδωσαν το «παρών», αποδεικνύοντας το διαρκές ενδιαφέρον για την ηρωική πάλη του Παλαιστινιακού λαού, ιδιαίτερα μέσα στις σημερινές συνθήκες της γενοκτονίας που εξελίσσεται σε βάρος του από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, με την κάλυψη των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, της ελληνικής κυβέρνησης της ΝΔ και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων. Σε μία περίοδο εντεινόμενων ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου το Ισραήλ με την επίθεση στο Ιράν και έχοντας τις πλάτες των ιμπεριαλιστών «συμμάχων», άναψε το φιτίλι του πολέμου με ορατό τον κίνδυνο ανάφλεξης σε ολόκληρη την περιοχή.
Ο Αν. Γκίκας τόνισε πως το παλαιστινιακό ζήτημα ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα και όχι, βέβαια, στις 7 Οκτώβρη του 2023. Ανέδειξε, επίσης, ότι καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του παλαιστινιακού ζητήματος και στη μέχρι τώρα πορεία του έπαιξαν και παίζουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
«Κάθε άνθρωπος που θέλει να λέγεται άνθρωπος καταδικάζει την πολιτική της κατοχής, της βίαιης αρπαγής της γης, του οικονομικού στραγγαλισμού, του ξεριζωμού, της εκτόπισης και προσφυγοποίησης, των φυλετικών διαχωρισμών τύπου απαρτχάιντ, των δολοφονιών, των βασανισμών, των εξευτελισμών, της στέρησης της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας ενός ολόκληρου λαού που δεκαετίες τώρα ασκεί το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ. Μια πολιτική που, βεβαίως, εντέλει δεν στρέφεται μόνο εναντίον των Παλαιστινίων αλλά και εναντίον του ίδιου του ισραηλινού λαού. Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια, χωρίς “ναι μεν αλλά”», τόνισε ο ομιλητής, μεταξύ άλλων.
Ενώ πρόσθεσε πως «δεν αρκεί απλά και μόνο να λέει κανείς ότι είναι με την ειρήνη. Πρέπει να αγωνίζεται για αυτή. Για να σταματήσει κάθε εμπλοκή της χώρας μας σε αυτό τον πόλεμο. Για να εφαρμοστεί επιτέλους η αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης, που ψηφίστηκε μεν από την Ελληνική Βουλή το ’15, αλλά έκτοτε έμεινε στα χαρτιά. Για τον άμεσο -πραγματικό- τερματισμό του πολέμου: Τον τερματισμό της κατοχής, των εποικισμών, για την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους, για τη συγκρότηση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους κατά τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ».
Συνεχίζοντας τόνισε πως «όσο τα αίτια που γέννησαν αυτό τον πόλεμο συνεχίζουν να υπάρχουν, όσο η Μέση Ανατολή συνεχίζει να αποτελεί πεδίο σύγκρουσης συμφερόντων, όσο το κράτος του Ισραήλ συνεχίζει να παίζει τον ρόλο του χωροφύλακα ή του μοχλού γενικότερων ανακατατάξεων στην περιοχή, τόσο η γη της Παλαιστίνης (και όχι μόνο) θα ποτίζεται με αίμα.
Η σωτηρία του Παλαιστινιακού λαού δεν μπορεί να έρθει ούτε από το λεγόμενο Διεθνές Δίκαιο (που γράφτηκε από τους ισχυρούς για να εξυπηρετεί αλά καρτ τα δικά τους και μόνο συμφέροντα), ούτε από τις ηγεσίες των λεγόμενων ‘αδερφών’ αραβικών κρατών (που κι αυτές πράττουν με γνώμονα τα δικά τους και μόνο συμφέροντα -προσοχή: όχι των λαών τους, αλλά των εχόντων και κατεχόντων των αντίστοιχων κρατών). Μόνο οι ίδιοι οι λαοί μπορούν να σώσουν τον εαυτό τους. Αυτό έχει αποδείξει ξανά και ξανά η Ιστορία και αυτό συνεχίζει να καταδεικνύεται απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη μας ως και τις μέρες μας».
Κλείνοντας, υπογράμμισε ότι «σήμερα ο Παλαιστινιακός λαός υπόκειται σε έναν πραγματικό πόλεμο εξόντωσης: Σε μια γενοκτονία από κάθε άποψη, όπως χαρακτηριστικά περιέγραψε η ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ Φραντσέσκα Αλμπανέσε. Πρόκειται ήδη για τον φονικότερο πόλεμο του 21ου αιώνα. Έναν πόλεμο, που μέχρι σήμερα έχει κοστίσει τη ζωή σε πάνω από 60.000 ανθρώπους: Με το διεθνές επιστημονικό ιατρικό περιοδικό Lancet, μάλιστα, να υπολογίζει τον πραγματικό συνολικό αριθμό των θυμάτων -συνυπολογίζοντας σε αυτόν και όσους πέθαναν από τις έμμεσες συνέπειες του πολέμου, την πείνα, τις κακουχίες, την έλλειψη ιατρικής φροντίδας κ.ο.κ.- στο τετραπλάσιο (…)
Η καταστροφή είναι τόσο ισοπεδωτική που, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, θα χρειάζονταν πάνω από 80 χρόνια για να αποκατασταθούν οι ζημιές του πολέμου στη Γάζα. Όλα τα παραπάνω, βεβαίως, δεν είναι απλά νούμερα, δεν είναι στατιστικές. Είναι ανθρώπινες ζωές.
Τα εγκλήματα κατά του Παλαιστινιακού λαού είναι διαρκή. Όπως διαρκής όμως είναι και η δίψα του για λευτεριά. Πράγματι, η ανθεκτικότητα του Παλαιστινιακού λαού απέναντι στη βαρβαρότητα και η επιμονή του στη διεκδίκηση των δικαίων του, του τόπου του, είναι αξιοθαύμαστες.
Πλάι του -ως μοναδικό αντίβαρο σε ένα διεθνές σύστημα που κόβει και ράβει τα πάντα στην προκρούστεια κλίνη του κόστους και του κέρδους των λίγων, εχόντων και ισχυρών- στέκεται η διαρκής, επίμονη και μαχητική αλληλεγγύη των λαών του κόσμου, που καθ’ όλο αυτό το διάστημα δεν έπαψαν να βγαίνουν μαζικά στους δρόμους διατρανώνοντας πως “Η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά – Με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά!” Ανάμεσά τους -και αυτό έχει μια ιδιαίτερη σημασία- και χιλιάδες Εβραίοι, ιδιαίτερα νέοι, που σπάνε τη σιωπή και αμφισβητούν πλέον ευθέως το κυρίαρχο αφήγημα δικαιολόγησης της εγκληματικής δολοφονικής πολιτικής του κράτους του Ισραήλ».
«Το δίκιο δεν μετριέται με την ισχύ των όπλων, αλλά με το μπόι των λαών. Και οι λαοί έχουν αποδείξει, ξανά και ξανά, πως όταν ορθώνουν ανάστημα, μπορούν πράγματι να κατακτήσουν τα πάντα», είπε ο Αν. Γκίκας.
