Είναι απίστευτο το πώς καταλήγουμε να συζητάμε πάντα για το αυτονόητο στη χώρα αυτή, ακόμα και μετά την πρόσφατη χρεοκοπία της. Το πώς και γιατί δηλαδή ψάχνουμε να ορίσουμε το αυτονόητο, πάντοτε ως κατάληξη μιας μεγάλης φασαρίας ή μιας πραγματικότητας η οποία έχει, συνήθως, την ίδια πάντα ρίζα: ότι ζούμε σε μια χώρα της πλάκας.
Αιτία για το σημερινό σημείωμα τα όσα συνέβησαν χθες το απόγευμα στη Λάρισα, μετά την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λάρισας, με την οποία απαγορεύονται για σήμερα από τις 8 το πρωί μέχρι και τις 8 το βράδυ οι δημόσιες συναθροίσεις στο μεγαλύτερο μέρος του κέντρου της Λάρισας! Αφορμή; Η τελετή εγκαινίων της Ιεράς Συναγωγής «Ετς Χαγίμ» που πραγματοποιεί η Κοινότητα των Εβραίων της Λάρισας.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Εδώ και πολύ καιρό η Ισραηλιτική Κοινότητα της Λάρισας είχε αποφασίσει να πραγματοποιήσει για σήμερα τα εγκαίνια του λατρευτικού-θρησκευτικού της χώρου, ενός χώρου ο οποίος ολοκληρώθηκε μετά από πολλά χρόνια και πολλές περιπέτειες. Η ίδια η Κοινότητα δεν εξέδωσε ποτέ καμία δημόσια ανακοίνωση για την τελετή των εγκαινίων, δεν έβγαλε κανένα δελτίο τύπου, δεν προκάλεσε καμία συζήτηση. Απεναντίας ζήτησε διακριτικά από κάποιους δημοσιογράφους που ενδιαφέρθηκαν να κάνουν ρεπορτάζ με αφορμή τα εγκαίνια, να μην το κάνουν -αν συμφωνούν και οι ίδιοι-, αλλά να το αφήσουν για τις επόμενες μέρες, πάλι αν το επιθυμούν ο ίδιοι. Επιπλέον ενημέρωναν όποιον ρωτούσε πως σήμερα δεν θα βρίσκεται στα εγκαίνια της Συναγωγής τους κανένα στέλεχος της πρεσβείας του Ισραήλ.
Μετά τις ανακοινώσεις αριστερών κομμάτων, οργανώσεων και… συλλογικοτήτων, με τις οποίες καλούσαν τον κόσμο σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας εναντίον του Ισραήλ, την ίδια ώρα και στον ίδιο χώρο που θα πραγματοποιούταν τα εγκαίνια της Συναγωγής, η αστυνομία έλαβε την απόφαση της απαγόρευσης των δημόσιων συναθροίσεων. Και κάπου στο σημείο αυτό ξεκίνησε η μάχη του αυτονόητου.
Έχει δικαίωμα η ιστορική Εβραϊκή Κοινότητα της Λάρισας να εγκαινιάσει την Συναγωγή της; Αναμφίβολα, ναι.
Έχει δικαίωμα κάθε Έλληνας πολίτης να διαμαρτυρηθεί για την πολιτική του Ισραήλ; Αναμφίβολα, ναι.
Έχει υποχρέωση η αστυνομία να προστατέψει την έννομη τάξη; Αναμφίβολα, ναι.
Θα μπορούσαν όλα τα παραπάνω να συμβούν, χωρίς να δημιουργηθεί μπάχαλο; Αναμφίβολα, όχι!
Κι αυτό γιατί, όπως ήδη είπα, ζούμε σε μια χώρα της πλάκας.
Σε μια χώρα της πλάκας όπου:
- το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, καθώς εκεί αποφασίστηκε η απαγόρευση των δημόσιων συναθροίσεων σήμερα στη Λάρισα, δεν αντιλαμβάνεται πως έτσι ρίχνουν μόνοι τους λάδι στη φωτιά, θυμίζοντας στους πολίτες μαύρες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
- Φτάνουμε στο σημείο να συζητάμε σοβαρά(!) αν έχει το δικαίωμα μια ιστορική κοινότητα της πόλης να τελεί τα θρησκευτικά της δικαιώματα στον χώρο που αυτή επιλέγει, όταν η ίδια το επιλέγει.
- Οι διάφοροι… αλληλέγγυοι δεν μπορούν να διαχωρίσουν την πολιτική Νετανιάχου από τους απλούς Εβραίους πολίτες της Λάρισας. Και μάλιστα όταν αυτή η πολιτική καταδικάζεται από χιλιάδες πολίτες μέσα στο ίδιο το κράτος του Ισραήλ καθώς επίσης και από πρώην αξιωματούχους του.
- Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε ότι η χούντα δεν τελείωσε το… 1973!
Ο κατάλογος φυσικά δεν σταματάει εδώ. Απλά δεν έχει νόημα να τον παραθέσει κανείς ολόκληρο, καθώς έτσι η απλή δημοσιογραφική καταγραφή και άποψη θα μετατραπεί σε ψυχολογική εξέταση πολλαπλών νοητικών διαταραχών, ειδικά αν εξετάσουμε και τις επιμέρους λεπτομέρειες.
Ακούω και διαβάζω προσεκτικά όλα τα επιχειρήματα. Με αρκετά διαφωνώ και με αρκετά συμφωνώ. Όλοι έχουν το δικαίωμα της άποψης. Όλοι έχουν το δικαίωμα της αντίθετης άποψης. Όλοι έχουν το δικαίωμα της διαμαρτυρίας εντός των νόμιμων πλαισίων. Όλοι έχουν το δικαίωμα του να μην ασχοληθούν με τίποτα απ’ όλα τα παραπάνω.
Σε ένα δημοκρατικό κράτος, σε ένα κράτος δηλαδή όπου λειτουργούν οι κανόνες της δημοκρατίας και το οποίο θέλει όντως να λογίζεται ως κράτος, όλα τα παραπάνω θεωρούνται αυτονόητα. Στην Ελλάδα, όχι. Όπως δυστυχώς, πλέον, και σε αρκετά δυτικά κράτη. Απλά εμείς κρατάμε τα πρωτεία. Και δίνουμε καθαρά μάχη για να τα διατηρήσουμε. Να μην μας τα πάρει κανένας.
Το δυστύχημα είναι πως αυτή τη μάχη θα την κερδίσουμε σίγουρα. Είναι η μόνη μάχη την οποία ο Έλληνας δεν πρόκειται να χάσει ποτέ. Όχι γιατί ζει σε ένα κράτος της πλάκας. Αλλά επειδή έτσι θέλει το κράτος του ο ίδιος…
